< Salmos 77 >

1 Salmo de Asafe, para o regente, conforme “Jedutum”: Clamo a Deus com minha voz, minha voz a Deus; e ele inclinará seus ouvidos a mim.
In finem, pro Idithun, Psalmus Asaph. Voce mea ad Dominum clamavi: voce mea ad Deum, et intendit mihi.
2 No dia da minha angústia busquei ao Senhor; minha mão estava continuamente estendida; minha alma não se deixava consolar.
In die tribulationis meæ Deum exquisivi, manibus meis nocte contra eum: et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea,
3 Eu ficava me lembrando de Deus, e gemendo; ficava pensativo, e meu espírito desfalecia. (Selá)
memor fui Dei, et delectatus sum, et exercitatus sum: et defecit spiritus meus.
4 Tu mantiveste abertas as pálpebras dos meus olhos; eu estava perturbado, e não conseguia falar.
Anticipaverunt vigilias oculi mei: turbatus sum, et non sum locutus.
5 Eu ficava imaginando os dias antigos, e os anos passados.
Cogitavi dies antiquos: et annos æternos in mente habui.
6 De noite eu me lembrava de minha canção; meditava em meu coração; e meu espírito ficava procurando [entender].
Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.
7 Será que o Senhor rejeitará para sempre? E nunca mais mostrará seu favor?
Numquid in æternum proiiciet Deus: aut non apponet ut complacitior sit adhuc?
8 A sua bondade se acabou para sempre? Ele deu fim à [sua] promessa de geração em geração?
Aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem?
9 Deus se esqueceu de ter misericórdia? Ele encerrou suas compaixões por causa de sua ira? (Selá)
Aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas?
10 Então eu disse: Esta é a minha dor: os anos em que a mão do Altíssimo [agia].
Et dixi nunc cœpi: hæc mutatio dexteræ Excelsi.
11 Eu me lembrarei das obras do SENHOR; porque me lembrarei de tuas antigas maravilhas.
Memor fui operum Domini: quia memor ero ab initio mirabilium tuorum,
12 Meditarei em todos as tuas obras, e falarei de teus feitos.
Et meditabor in omnibus operibus tuis: et in adinventionibus tuis exercebor.
13 Deus, santo [é] o teu caminho; quem é deus [tão] grande como [nosso] Deus?
Deus in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?
14 Tu [és] o Deus que faz maravilhas; tu fizeste os povos conhecerem teu poder.
tu es Deus qui facis mirabilia. Notam fecisti in populis virtutem tuam:
15 Com [teu] braço livraste teu povo, os filhos de Jacó e de José. (Selá)
redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Iacob, et Ioseph.
16 As águas te viram, ó Deus; as águas te viram, [e] tremeram; também os abismos foram abalados.
Viderunt te aquæ Deus, viderunt te aquæ: et timuerunt, et turbatæ sunt abyssi.
17 Grandes nuvens derramaram muitas águas; os céus fizeram barulho; e também tuas flechas correram de um lado ao outro.
Multitudo sonitus aquarum: vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt:
18 O ruído de teus trovões [estava] nos ventos; relâmpagos iluminaram ao mundo; a terra se abalou e tremou.
vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ: commota est et contremuit terra.
19 Pelo mar [foi] teu caminho; e tuas veredas por muitas águas; e tuas pegadas não foram conhecidas.
In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis: et vestigia tua non cognoscentur.
20 Guiaste a teu povo como a um rebanho, pela mão de Moisés e de Arão.
Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.

< Salmos 77 >