< Бытие 16 >

1 Сара же жена Аврамля не раждаше ему: бяше же ей раба Египтяныня, ейже имя Агарь.
Igitur Sarai, uxor Abram, non genuerat sibi liberos: sed habens ancillam Aegyptiam nomine Agar,
2 Рече же Сара ко Авраму: се, заключи мя Господь, еже не раждати: вниди убо к рабе моей, да чада сотворю от нея. Послуша же Аврам гласа Сарина.
dixit marito suo: Ecce, conclusit me Dominus, ne parerem: ingredere ad ancillam meam, si forte saltem ex illa suscipiam filios. Cumque ille acquiesceret deprecanti,
3 И поимши Сара жена Аврамля Агарь Египтяныню рабу свою, по десяти летех вселения Аврамля в земли Ханаани, даде ю в жену Авраму мужу своему.
tulit Agar Aegyptiam ancillam suam post annos decem quam habitare coeperant in terra Chanaan: et dedit eam viro suo uxorem.
4 И вниде ко Агари, и зачат: и виде, яко во чреве имать, и укорена бысть госпожа (ея) пред нею.
Qui ingressus est ad eam. At illa concepisse se videns, despexit dominam suam.
5 И рече Сара ко Авраму: обида ми от тебе: аз дах рабу мою в недро твое: она же видевши, яко во чреве имать, укорена бых пред нею: суди Бог между мною и тобою.
Dixitque Sarai ad Abram: Inique agis contra me: ego dedi ancillam meam in sinum tuum, quae videns quod conceperit, despectui me habet. iudicet Dominus inter me, et te.
6 Рече же Аврам к Саре: се, раба твоя в руку твоею: твори ей, якоже ти есть угодно. И озлоби ю Сара: и отбеже от лица ея.
Cui respondens Abram: Ecce, ait, ancilla tua in manu tua est, utere ea ut libet. Affligente igitur eam Sarai, fugam iniit.
7 И обрете ю Ангел Господень у источника воды в пустыни, у источника на пути Сур.
Cumque invenisset eam angelus Domini iuxta fontem aquae in solitudine, quae est in via Sur in deserto,
8 И рече ей Ангел Господень: Агарь, рабо Сарина, откуду идеши и камо грядеши? И рече: от лица Сары госпожи моея аз бегу.
dixit ad illam: Agar ancilla Sarai, unde venis? et quo vadis? quae respondit: A facie Sarai dominae meae ego fugio.
9 Рече же ей Ангел Господень: возвратися к госпоже своей и покорися под руку ея.
Dixitque ei angelus Domini: Revertere ad dominam tuam, et humiliare sub manu illius.
10 И рече ей Ангел Господень: умножая умножу семя твое, и не сочтется от множества.
Et rursum: Multiplicans, inquit, multiplicabo semen tuum, et non numerabitur prae multitudine.
11 И рече ей Ангел Господень: се, ты во чреве имаши и родиши сына, и наречеши имя ему Исмаил: яко услыша Господь смирение твое:
Ac deinceps: Ecce, ait, concepisti, et paries filium: vocabisque nomen eius Ismael, eo quod audierit Dominus afflictionem tuam.
12 сей будет селный человек: руце его на всех, и руки всех на него, и пред лицем всея братии своея вселится.
Hic erit ferus homo: manus eius contra omnes, et manus omnium contra eum: et e regione universorum fratrum suorum figet tabernacula.
13 И призва Агарь имя Господа глаголющаго к ней: Ты Бог призревый на мя: яко рече: ибо предо мною видех явльшагося мне.
Vocavit autem nomen Domini qui loquebatur ad eam: Tu Deus qui vidisti me. Dixit enim: Profecto hic vidi posteriora videntis me.
14 Сего ради прозва кладязь той: Кладязь, идеже предо мною видех: се между Кадисом и между Варадом.
Propterea appellavit puteum illum, Puteum viventis et videntis me. Ipse est inter Cades et Barad.
15 И роди Агарь Авраму сына, и нарече Аврам имя сыну своему, егоже роди ему Агарь, Исмаил.
Peperitque Agar Abrae filium: qui vocavit nomen eius Ismael.
16 Аврам же бе лет осмидесяти шести, егда роди Агарь Авраму Исмаила.
Octoginta et sex annorum erat Abram quando peperit ei Agar Ismaelem.

< Бытие 16 >