От Матфея святое благовествование 22
1 И отвещав Иисус, паки рече им в притчах, глаголя:
Dhe Jezusi, nisi përsëri t’u flasë atyre me shëmbëlltyra, duke thënë:
2 уподобися Царствие Небесное человеку царю, иже сотвори браки сыну своему
“Mbretëria e qiejve i ngjan një mbreti, i cili përgatiti dasmën e të birit.
3 и посла рабы своя призвати званныя на браки: и не хотяху приити.
Dhe dërgoi shërbëtorët e vet për të thirrur të ftuarit në dasmë, por ata nuk deshën të vijnë.
4 Паки посла ины рабы, глаголя: рцыте званным: се, обед мой уготовах, юнцы мои и упитанная исколена, и вся готова: приидите на браки.
Dërgoi përsëri shërbëtorë të tjerë duke thënë: “U thoni të ftuarve: Ja unë e kam shtruar drekën time, viçat e mi dhe bagëtia ime e majmur janë therur dhe gjithçka është gati; ejani në dasmë”.
5 Они же небрегше отидоша, ов убо на село свое, ов же на купли своя:
Por ata, pa e përfillur, shkuan: dikush në arën e vet e dikush në punët e veta.
6 прочии же емше рабов его, досадиша им и убиша их.
Dhe të tjerët, mbasi kapën shërbëtorët e tij, i shanë dhe i vranë.
7 И слышав царь той разгневася, и послав воя своя, погуби убийцы оны и град их зажже.
Mbreti atëhërë, kur dëgjoi këtë, u zemërua dhe dërgoi ushtritë e veta për të shfarosur ata gjaksorë dhe dogji qytetin e tyre.
8 Тогда глагола рабом своим: брак убо готов есть, званнии же не быша достойни:
Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: “Dasma është gati, por të ftuarit nuk ishin të denjë.
9 идите убо на исходища путий, и елицех аще обрящете, призовите на браки.
Shkoni, pra, në udhëkryqe dhe ftoni në dasmë këdo që të gjeni.”
10 И изшедше раби они на распутия, собраша всех, елицех обретоша, злых же и добрых: и исполнися брак возлежащих.
Dhe ata shërbëtorët dolën nëpër rrugë, mblodhën të gjithë ata që gjetën, të këqij dhe të mirë, dhe vendi i dasmës u mbush me të ftuar.
11 Вшед же царь видети возлежащих, виде ту человека не оболчена во одеяние брачное,
Atëherë mbreti hyri për të parë të ftuarit dhe gjeti aty një njeri që nuk kishte veshur rrobë dasme;
12 и глагола ему: друже, како вшел еси семо не имый одеяния брачна? Он же умолча.
dhe i tha: “Mik, si hyre këtu pa pasur rrobë dasme?”. Dhe ai mbylli gojën.
13 Тогда рече царь слугам: связавше ему руце и нозе, возмите его и вверзите во тму кромешнюю: ту будет плачь и скрежет зубом:
Atëherë mbreti u tha shërbëtorëve: “Lidheni duar dhe këmbë, kapeni dhe hidheni në errësirat e jashtme. Atje do të jetë e qara dhe kërcëllim dhëmbësh”.
14 мнози бо суть звани, мало же избранных.
Sepse shumë janë të thirrur, por pak janë të zgjedhur”.
15 Тогда шедше фарисее, совет восприяша, яко да обольстят Его словом.
Atëherë farisenjtë u veçuan dhe bënin këshill se si ta zinin gabim në fjalë.
16 И посылают к Нему ученики своя со иродианы, глаголюще: Учителю, вемы, яко истинен еси, и пути Божию воистинну учиши, и нерадиши ни о комже: не зриши бо на лице человеком:
Dhe i dërguan dishepujt e tyre bashkë me herodianët, për t’i thënë: “Mësues, ne e dimë se ti je i vërtetë dhe që mëson udhën e Perëndisë në të vërtetë, pa marrë parasysh njeri, sepse ti nuk shikon pamjen e jashtme të njerëzve.
17 рцы убо нам, что Ти ся мнит? Достойно ли есть дати кинсон кесареви, или ни?
Na thuaj, pra: Si e mendon? A është e ligjshme t’i paguhet taksa Cezarit apo jo?”.
18 Разумев же Иисус лукавство их, рече: что Мя искушаете, лицемери?
Por Jezusi, duke e njohur ligësinë e tyre, tha: “Pse më tundoni, o hipokritë?
19 Покажите Ми златицу кинсонную. Они же принесоша Ему пенязь.
Më tregoni monedhën e taksës”. Atëherë ata i treguan një denar.
20 И глагола им: чий образ сей и написание?
Dhe ai u tha atyre: “E kujt është kjo fytyrë dhe ky mbishkrim?”.
21 (И) глаголаша Ему: кесарев. Тогда глагола им: воздадите убо кесарева кесареви, и Божия Богови.
Ata i thanë: “E Cezarit”. Atëherë ai u tha atyre: “Jepni, pra, Cezarit atë që i përket Cezarit dhe Perëndisë atë që i përket Perëndisë”.
22 И слышавше дивишася: и оставльше Его отидоша.
Dhe ata, kur e dëgjuan këtë, u mrekulluan, e lanë, dhe ikën.
23 В той день приступиша к Нему саддукее, иже глаголют не быти воскресению, и вопросиша Его,
Po atë ditë erdhën tek ai saducenjtë, të cilët thonë se nuk ka ringjallje, dhe e pyetën
24 глаголюще: Учителю, Моисей рече: аще кто умрет не имый чад, (да) поймет брат его жену его и воскресит семя брата своего:
duke thënë: “Mësues, Moisiu ka thënë: “Në se dikush vdes pa lënë fëmijë, i vëllai le të martohet me gruan e tij, për t’i lindur trashëgimtarë vëllait të tij.
25 беша же в нас седмь братия: и первый оженься умре, и не имый семене, остави жену свою брату своему:
Tani ndër ne ishin shtatë vëllezër; i pari u martua dhe vdiq dhe duke mos pasë trashëgimtarë, ia la gruan vëllait të vet.
26 такожде же и вторый, и третий, даже до седмаго:
Kështu edhe i dyti dhe i treti, deri tek i shtati.
27 последи же всех умре и жена:
Në fund vdiq edhe gruaja.
28 в воскресение убо, котораго от седмих будет жена? Вси бо имеша ю.
Në ringjallje, pra, e kujt nga këta të shtatë do të jetë grua? Sepse të gjithë e patën gruaja”.
29 Отвещав же Иисус рече им: прельщаетеся, не ведуще Писания, ни силы Божия:
Por Jezusi, duke u përgjigjur u tha atyre: “Ju bëni gabim, sepse nuk e kuptoni as Shkrimin as pushtetin e Perëndisë.
30 в воскресение бо ни женятся, ни посягают, но яко Ангели Божии на небеси суть:
Në ringjallje, pra, as martohen as martojnë, por ata do të jenë në qiell si engjëjt e Perëndisë.
31 о воскресении же мертвых несте ли чли реченнаго вам Богом, глаголющим:
Pastaj sa për ringjalljen e të vdekurve, a nuk e keni lexuar ç’ju ishte thënë nga Perëndia kur thotë:
32 Аз есмь Бог Авраамов, и Бог Исааков, и Бог Иаковль? Несть Бог Бог мертвых, но (Бог) живых.
“Unë jam Perëndia i Abrahamit, Perëndia i Isakut dhe i Jakobit”? Perëndia nuk është Perëndia i të vdekurve, por i të gjallëve”.
33 И слышавше народи дивляхуся о учении Его.
Dhe turmat, kur i dëgjuan këto gjëra, habiteshin nga doktrina e tij.
34 Фарисее же слышавше, яко посрами саддукеи, собрашася вкупе.
Atëherë farisenjtë, kur dëgjuan se ai ua kishte zënë gojën saducenjve, u mblodhën tok.
35 И вопроси един от них законоучитель, искушая Его и глаголя:
Dhe një nga ata, mësues i ligjit, e pyeti për të vënë në provë, duke thënë:
36 Учителю, кая заповедь болши (есть) в законе?
“Mësues, cili është urdhërimi i madh i ligjit?”.
37 Иисус же рече ему: возлюбиши Господа Бога твоего всем сердцем твоим, и всею душею твоею, и всею мыслию твоею:
Dhe Jezusi i tha: ““Duaje Zotin, Perëndinë tënde me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd dhe me gjithë mendjen tënde”.
38 сия есть первая и болшая заповедь:
Ky është urdhërimi i parë dhe i madhi.
39 вторая же подобна ей: возлюбиши искренняго твоего яко сам себе:
Dhe i dyti, i ngjashëm me këtë, është: “Duaje të afërmin tënd porsi vetveten”.
40 в сию обою заповедию весь закон и пророцы висят.
Nga këto dy urdhërime varet i tërë ligji dhe profetët”.
41 Собравшымся же фарисеом, вопроси их Иисус,
Tani, kur u mblodhën farisenjtë, Jezusi i pyeti:
42 глаголя: что вам мнится о Христе? Чий есть Сын? Глаголаша Ему: Давидов.
“Ç’u duket juve për Krishtin? Biri i kujt është?”. Ata i thanë: “I Davidit”.
43 Глагола им: како убо Давид Духом Господа Его нарицает, глаголя:
Ai u tha atyre: “Si pra Davidi, në Frymë, e quan Zot, duke thënë:
44 рече Господь Господеви моему: седи одесную Мене, дондеже положу враги Твоя подножие ногама Твоима?
“Zoti i ka thënë Zotit tim: Ulu në të djathtën time, deri sa unë t’i vë armiqtë e tu si stol të këmbëve të tua”?
45 Аще убо Давид нарицает Его Господа, како сын ему есть?
Në qoftë se Davidi e quan Zot, si mund të jetë biri i tij?”.
46 И никтоже можаше отвещати Ему словесе: ниже смеяше кто от того дне вопросити Его ктому.
Por asnjë nuk ishte në gjendje t’i përgjigjej; dhe, që nga ajo ditë, askush nuk guxoi ta pyesë më.
