< Псалтирь 14 >

1 Рече безумен в сердцы своем: несть Бог. Растлеша и омерзишася в начинаниих: несть творяй благостыню.
Psalmus David, in finem. Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
2 Господь с небесе приниче на сыны человеческия, видети, аще есть разумеваяй, или взыскаяй Бога.
Dominus de caelo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.
3 Вси уклонишася, вкупе неключими быша: несть творяй благостыню, несть до единаго.
Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Sepulchrum patens est guttur eorum: linguis suis dolose agebant, venenum aspidum sub labiis eorum. Quorum os maledictione et amaritudine plenum est: veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem. Contritio et infelicitas in viis eorum, et viam pacis non cognoverunt: non est timor Dei ante oculos eorum.
4 Ни ли уразумеют вси делающии беззаконие, снедающии люди моя в снедь хлеба? Господа не призваша.
Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam sicut escam panis?
5 Тамо убояшася страха, идеже не бе страх: яко Господь в роде праведных.
Dominum non invocaverunt, illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.
6 Совет нищаго посрамисте: Господь же упование его есть.
Quoniam Dominus in generatione iusta est, consilium inopis confudistis, quoniam Dominus spes eius est.
7 Кто даст от Сиона спасение Израилево? Внегда возвратит Господь пленение людий Своих, возрадуется Иаков, и возвеселится Израиль.
Quis dabit ex Sion salutare Israel? cum averterit Dominus captivitatem plebis suae, exultabit Iacob, et laetabitur Israel.

< Псалтирь 14 >