< Псалтирь 109 >

1 Боже, хвалы моея не премолчи:
Psalmus David, in finem.
2 яко уста грешнича и уста льстиваго на мя отверзошася, глаголаша на мя языком льстивым,
Deus laudem meam ne tacueris: quia os peccatoris, et os dolosi super me apertum est.
3 и словесы ненавистными обыдоша мя, и брашася со мною туне.
Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.
4 Вместо еже любити мя, оболгаху мя, аз же моляхся:
Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi: ego autem orabam.
5 и положиша на мя злая за благая, и ненависть за возлюбление мое.
Et posuerunt adversum me mala pro bonis: et odium pro dilectione mea.
6 Постави на него грешника, и диавол да станет одесную его:
Constitue super eum peccatorem: et diabolus stet a dextris eius.
7 внегда судитися ему, да изыдет осужден, и молитва его да будет в грех.
Cum iudicatur, exeat condemnatus. et oratio eius fiat in peccatum.
8 Да будут дние его мали, и епископство его да приимет ин:
Fiant dies eius pauci: et episcopatum eius accipiat alter.
9 да будут сынове его сири, и жена его вдова:
Fiant filii eius orphani: et uxor eius vidua.
10 движущеся да преселятся сынове его и воспросят, да изгнани будут из домов своих.
Nutantes transferantur filii eius, et mendicent: et eiiciantur de habitationibus suis.
11 Да взыщет заимодавец вся, елика суть его: и да восхитят чуждии труды его.
Scrutetur foenerator omnem substantiam eius: et diripiant alieni labores eius.
12 Да не будет ему заступника, ниже да будет ущедряяй сироты его:
Non sit illi adiutor: nec sit qui misereatur pupillis eius.
13 да будут чада его в погубление, в роде единем да потребится имя его.
Fiant nati eius in interitum: in generatione una deleatur nomen eius.
14 Да воспомянется беззаконие отец его пред Господем, и грех матере его да не очистится:
In memoriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini: et peccatum matris eius non deleatur.
15 да будут пред Господем выну, и да потребится от земли память их:
Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:
16 занеже не помяну сотворити милость, и погна человека нища и убога, и умилена сердцем умертвити.
pro eo quod non est recordatus facere misericordiam.
17 И возлюби клятву, и приидет ему: и не восхоте благословения, и удалится от него.
Et persecutus est hominem inopem, et mendicum, et compunctum corde mortificare.
18 И облечеся в клятву яко в ризу, и вниде яко вода во утробу его и яко елей в кости его:
Et dilexit maledictionem, et veniet ei: et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum, et intravit sicut aqua in interiora eius, et sicut oleum in ossibus eius.
19 да будет ему яко риза, в нюже облачится, и яко пояс, имже выну опоясуется.
Fiat ei sicut vestimentum, quo operitur: et sicut zona, qua semper praecingitur.
20 Сие дело оболгающих мя у Господа и глаголющих лукавая на душу мою.
Hoc opus eorum, qui detrahunt mihi apud Dominum: et qui loquuntur mala adversus animam meam.
21 И Ты, Господи, Господи, сотвори со мною имене ради Твоего, яко блага милость Твоя:
Et tu Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum: quia suavis est misericordia tua. Libera me
22 избави мя, яко нищь и убог есмь аз, и сердце мое смятеся внутрь мене.
quia egenus, et pauper ego sum: et cor meum conturbatum est intra me.
23 Яко сень, внегда уклонитися ей, отяхся: стрясохся яко прузи.
Sicut umbra cum declinat, ablatus sum: et excussus sum sicut locustae.
24 Колена моя изнемогоста от поста, и плоть моя изменися елеа ради.
Genua mea infirmata sunt a ieiunio: et caro mea immutata est propter oleum.
25 И аз бых поношение им: видеша мя, покиваша главами своими.
Et ego factus sum opprobrium illis: viderunt me, et moverunt capita sua.
26 Помози ми, Господи Боже мой, и спаси мя по милости Твоей:
Adiuva me Domine Deus meus: salvum me fac propter misericordiam tuam.
27 и да разумеют, яко рука Твоя сия, и Ты, Господи, сотворил еси ю.
Et sciant quia manus tua haec: et tu Domine fecisti eam.
28 Прокленут тии, и Ты благословиши: востающии на мя да постыдятся, раб же Твой возвеселится.
Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me, confundantur: servus autem tuus laetabitur.
29 Да облекутся оболгающии мя в срамоту и одеждутся яко одеждою студом своим.
Induantur qui detrahunt mihi, pudore: et operiantur sicut diploide confusione sua.
30 Исповемся Господеви зело усты моими и посреде многих восхвалю Его:
Confitebor Domino nimis in ore meo: et in medio multorum laudabo eum.
31 яко преста одесную убогаго, еже спасти от гонящих душу мою.
Quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.

< Псалтирь 109 >