< Псалтирь 139 >

1 Господи, искусил мя еси и познал мя еси: ты познал еси седание мое и востание мое.
Psalmus David, in finem. Domine probasti me, et cognovisti me:
2 Ты разумел еси помышления моя издалеча:
tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.
3 стезю мою и уже мое Ты еси изследовал и вся пути моя провидел еси.
Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.
4 Яко несть льсти в языце моем: се, Господи, Ты познал еси
Et omnes vias meas praevidisti: quia non est sermo in lingua mea.
5 вся последняя и древняя: Ты создал еси мя и положил еси на мне руку Твою.
Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
6 Удивися разум Твой от мене, утвердися, не возмогу к нему.
Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.
7 Камо пойду от Духа Твоего? И от лица Твоего камо бежу?
Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
8 Аще взыду на небо, Ты тамо еси: аще сниду во ад, тамо еси. (Sheol h7585)
Si ascendero in caelum, tu illic es: si descendero in infernum, ades. (Sheol h7585)
9 Аще возму криле мои рано и вселюся в последних моря,
Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:
10 и тамо бо рука Твоя наставит мя, и удержит мя десница Твоя.
Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.
11 И рех: еда тма поперет мя? И нощь просвещение в сладости моей.
Et dixi: Forsitan tenebrae conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12 Яко тма не помрачится от Тебе, и нощь яко день просветится: яко тма ея, тако и свет ея.
Quia tenebrae non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebrae eius, ita et lumen eius.
13 Яко Ты создал еси утробы моя, восприял мя еси из чрева матере моея.
Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meae.
14 Исповемся Тебе, яко страшно удивился еси: чудна дела Твоя, и душа моя знает зело.
Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscet nimis.
15 Не утаися кость моя от Тебе, юже сотворил еси в тайне, и состав мой в преисподних земли.
Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terrae.
16 Несоделанное мое видесте очи Твои, и в книзе Твоей вси напишутся: во днех созиждутся, и никтоже в них.
Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.
17 Мне же зело честни быша друзи Твои, Боже, зело утвердишася владычествия их:
Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.
18 изочту их, и паче песка умножатся: востах, и еще есмь с Тобою.
Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.
19 Аще избиеши грешники, Боже: мужие кровей, уклонитеся от мене.
Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:
20 Яко ревниви есте в помышлениих, приимут в суету грады Твоя.
Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates suas.
21 Не ненавидящыя ли Тя, Господи, возненавидех, и о вразех Твоих истаях?
Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?
22 Совершенною ненавистию возненавидех я: во враги быша ми.
Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.
23 Искуси мя, Боже, и увеждь сердце мое: истяжи мя и разумей стези моя:
Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.
24 и виждь, аще путь беззакония во мне, и настави мя на путь вечен.
Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via aeterna.

< Псалтирь 139 >