లూకః 8

1 అపరఞ్చ యీశు ర్ద్వాదశభిః శిష్యైః సార్ద్ధం నానానగరేషు నానాగ్రామేషు చ గచ్ఛన్ ఇశ్వరీయరాజత్వస్య సుసంవాదం ప్రచారయితుం ప్రారేభే|

١ وَعَلَى أَثَرِ ذَلِكَ كَانَ يَسِيرُ فِي مَدِينَةٍ وَقَرْيَةٍ يَكْرِزُ وَيُبَشِّرُ بِمَلَكُوتِ ٱللهِ، وَمَعَهُ ٱلِٱثْنَا عَشَرَ.

2 తదా యస్యాః సప్త భూతా నిరగచ్ఛన్ సా మగ్దలీనీతి విఖ్యాతా మరియమ్ హేరోద్రాజస్య గృహాధిపతేః హోషే ర్భార్య్యా యోహనా శూశానా

٢ وَبَعْضُ ٱلنِّسَاءِ كُنَّ قَدْ شُفِينَ مِنْ أَرْوَاحٍ شِرِّيرَةٍ وَأَمْرَاضٍ: مَرْيَمُ ٱلَّتِي تُدْعَى ٱلْمَجْدَلِيَّةَ ٱلَّتِي خَرَجَ مِنْهَا سَبْعَةُ شَيَاطِينَ،

3 ప్రభృతయో యా బహ్వ్యః స్త్రియః దుష్టభూతేభ్యో రోగేభ్యశ్చ ముక్తాః సత్యో నిజవిభూతీ ర్వ్యయిత్వా తమసేవన్త, తాః సర్వ్వాస్తేన సార్ద్ధమ్ ఆసన్|

٣ وَيُوَنَّا ٱمْرَأَةُ خُوزِي وَكِيلِ هِيرُودُسَ، وَسُوسَنَّةُ، وَأُخَرُ كَثِيرَاتٌ كُنَّ يَخْدِمْنَهُ مِنْ أَمْوَالِهِنَّ.

4 అనన్తరం నానానగరేభ్యో బహవో లోకా ఆగత్య తస్య సమీపేఽమిలన్, తదా స తేభ్య ఏకాం దృష్టాన్తకథాం కథయామాస| ఏకః కృషీబలో బీజాని వప్తుం బహిర్జగామ,

٤ فَلَمَّا ٱجْتَمَعَ جَمْعٌ كَثِيرٌ أَيْضًا مِنَ ٱلَّذِينَ جَاءُوا إِلَيْهِ مِنْ كُلِّ مَدِينَةٍ، قَالَ بِمَثَلٍ:

5 తతో వపనకాలే కతిపయాని బీజాని మార్గపార్శ్వే పేతుః, తతస్తాని పదతలై ర్దలితాని పక్షిభి ర్భక్షితాని చ|

٥ «خَرَجَ ٱلزَّارِعُ لِيَزْرَعَ زَرْعَهُ. وَفِيمَا هُوَ يَزْرَعُ سَقَطَ بَعْضٌ عَلَى ٱلطَّرِيقِ، فَٱنْدَاسَ وَأَكَلَتْهُ طُيُورُ ٱلسَّمَاءِ.

6 కతిపయాని బీజాని పాషాణస్థలే పతితాని యద్యపి తాన్యఙ్కురితాని తథాపి రసాభావాత్ శుశుషుః|

٦ وَسَقَطَ آخَرُ عَلَى ٱلصَّخْرِ، فَلَمَّا نَبَتَ جَفَّ لِأَنَّهُ لَمْ تَكُنْ لَهُ رُطُوبَةٌ.

7 కతిపయాని బీజాని కణ్టకివనమధ్యే పతితాని తతః కణ్టకివనాని సంవృద్ధ్య తాని జగ్రసుః|

٧ وَسَقَطَ آخَرُ فِي وَسْطِ ٱلشَّوْكِ، فَنَبَتَ مَعَهُ ٱلشَّوْكُ وَخَنَقَهُ.

8 తదన్యాని కతిపయబీజాని చ భూమ్యాముత్తమాయాం పేతుస్తతస్తాన్యఙ్కురయిత్వా శతగుణాని ఫలాని ఫేలుః| స ఇమా కథాం కథయిత్వా ప్రోచ్చైః ప్రోవాచ, యస్య శ్రోతుం శ్రోత్రే స్తః స శృణోతు|

٨ وَسَقَطَ آخَرُ فِي ٱلْأَرْضِ ٱلصَّالِحَةِ، فَلَمَّا نَبَتَ صَنَعَ ثَمَرًا مِئَةَ ضِعْفٍ». قَالَ هَذَا وَنَادَى: «مَنْ لَهُ أُذْنَانِ لِلسَّمْعِ فَلْيَسْمَعْ!».

9 తతః పరం శిష్యాస్తం పప్రచ్ఛురస్య దృష్టాన్తస్య కిం తాత్పర్య్యం?

٩ فَسَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ قَائِلِينَ: «مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ هَذَا ٱلْمَثَلُ؟».

10 తతః స వ్యాజహార, ఈశ్వరీయరాజ్యస్య గుహ్యాని జ్ఞాతుం యుష్మభ్యమధికారో దీయతే కిన్త్వన్యే యథా దృష్ట్వాపి న పశ్యన్తి శ్రుత్వాపి మ బుధ్యన్తే చ తదర్థం తేషాం పురస్తాత్ తాః సర్వ్వాః కథా దృష్టాన్తేన కథ్యన్తే|

١٠ فَقَالَ: «لَكُمْ قَدْ أُعْطِيَ أَنْ تَعْرِفُوا أَسْرَارَ مَلَكُوتِ ٱللهِ، وَأَمَّا لِلْبَاقِينَ فَبِأَمْثَالٍ، حَتَّى إِنَّهُمْ مُبْصِرِينَ لَا يُبْصِرُونَ، وَسَامِعِينَ لَا يَفْهَمُونَ.

11 దృష్టాన్తస్యాస్యాభిప్రాయః, ఈశ్వరీయకథా బీజస్వరూపా|

١١ وَهَذَا هُوَ ٱلْمَثَلُ: ٱلزَّرْعُ هُوَ كَلَامُ ٱللهِ،

12 యే కథామాత్రం శృణ్వన్తి కిన్తు పశ్చాద్ విశ్వస్య యథా పరిత్రాణం న ప్రాప్నువన్తి తదాశయేన శైతానేత్య హృదయాతృ తాం కథామ్ అపహరతి త ఏవ మార్గపార్శ్వస్థభూమిస్వరూపాః|

١٢ وَٱلَّذِينَ عَلَى ٱلطَّرِيقِ هُمُ ٱلَّذِينَ يَسْمَعُونَ، ثُمَّ يَأْتِي إِبْلِيسُ وَيَنْزِعُ ٱلْكَلِمَةَ مِنْ قُلُوبِهِمْ لِئَلَّا يُؤْمِنُوا فَيَخْلُصُوا.

13 యే కథం శ్రుత్వా సానన్దం గృహ్లన్తి కిన్త్వబద్ధమూలత్వాత్ స్వల్పకాలమాత్రం ప్రతీత్య పరీక్షాకాలే భ్రశ్యన్తి తఏవ పాషాణభూమిస్వరూపాః|

١٣ وَٱلَّذِينَ عَلَى ٱلصَّخْرِ هُمُ ٱلَّذِينَ مَتَى سَمِعُوا يَقْبَلُونَ ٱلْكَلِمَةَ بِفَرَحٍ، وَهَؤُلَاءِ لَيْسَ لَهُمْ أَصْلٌ، فَيُؤْمِنُونَ إِلَى حِينٍ، وَفِي وَقْتِ ٱلتَّجْرِبَةِ يَرْتَدُّونَ.

14 యే కథాం శ్రుత్వా యాన్తి విషయచిన్తాయాం ధనలోభేన ఏహికసుఖే చ మజ్జన్త ఉపయుక్తఫలాని న ఫలన్తి త ఏవోప్తబీజకణ్టకిభూస్వరూపాః|

١٤ وَٱلَّذِي سَقَطَ بَيْنَ ٱلشَّوْكِ هُمُ ٱلَّذِينَ يَسْمَعُونَ، ثُمَّ يَذْهَبُونَ فَيَخْتَنِقُونَ مِنْ هُمُومِ ٱلْحَيَاةِ وَغِنَاهَا وَلَذَّاتِهَا، وَلَا يُنْضِجُونَ ثَمَرًا.

15 కిన్తు యే శ్రుత్వా సరలైః శుద్ధైశ్చాన్తఃకరణైః కథాం గృహ్లన్తి ధైర్య్యమ్ అవలమ్బ్య ఫలాన్యుత్పాదయన్తి చ త ఏవోత్తమమృత్స్వరూపాః|

١٥ وَٱلَّذِي فِي ٱلْأَرْضِ ٱلْجَيِّدَةِ، هُوَ ٱلَّذِينَ يَسْمَعُونَ ٱلْكَلِمَةَ فَيَحْفَظُونَهَا فِي قَلْبٍ جَيِّدٍ صَالِحٍ، وَيُثْمِرُونَ بِٱلصَّبْرِ.

16 అపరఞ్చ ప్రదీపం ప్రజ్వాల్య కోపి పాత్రేణ నాచ్ఛాదయతి తథా ఖట్వాధోపి న స్థాపయతి, కిన్తు దీపాధారోపర్య్యేవ స్థాపయతి, తస్మాత్ ప్రవేశకా దీప్తిం పశ్యన్తి|

١٦ «وَلَيْسَ أَحَدٌ يُوقِدُ سِرَاجًا وَيُغَطِّيهِ بِإِنَاءٍ أَوْ يَضَعُهُ تَحْتَ سَرِيرٍ، بَلْ يَضَعُهُ عَلَى مَنَارَةٍ، لِيَنْظُرَ ٱلدَّاخِلُونَ ٱلنُّورَ.

17 యన్న ప్రకాశయిష్యతే తాదృగ్ అప్రకాశితం వస్తు కిమపి నాస్తి యచ్చ న సువ్యక్తం ప్రచారయిష్యతే తాదృగ్ గృప్తం వస్తు కిమపి నాస్తి|

١٧ لِأَنَّهُ لَيْسَ خَفِيٌّ لَا يُظْهَرُ، وَلَا مَكْتُومٌ لَا يُعْلَمُ وَيُعْلَنُ.

18 అతో యూయం కేన ప్రకారేణ శృణుథ తత్ర సావధానా భవత, యస్య సమీపే బర్ద్ధతే తస్మై పునర్దాస్యతే కిన్తు యస్యాశ్రయే న బర్ద్ధతే తస్య యద్యదస్తి తదపి తస్మాత్ నేష్యతే|

١٨ فَٱنْظُرُوا كَيْفَ تَسْمَعُونَ، لِأَنَّ مَنْ لَهُ سَيُعْطَى، وَمَنْ لَيْسَ لَهُ فَٱلَّذِي يَظُنُّهُ لَهُ يُؤْخَذُ مِنْهُ».

19 అపరఞ్చ యీశో ర్మాతా భ్రాతరశ్చ తస్య సమీపం జిగమిషవః

١٩ وَجَاءَ إِلَيْهِ أُمُّهُ وَإِخْوَتُهُ، وَلَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يَصِلُوا إِلَيْهِ لِسَبَبِ ٱلْجَمْعِ.

20 కిన్తు జనతాసమ్బాధాత్ తత్సన్నిధిం ప్రాప్తుం న శేకుః| తత్పశ్చాత్ తవ మాతా భ్రాతరశ్చ త్వాం సాక్షాత్ చికీర్షన్తో బహిస్తిష్ఠనతీతి వార్త్తాయాం తస్మై కథితాయాం

٢٠ فَأَخْبَرُوهُ قَائِلِينَ: «أُمُّكَ وَإِخْوَتُكَ وَاقِفُونَ خَارِجًا، يُرِيدُونَ أَنْ يَرَوْكَ».

21 స ప్రత్యువాచ; యే జనా ఈశ్వరస్య కథాం శ్రుత్వా తదనురూపమాచరన్తి తఏవ మమ మాతా భ్రాతరశ్చ|

٢١ فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «أُمِّي وَإِخْوَتِي هُمُ ٱلَّذِينَ يَسْمَعُونَ كَلِمَةَ ٱللهِ وَيَعْمَلُونَ بِهَا».

22 అనన్తరం ఏకదా యీశుః శిష్యైః సార్ద్ధం నావమారుహ్య జగాద, ఆయాత వయం హ్రదస్య పారం యామః, తతస్తే జగ్ముః|

٢٢ وَفِي أَحَدِ ٱلْأَيَّامِ دَخَلَ سَفِينَةً هُوَ وَتَلَامِيذُهُ، فَقَالَ لَهُمْ: «لِنَعْبُرْ إِلَى عَبْرِ ٱلْبُحَيْرَةِ». فَأَقْلَعُوا.

23 తేషు నౌకాం వాహయత్సు స నిదద్రౌ;

٢٣ وَفِيمَا هُمْ سَائِرُونَ نَامَ. فَنَزَلَ نَوْءُ رِيحٍ فِي ٱلْبُحَيْرَةِ، وَكَانُوا يَمْتَلِئُونَ مَاءً وَصَارُوا فِي خَطَرٍ.

24 అథాకస్మాత్ ప్రబలఝఞ్భ్శగమాద్ హ్రదే నౌకాయాం తరఙ్గైరాచ్ఛన్నాయాం విపత్ తాన్ జగ్రాస| తస్మాద్ యీశోరన్తికం గత్వా హే గురో హే గురో ప్రాణా నో యాన్తీతి గదిత్వా తం జాగరయామ్బభూవుః| తదా స ఉత్థాయ వాయుం తరఙ్గాంశ్చ తర్జయామాస తస్మాదుభౌ నివృత్య స్థిరౌ బభూవతుః|

٢٤ فَتَقَدَّمُوا وَأَيْقَظُوهُ قَائِلِينَ: «يَا مُعَلِّمُ، يَا مُعَلِّمُ، إِنَّنَا نَهْلِكُ!». فَقَامَ وَٱنْتَهَرَ ٱلرِّيحَ وَتَمَوُّجَ ٱلْمَاءِ، فَٱنْتَهَيَا وَصَارَ هُدُوُّ.

25 స తాన్ బభాషే యుష్మాకం విశ్వాసః క? తస్మాత్తే భీతా విస్మితాశ్చ పరస్పరం జగదుః, అహో కీదృగయం మనుజః పవనం పానీయఞ్చాదిశతి తదుభయం తదాదేశం వహతి|

٢٥ ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «أَيْنَ إِيمَانُكُمْ؟». فَخَافُوا وَتَعَجَّبُوا قَائِلِينَ فِيمَا بَيْنَهُمْ: «مَنْ هُوَ هَذَا؟ فَإِنَّهُ يَأْمُرُ ٱلرِّيَاحَ أَيْضًا وَٱلْمَاءَ فَتُطِيعُهُ!».

26 తతః పరం గాలీల్ప్రదేశస్య సమ్ముఖస్థగిదేరీయప్రదేశే నౌకాయాం లగన్త్యాం తటేఽవరోహమావాద్

٢٦ وَسَارُوا إِلَى كُورَةِ ٱلْجَدَرِيِّينَ ٱلَّتِي هِيَ مُقَابِلَ ٱلْجَلِيلِ.

27 బహుతిథకాలం భూతగ్రస్త ఏకో మానుషః పురాదాగత్య తం సాక్షాచ్చకార| స మనుషో వాసో న పరిదధత్ గృహే చ న వసన్ కేవలం శ్మశానమ్ అధ్యువాస|

٢٧ وَلَمَّا خَرَجَ إِلَى ٱلْأَرْضِ ٱسْتَقْبَلَهُ رَجُلٌ مِنَ ٱلْمَدِينَةِ كَانَ فِيهِ شَيَاطِينُ مُنْذُ زَمَانٍ طَوِيلٍ، وَكَانَ لَا يَلْبَسُ ثَوْبًا، وَلَا يُقِيمُ فِي بَيْتٍ، بَلْ فِي ٱلْقُبُورِ.

28 స యీశుం దృష్ట్వైవ చీచ్ఛబ్దం చకార తస్య సమ్ముఖే పతిత్వా ప్రోచ్చైర్జగాద చ, హే సర్వ్వప్రధానేశ్వరస్య పుత్ర, మయా సహ తవ కః సమ్బన్ధః? త్వయి వినయం కరోమి మాం మా యాతయ|

٢٨ فَلَمَّا رَأَى يَسُوعَ صَرَخَ وَخَرَّ لَهُ، وَقَالَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ: «مَا لِي وَلَكَ يَا يَسُوعُ ٱبْنَ ٱللهِ ٱلْعَلِيِّ؟ أَطْلُبُ مِنْكَ أَنْ لَا تُعَذِّبَنِي!».

29 యతః స తం మానుషం త్యక్త్వా యాతుమ్ అమేధ్యభూతమ్ ఆదిదేశ; స భూతస్తం మానుషమ్ అసకృద్ దధార తస్మాల్లోకాః శృఙ్ఖలేన నిగడేన చ బబన్ధుః; స తద్ భంక్త్వా భూతవశత్వాత్ మధ్యేప్రాన్తరం యయౌ|

٢٩ لِأَنَّهُ أَمَرَ ٱلرُّوحَ ٱلنَّجِسَ أَنْ يَخْرُجَ مِنَ ٱلْإِنْسَانِ. لِأَنَّهُ مُنْذُ زَمَانٍ كَثِيرٍ كَانَ يَخْطَفُهُ، وَقَدْ رُبِطَ بِسَلَاسِلٍ وَقُيُودٍ مَحْرُوسًا، وَكَانَ يَقْطَعُ ٱلرُّبُطَ وَيُسَاقُ مِنَ ٱلشَّيْطَانِ إِلَى ٱلْبَرَارِي.

30 అనన్తరం యీశుస్తం పప్రచ్ఛ తవ కిన్నామ? స ఉవాచ, మమ నామ బాహినో యతో బహవో భూతాస్తమాశిశ్రియుః|

٣٠ فَسَأَلَهُ يَسُوعُ قَائِلًا: «مَا ٱسْمُكَ؟». فَقَالَ: «لَجِئُونُ». لِأَنَّ شَيَاطِينَ كَثِيرَةً دَخَلَتْ فِيهِ.

31 అథ భూతా వినయేన జగదుః, గభీరం గర్త్తం గన్తుం మాజ్ఞాపయాస్మాన్| (Abyssos g12)

٣١ وَطَلَبَ إِلَيْهِ أَنْ لَا يَأْمُرَهُمْ بِٱلذَّهَابِ إِلَى ٱلْهَاوِيَةِ. (Abyssos g12)

32 తదా పర్వ్వతోపరి వరాహవ్రజశ్చరతి తస్మాద్ భూతా వినయేన ప్రోచుః, అముం వరాహవ్రజమ్ ఆశ్రయితుమ్ అస్మాన్ అనుజానీహి; తతః సోనుజజ్ఞౌ|

٣٢ وَكَانَ هُنَاكَ قَطِيعُ خَنَازِيرَ كَثِيرَةٍ تَرْعَى فِي ٱلْجَبَلِ، فَطَلَبُوا إِلَيْهِ أَنْ يَأْذَنَ لَهُمْ بِٱلدُّخُولِ فِيهَا، فَأَذِنَ لَهُمْ.

33 తతః పరం భూతాస్తం మానుషం విహాయ వరాహవ్రజమ్ ఆశిశ్రియుః వరాహవ్రజాశ్చ తత్క్షణాత్ కటకేన ధావన్తో హ్రదే ప్రాణాన్ విజృహుః|

٣٣ فَخَرَجَتِ ٱلشَّيَاطِينُ مِنَ ٱلْإِنْسَانِ وَدَخَلَتْ فِي ٱلْخَنَازِيرِ، فَٱنْدَفَعَ ٱلْقَطِيعُ مِنْ عَلَى ٱلْجُرُفِ إِلَى ٱلْبُحَيْرَةِ وَٱخْتَنَقَ.

34 తద్ దృష్ట్వా శూకరరక్షకాః పలాయమానా నగరం గ్రామఞ్చ గత్వా తత్సర్వ్వవృత్తాన్తం కథయామాసుః|

٣٤ فَلَمَّا رَأَى ٱلرُّعَاةُ مَا كَانَ هَرَبُوا وَذَهَبُوا وَأَخْبَرُوا فِي ٱلْمَدِينَةِ وَفِي ٱلضِّيَاعِ،

35 తతః కిం వృత్తమ్ ఏతద్దర్శనార్థం లోకా నిర్గత్య యీశోః సమీపం యయుః, తం మానుషం త్యక్తభూతం పరిహితవస్త్రం స్వస్థమానుషవద్ యీశోశ్చరణసన్నిధౌ సూపవిశన్తం విలోక్య బిభ్యుః|

٣٥ فَخَرَجُوا لِيَرَوْا مَا جَرَى. وَجَاءُوا إِلَى يَسُوعَ فَوَجَدُوا ٱلْإِنْسَانَ ٱلَّذِي كَانَتِ ٱلشَّيَاطِينُ قَدْ خَرَجَتْ مِنْهُ لَابِسًا وَعَاقِلًا، جَالِسًا عِنْدَ قَدَمَيْ يَسُوعَ، فَخَافُوا.

36 యే లోకాస్తస్య భూతగ్రస్తస్య స్వాస్థ్యకరణం దదృశుస్తే తేభ్యః సర్వ్వవృత్తాన్తం కథయామాసుః|

٣٦ فَأَخْبَرَهُمْ أَيْضًا ٱلَّذِينَ رَأَوْا كَيْفَ خَلَصَ ٱلْمَجْنُونُ.

37 తదనన్తరం తస్య గిదేరీయప్రదేశస్య చతుర్దిక్స్థా బహవో జనా అతిత్రస్తా వినయేన తం జగదుః, భవాన్ అస్మాకం నికటాద్ వ్రజతు తస్మాత్ స నావమారుహ్య తతో వ్యాఘుట్య జగామ|

٣٧ فَطَلَبَ إِلَيْهِ كُلُّ جُمْهُورِ كُورَةِ ٱلْجَدَرِيِّينَ أَنْ يَذْهَبَ عَنْهُمْ، لِأَنَّهُ ٱعْتَرَاهُمْ خَوْفٌ عَظِيمٌ. فَدَخَلَ ٱلسَّفِينَةَ وَرَجَعَ.

38 తదానీం త్యక్తభూతమనుజస్తేన సహ స్థాతుం ప్రార్థయాఞ్చక్రే

٣٨ أَمَّا ٱلرَّجُلُ ٱلَّذِي خَرَجَتْ مِنْهُ ٱلشَّيَاطِينُ فَطَلَبَ إِلَيْهِ أَنْ يَكُونَ مَعَهُ، وَلَكِنَّ يَسُوعَ صَرَفَهُ قَائِلًا:

39 కిన్తు తదర్థమ్ ఈశ్వరః కీదృఙ్మహాకర్మ్మ కృతవాన్ ఇతి నివేశనం గత్వా విజ్ఞాపయ, యీశుః కథామేతాం కథయిత్వా తం విససర్జ| తతః స వ్రజిత్వా యీశుస్తదర్థం యన్మహాకర్మ్మ చకార తత్ పురస్య సర్వ్వత్ర ప్రకాశయితుం ప్రారేభే|

٣٩ «ٱرْجِعْ إِلَى بَيْتِكَ وَحَدِّثْ بِكَمْ صَنَعَ ٱللهُ بِكَ». فَمَضَى وَهُوَ يُنَادِي فِي ٱلْمَدِينَةِ كُلِّهَا بِكَمْ صَنَعَ بِهِ يَسُوعُ.

40 అథ యీశౌ పరావృత్యాగతే లోకాస్తం ఆదరేణ జగృహు ర్యస్మాత్తే సర్వ్వే తమపేక్షాఞ్చక్రిరే|

٤٠ وَلَمَّا رَجَعَ يَسُوعُ قَبِلَهُ ٱلْجَمْعُ لِأَنَّهُمْ كَانُوا جَمِيعُهُمْ يَنْتَظِرُونَهُ.

41 తదనన్తరం యాయీర్నామ్నో భజనగేహస్యైకోధిప ఆగత్య యీశోశ్చరణయోః పతిత్వా స్వనివేశనాగమనార్థం తస్మిన్ వినయం చకార,

٤١ وَإِذَا رَجُلٌ ٱسْمُهُ يَايِرُسُ قَدْ جَاءَ، وَكَانَ رَئِيسَ ٱلْمَجْمَعِ، فَوَقَعَ عِنْدَ قَدَمَيْ يَسُوعَ وَطَلَبَ إِلَيْهِ أَنْ يَدْخُلَ بَيْتَهُ،

42 యతస్తస్య ద్వాదశవర్షవయస్కా కన్యైకాసీత్ సా మృతకల్పాభవత్| తతస్తస్య గమనకాలే మార్గే లోకానాం మహాన్ సమాగమో బభూవ|

٤٢ لِأَنَّهُ كَانَ لَهُ بِنْتٌ وَحِيدَةٌ لَهَا نَحْوُ ٱثْنَتَيْ عَشْرَةَ سَنَةً، وَكَانَتْ فِي حَالِ ٱلْمَوْتِ. فَفِيمَا هُوَ مُنْطَلِقٌ زَحَمَتْهُ ٱلْجُمُوعُ.

43 ద్వాదశవర్షాణి ప్రదరరోగగ్రస్తా నానా వైద్యైశ్చికిత్సితా సర్వ్వస్వం వ్యయిత్వాపి స్వాస్థ్యం న ప్రాప్తా యా యోషిత్ సా యీశోః పశ్చాదాగత్య తస్య వస్త్రగ్రన్థిం పస్పర్శ|

٤٣ وَٱمْرَأَةٌ بِنَزْفِ دَمٍ مُنْذُ ٱثْنَتَيْ عَشْرَةَ سَنَةً، وَقَدْ أَنْفَقَتْ كُلَّ مَعِيشَتِهَا لِلْأَطِبَّاءِ، وَلَمْ تَقْدِرْ أَنْ تُشْفَى مِنْ أَحَدٍ،

44 తస్మాత్ తత్క్షణాత్ తస్యా రక్తస్రావో రుద్ధః|

٤٤ جَاءَتْ مِنْ وَرَائِهِ وَلَمَسَتْ هُدْبَ ثَوْبِهِ. فَفِي ٱلْحَالِ وَقَفَ نَزْفُ دَمِهَا.

45 తదానీం యీశురవదత్ కేనాహం స్పృష్టః? తతోఽనేకైరనఙ్గీకృతే పితరస్తస్య సఙ్గినశ్చావదన్, హే గురో లోకా నికటస్థాః సన్తస్తవ దేహే ఘర్షయన్తి, తథాపి కేనాహం స్పృష్టఇతి భవాన్ కుతః పృచ్ఛతి?

٤٥ فَقَالَ يَسُوعُ: «مَنِ ٱلَّذِي لَمَسَنِي؟». وَإِذْ كَانَ ٱلْجَمِيعُ يُنْكِرُونَ، قَالَ بُطْرُسُ وَٱلَّذِينَ مَعَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، ٱلْجُمُوعُ يُضَيِّقُونَ عَلَيْكَ وَيَزْحَمُونَكَ، وَتَقُولُ: مَنِ ٱلَّذِي لَمَسَنِي؟».

46 యీశుః కథయామాస, కేనాప్యహం స్పృష్టో, యతో మత్తః శక్తి ర్నిర్గతేతి మయా నిశ్చితమజ్ఞాయి|

٤٦ فَقَالَ يَسُوعُ: «قَدْ لَمَسَنِي وَاحِدٌ، لِأَنِّي عَلِمْتُ أَنَّ قُوَّةً قَدْ خَرَجَتْ مِنِّي».

47 తదా సా నారీ స్వయం న గుప్తేతి విదిత్వా కమ్పమానా సతీ తస్య సమ్ముఖే పపాత; యేన నిమిత్తేన తం పస్పర్శ స్పర్శమాత్రాచ్చ యేన ప్రకారేణ స్వస్థాభవత్ తత్ సర్వ్వం తస్య సాక్షాదాచఖ్యౌ|

٤٧ فَلَمَّا رَأَتِ ٱلْمَرْأَةُ أَنَّهَا لَمْ تَخْتَفِ، جَاءَتْ مُرْتَعِدَةً وَخَرَّتْ لَهُ، وَأَخْبَرَتْهُ قُدَّامَ جَمِيعِ ٱلشَّعْبِ لِأَيِّ سَبَبٍ لَمَسَتْهُ، وَكَيْفَ بَرِئَتْ فِي ٱلْحَالِ.

48 తతః స తాం జగాద హే కన్యే సుస్థిరా భవ, తవ విశ్వాసస్త్వాం స్వస్థామ్ అకార్షీత్ త్వం క్షేమేణ యాహి|

٤٨ فَقَالَ لَهَا: «ثِقِي يَا ٱبْنَةُ، إِيمَانُكِ قَدْ شَفَاكِ، اِذْهَبِي بِسَلَامٍ».

49 యీశోరేతద్వాక్యవదనకాలే తస్యాధిపతే ర్నివేశనాత్ కశ్చిల్లోక ఆగత్య తం బభాషే, తవ కన్యా మృతా గురుం మా క్లిశాన|

٤٩ وَبَيْنَمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ، جَاءَ وَاحِدٌ مِنْ دَارِ رَئِيسِ ٱلْمَجْمَعِ قَائِلًا لَهُ: «قَدْ مَاتَتِ ٱبْنَتُكَ. لَا تُتْعِبِ ٱلْمُعَلِّمَ».

50 కిన్తు యీశుస్తదాకర్ణ్యాధిపతిం వ్యాజహార, మా భైషీః కేవలం విశ్వసిహి తస్మాత్ సా జీవిష్యతి|

٥٠ فَسَمِعَ يَسُوعُ، وَأَجَابَهُ قَائِلًا: «لَاتَخَفْ! آمِنْ فَقَطْ، فَهِيَ تُشْفَى».

51 అథ తస్య నివేశనే ప్రాప్తే స పితరం యోహనం యాకూబఞ్చ కన్యాయా మాతరం పితరఞ్చ వినా, అన్యం కఞ్చన ప్రవేష్టుం వారయామాస|

٥١ فَلَمَّا جَاءَ إِلَى ٱلْبَيْتِ لَمْ يَدَعْ أَحَدًا يَدْخُلُ إِلَّا بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا، وَأَبَا ٱلصَّبِيَّةِ وَأُمَّهَا.

52 అపరఞ్చ యే రుదన్తి విలపన్తి చ తాన్ సర్వ్వాన్ జనాన్ ఉవాచ, యూయం మా రోదిష్ట కన్యా న మృతా నిద్రాతి|

٥٢ وَكَانَ ٱلْجَمِيعُ يَبْكُونَ عَلَيْهَا وَيَلْطِمُونَ. فَقَالَ: «لَا تَبْكُوا. لَمْ تَمُتْ لَكِنَّهَا نَائِمَةٌ».

53 కిన్తు సా నిశ్చితం మృతేతి జ్ఞాత్వా తే తముపజహసుః|

٥٣ فَضَحِكُوا عَلَيْهِ، عَارِفِينَ أَنَّهَا مَاتَتْ.

54 పశ్చాత్ స సర్వ్వాన్ బహిః కృత్వా కన్యాయాః కరౌ ధృత్వాజుహువే, హే కన్యే త్వముత్తిష్ఠ,

٥٤ فَأَخْرَجَ ٱلْجَمِيعَ خَارِجًا، وَأَمْسَكَ بِيَدِهَا وَنَادَى قَائِلًا: «يَا صَبِيَّةُ، قُومِي!».

55 తస్మాత్ తస్యాః ప్రాణేషు పునరాగతేషు సా తత్క్షణాద్ ఉత్తస్యౌ| తదానీం తస్యై కిఞ్చిద్ భక్ష్యం దాతుమ్ ఆదిదేశ|

٥٥ فَرَجَعَتْ رُوحُهَا وَقَامَتْ فِي ٱلْحَالِ. فَأَمَرَ أَنْ تُعْطَى لِتَأْكُلَ.

56 తతస్తస్యాః పితరౌ విస్మయం గతౌ కిన్తు స తావాదిదేశ ఘటనాయా ఏతస్యాః కథాం కస్మైచిదపి మా కథయతం|

٥٦ فَبُهِتَ وَالِدَاهَا. فَأَوْصَاهُمَا أَنْ لَا يَقُولَا لِأَحَدٍ عَمَّا كَانَ.

Jesus Raises the Daughter of Jairus