< Книга Иова 7 >

1 Не искушение ли житие человеку на земли, и якоже наемника повседневнаго жизнь его?
Militia est vita hominis super terram: et sicut dies mercenarii, dies eius.
2 Или якоже раб бояйся господа своего и улучив сень? Или якоже наемник ждый мзды своея?
Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercenarius praestolatur finem operis sui:
3 Такожде и аз ждах месяцы тщы, нощи же болезней даны ми суть.
Sic et ego habui menses vacuos, et noctes laboriosas enumeravi mihi.
4 Аще усну, глаголю: когда день? Егда же востану, паки: когда вечер? Исполнен же бываю болезней от вечера до утра.
Si dormiero, dicam: Quando consurgam? et rursum expectabo vesperam, et replebor doloribus usque ad tenebras.
5 Месится же мое тело в гнои червей, обливаю же грудие земли, гной стружа.
Induta est caro mea putredine et sordibus pulveris, cutis mea aruit, et contracta est.
6 Житие же мое есть скоряе беседы, погибе же во тщей надежди.
Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur, et consumpti sunt absque ulla spe.
7 Помяни убо, яко дух мой живот, и ктому не возвратится око мое видети благая.
Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona.
8 Не узрит мене око видящаго мя: очи Твои на мне, и ктому несмь,
Nec aspiciet me visus hominis: oculi tui in me, et non subsistam.
9 якоже облак очищен от небесе: аще бо человек снидет во ад, ктому не взыдет, (Sheol h7585)
Sicut consumitur nubes, et pertransit: sic qui descenderit ad inferos, non ascendet. (Sheol h7585)
10 ни возвратится во свой дом, ниже имать его познати ктому место его.
Nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum amplius locus eius.
11 Убо ниже аз пощажу уст моих, возглаголю в нужди сый, отверзу уста моя горестию души моея сотеснен.
Quapropter et ego non parcam ori meo, loquar in tribulatione spiritus mei: confabulabor cum amaritudine animae meae.
12 Еда море есмь, или змий, яко учинил еси на мя хранение?
Numquid mare ego sum, aut cetus, quia circumdedisti me carcere?
13 Рекох, яко утешит мя одр мой, произнесу же ко мне на едине слово на ложи моем:
Si dixero: Consolabitur me lectulus meus, et relevabor loquens mecum in strato meo:
14 устрашаеши мя сониями и видениями ужасаеши мя:
Terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties.
15 свободиши от духа моего душу мою, от смерти же кости моя.
Quam ob rem elegit suspendium anima mea, et mortem ossa mea.
16 Не поживу бо во век, да долготерплю: отступи от мене, тще бо житие мое.
Desperavi, nequaquam ultra iam vivam: parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
17 Что бо есть человек, яко возвеличил еси его? Или яко внимаеши умом к нему?
Quid est homo, quia magnificas eum? aut quid apponis erga eum cor tuum?
18 Или посещение твориши ему по всяко утро и в покои судити его имаши?
Visitas eum diluculo, et subito probas illum:
19 Доколе не оставиши мене, ниже отпускаеши мя, дондеже поглощу слины моя в болезни?
Usquequo non parcis mihi, nec dimittis me ut glutiam salivam meam?
20 Аще аз согреших, что Тебе возмогу соделати, сведый ум человечь? Почто мя еси положил прекословна Тебе, и есмь Тебе бременем?
Peccavi, quid faciam tibi o custos hominum? quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis?
21 Почто неси сотворил беззаконию моему забвения, и очищения греха моего? Ныне же в землю отиду, утренюяй же несмь ктому.
Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam? ecce, nunc in pulvere dormiam: et si mane me quaesieris, non subsistam.

< Книга Иова 7 >