< Книга Иова 14 >

1 Человек бо рожден от жены малолетен и исполнь гнева:
Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.
2 или якоже цвет процветый отпаде, отбеже же яко сень, и не постоит.
Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
3 Не и о сем ли слово сотворил еси, и сему сотворил еси внити на суд пред Тя?
Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in iudicium?
4 Кто бо чист будет от скверны? Никтоже,
Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? nonne tu qui solus es?
5 аще и един день житие его на земли: изочтени же месяцы его от Тебе, на время положил еси, и не преступит.
Breves dies hominis sunt: numerus mensium eius apud te est: constituisti terminos eius, qui praeteriri non poterunt.
6 Отступи от него, да умолкнет и изберет житие якоже наемник.
Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies eius.
7 Есть бо древу надежда: аще бо посечено будет, паки процветет, и леторасль его не оскудеет:
Lignum habet spem: si praecisum fuerit, rursum virescit, et rami eius pullulant.
8 аще бо состареется в земли корень его, на камени же скончается стебло его,
Si senuerit in terra radix eius, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
9 от вони воды процветет, сотворит же жатву, якоже новосажденное.
Ad odorem aquae germinabit, et faciet comam quasi cum primum plantatum est:
10 Муж же умерый отиде, пад же человек, ктому несть.
Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus atque consumptus, ubi quaeso est?
11 Временем бо оскудевает море, река же опустевши изсше:
Quomodo si recedant aquae de mari, et fluvius vacuefactus arescat:
12 человек же уснув не востанет, дондеже не будет небо сошвено, и не возбудятся от сна своего.
Sic homo cum dormierit, non resurget, donec atteratur caelum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.
13 Убо, о, дабы во аде мя сохранил еси, скрыл же мя бы еси, дондеже престанет гнев Твой, и вчиниши ми время, в неже память сотвориши ми. (Sheol h7585)
Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me, donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus, in quo recorderis mei? (Sheol h7585)
14 Аще бо умрет человек, жив будет: скончав дни жития своего, потерплю, дондеже паки буду.
Putasne mortuus homo rursum vivat? cunctis diebus, quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea.
15 Посем воззовеши, аз же послушаю Тя: дел же руку Твоею не отвращайся:
Vocabis me, et ego respondebo tibi: operi manuum tuarum porriges dexteram.
16 изчислил же еси начинания моя, и ничтоже Тя мимоидет от грех моих:
Tu quidem gressus meos dinumerasti, sed parce peccatis meis.
17 запечатлел же ми еси беззакония в мешце, назнаменал же еси, аще что неволею преступих.
Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam.
18 Обаче и гора падающи распадется, и камень обетшает от места своего:
Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo.
19 камение огладиша воды, и потопиша воды взнак холмы земныя, и ожидание человеческо погубил еси.
Lapides excavant aquae, et alluvione paulatim terra consumitur: et hominem ergo similiter perdes.
20 Отринул еси его до конца, и отиде: изменил еси ему лице и испустил еси.
Roborasti eum paululum ut in perpetuum transiret: immutabis faciem eius, et emittes eum.
21 Многим же бывшым сыном его, не весть: аще же и мало их будет, не знает:
Sive nobiles fuerint filii eius, sive ignobiles, non intelliget.
22 но плоти его болеша, душа же его о себе сетова.
Attamen caro eius dum vivet dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.

< Книга Иова 14 >