Isaija 2

1 Rijeè koja doðe u utvari Isaiji sinu Amosovu za Judu i za Jerusalim.

הדבר אשר חזה ישעיהו בן אמוץ על יהודה וירושלם׃

2 Biæe u potonja vremena gora doma Gospodnjega utvrðena uvrh gora i uzvišena iznad humova, i stjecaæe se k njoj svi narodi.

והיה באחרית הימים נכון יהיה הר בית יהוה בראש ההרים ונשא מגבעות ונהרו אליו כל הגוים׃

3 I iæi æe mnogi narodi govoreæi: hodite da idemo na goru Gospodnju, u dom Boga Jakovljeva, i uèiæe nas svojim putovima, i hodiæemo stazama njegovijem; jer æe iz Siona izaæi zakon, i rijeè Gospodnja iz Jerusalima.

והלכו עמים רבים ואמרו לכו ונעלה אל הר יהוה אל בית אלהי יעקב וירנו מדרכיו ונלכה בארחתיו כי מציון תצא תורה ודבר יהוה מירושלם׃

4 I sudiæe meðu narodima, i karaæe mnoge narode, te æe raskovati maèeve svoje na raonike, i koplja svoja na srpove, neæe dizati maèa narod na narod, niti æe se više uèiti boju.

ושפט בין הגוים והוכיח לעמים רבים וכתתו חרבותם לאתים וחניתותיהם למזמרות לא ישא גוי אל גוי חרב ולא ילמדו עוד מלחמה׃

5 Dome Jakovljev, hodi da idemo po svjetlosti Gospodnjoj.

בית יעקב לכו ונלכה באור יהוה׃

6 Ali si ostavio svoj narod, dom Jakovljev, jer su puni zala istoènijeh i gataju kao Filisteji, i mili su im sinovi tuðinski.

כי נטשתה עמך בית יעקב כי מלאו מקדם ועננים כפלשתים ובילדי נכרים ישפיקו׃

7 I zemlja je njihova puna srebra i zlata, i blagu njihovu nema kraja; zemlja je njihova puna konja, i kolima njihovijem nema kraja.

ותמלא ארצו כסף וזהב ואין קצה לאצרתיו ותמלא ארצו סוסים ואין קצה למרכבתיו׃

8 Puna je zemlja njihova i idola; djelu ruku svojih klanjaju se, što naèiniše prsti njihovi.

ותמלא ארצו אלילים למעשה ידיו ישתחוו לאשר עשו אצבעתיו׃

9 I klanjaju se prosti ljudi, i savijaju se glavni ljudi; nemoj im oprostiti.

וישח אדם וישפל איש ואל תשא להם׃

10 Uði u stijenu, i sakrij se u prah od straha Gospodnjega i od slave velièanstva njegova.

בוא בצור והטמן בעפר מפני פחד יהוה ומהדר גאנו׃

11 Ponosite oèi èovjeèije poniziæe se, i visina ljudska ugnuæe se, a Gospod æe sam biti uzvišen u onaj dan.

עיני גבהות אדם שפל ושח רום אנשים ונשגב יהוה לבדו ביום ההוא׃

12 Jer æe doæi dan Gospoda nad vojskama na sve ohole i ponosite i na svakoga koji se podiže, te æe biti poniženi,

כי יום ליהוה צבאות על כל גאה ורם ועל כל נשא ושפל׃

13 I na sve kedre Livanske velike i visoke i na sve hrastove Vasanske,

ועל כל ארזי הלבנון הרמים והנשאים ועל כל אלוני הבשן׃

14 I na sve gore visoke i na sve humove izdignute,

ועל כל ההרים הרמים ועל כל הגבעות הנשאות׃

15 I na svaku kulu visoku i na svaki zid tvrdi,

ועל כל מגדל גבה ועל כל חומה בצורה׃

16 I na sve laðe Tarsiske i na sve likove mile.

ועל כל אניות תרשיש ועל כל שכיות החמדה׃

17 Tada æe se ponositost ljudska ugnuti i visina se ljudska poniziti, i Gospod æe sam biti uzvišen u onaj dan.

ושח גבהות האדם ושפל רום אנשים ונשגב יהוה לבדו ביום ההוא׃

18 I idola æe nestati sasvijem.

והאלילים כליל יחלף׃

19 I ljudi æe iæi u peæine kamene i u rupe zemaljske od straha Gospodnjega i od slave velièanstva njegova, kad ustane da potre zemlju.

ובאו במערות צרים ובמחלות עפר מפני פחד יהוה ומהדר גאונו בקומו לערץ הארץ׃

20 Tada æe baciti èovjek idole svoje srebrne i idole svoje zlatne, koje naèini sebi da im se klanja, krticama i slijepijem mišima,

ביום ההוא ישליך האדם את אלילי כספו ואת אלילי זהבו אשר עשו לו להשתחות לחפר פרות ולעטלפים׃

21 Ulazeæi u rasjeline kamene i u peæine kamene od straha Gospodnjega i od slave velièanstva njegova, kad ustane da potre zemlju.

לבוא בנקרות הצרים ובסעפי הסלעים מפני פחד יהוה ומהדר גאונו בקומו לערץ הארץ׃

22 Proðite se èovjeka, kojemu je dah u nosu; jer šta vrijedi?

חדלו לכם מן האדם אשר נשמה באפו כי במה נחשב הוא׃