< Mateus 13 >

1 Naquele dia, Jesus saiu de casa e se sentou junto ao mar.
Ce nyn awh Jesu taw im awhkawng cet nawh tuili kengawh ngawi hy.
2 E ajuntaram-se perto dele tantas multidões, de maneira que ele entrou num barco e se sentou; e toda a multidão ficou na praia,
Cawh thlang khawzah a venawh cun uhy, cedawngawh lawng khuina cet nawh ngawi hy, thlang kqeng taw tuili kengawh dyi uhy.
3 E ele lhes falou muitas coisas por parábolas. Ele disse: Eis que o semeador saiu a semear.
A mingmih a venawh nyttahawi ing awi khawzah kqawn pek khqi hy; “Lo toenkung pynoet taw camci ak theh na cet hy.
4 E enquanto semeava, caiu parte [das sementes] junto ao caminho, e vieram as aves e a comeram.
Camci ce ak theh awh a vang taw lam awh tla nawh, phakhqi ing cung boeih uhy.
5 E outra [parte] caiu entre pedras, onde não havia muita terra, e logo nasceu, porque não tinha terra funda.
A vang taw lungpeei ak khan awh tla hy; dek a pam a dawngawh cawt pahoei hy.
6 Mas quando o sol surgiu, queimou-se; e por não ter raiz, secou-se.
Cehlai khawling a hlawk law awhtaw, ak kqa ama cak a dawngawh khawk hlawk ing a hut awh qeu pahoei hy.
7 E outra [parte] caiu entre espinhos, e os espinhos cresceram e a sufocaram.
A vang taw hlik plup awh tla hy, hling ce saang law nawh caang ce eek hy.
8 E outra [parte] caiu em boa terra, e rendeu fruto: um a cem, outro a sessenta, e outro a trinta.
Camci a vang taw laitak awh tla nawh, vui hy - zakhat, khqukkip ingkaw thumkip dy na pung hy.
9 Quem tem ouvidos, ouça.
Haa ak ta ingtaw za seh,” tinak khqi hy.
10 Então os discípulos se aproximaram, e lhe perguntaram: Por que falas a eles por parábolas?
A hubatkhqi venawh law unawh, “kawtih thlang kqeng a venawh nyttahawi ing awi nak kqawn peek khqi? tinawh doet uhy.
11 E ele respondeu: Porque a vós é dado saber os mistérios do Reino dos céus, mas a eles não é dado.
A mingmih a venawh, “Khan qam awihyp sim thainaak cyihnaak ce nangmih a venawh peek na awm hawh hy, cehlai a mingmih a ven awhtaw am pe hy.
12 Pois a quem tem, lhe será dado, e terá em abundância; mas a quem não tem, até aquilo que tem lhe será tirado.
U awm khan qam awihyp cyihnaak ak ta taw sap pe tanoel kawmsaw khawzah papa ta kaw. Cehlai u awm amak ta taw ataak chyn awm lawh pekawng.
13 Por isso falo a eles por parábolas; porque vendo, não veem; e ouvindo, não ouvem, nem entendem.
Cawhmaw a mingmih a venawh taw nyttahawi awi ing kak kqawn peek khqi: “Hu hlai uhy, am hat uhy; za hlai uhy, am za thai unawh ang zaak na awm am zasim uhy.
14 Assim neles se cumpre a profecia de Isaías, que diz: De fato ouvireis, mas não entendereis; De fato vereis, mas não percebereis.
A mingmih a dawngawh tawngha Isaiah ing: “Ang zaak nataw za hlai voei uk ti, am zasim kawm uk ti; hu taw hu hlai voei uk ti, am hat kawm uk ti.
15 Porque o coração deste povo está insensível; Com seus ouvidos dificilmente ouvem, e seus olhos fecharam; A fim de não haver que seus olhos vejam, seus ouvidos ouçam, Seus corações entendam, e se arrependam, E eu os cure.
Ikawtih ve ak thlangkhqi kawlung ve mawh hqoeng hy; a ming haakhqi ing za kaa hlai uhy, ami mik ce hiim uhy. Ce ap kaa mantaw ami mik ing hu kawm usaw, a ming haa ing za hau kawm uh, kawlung ing zasim kawm usaw huna a ming voei coengawh, qoei sak khqi hau kawng, tinawh anak kqawn ceni.
16 Mas benditos são os vossos olhos, porque veem; e os vossos ouvidos, porque ouvem.
Cehlai nangmih a mik taw ami huh thai a dawngawh a zoseen hy.
17 Pois em verdade vos digo que muitos profetas e justos desejaram ver o que vós vedes, mas não viram; e [desejaram] ouvir o que vós ouvis, mas não ouviram.
Awitak ka nik kqawn peek khqi, nangmih ing nami huh ve tawngha khawzah ingkaw thlak dyng khawzah ing huh aham ana ngaih hlai uhy, naming zaak ve zaak ana ngaih hlai uhy, am za uhy.
18 Portanto, ouvi vós a parábola do semeador:
“Cawhtaw camci theh nyttahawi ing ak kqawn ngaihnaak awi ve ngai lah uh:
19 Quando alguém ouve a palavra do Reino e não a entende, o maligno vem e arranca o que foi semeado em seu coração; este é o que foi semeado junto ao caminho.
U ingawm khawk khan awithang ce za hlai uhy am zasim uhy, cawh ak kawlung khuiawh theh na ak awm awithang leek ce qaai ing qawt pe valh hy. Vetaw lam awh ak tla camci ing myih hy.
20 E o que foi semeado entre as pedras é o que ouve a palavra, e logo a recebe com alegria,
Lungpeei awh ak tla camci taw, thlang ing awi ce ang zaak awh zeel doena do pahoei hy.
21 mas não tem raiz em si mesmo. Em vez disso, dura um pouco, mas quando vem a aflição ou a perseguição pela palavra, logo tropeça na fé.
Cehlai ak kqa ama taak a dawngawh, kawlhkalh ca doeng awm hy. Ce ak awi dawngawh kyinaak ingkaw thekhanaakkhqi a pha law awh ce tlu pahoei hy.
22 E o que foi semeado entre os espinhos é o que ouve a palavra, mas a ansiedade com o tempo presente e a sedução das riquezas sufocam a palavra, e fica sem dar fruto. (aiōn g165)
Hlik plup awhkaw ak tla camci taw, awi ce za hlai hy, ve khawmdek khan hqingnaak awh mawn atang nawh qaai kqawnnaak ingkaw boei a mangnaak ing awi ce a eek a dawngawh thaih am qah thai hy. (aiōn g165)
23 Mas o que foi semeado em boa terra, este é o que ouve e entende a palavra, e o que dá e produz fruto, um a cem, outro a sessenta, e outro a trinta.
Laitak awhkaw ak tla camci taw awi ce ang zaak awhkawng ak zasim ak thlang na awm hy; ak thaih qah nawh a vang taw a let zakhat, a vang khqukkip, a vang taw thumkip dyna pung hy,” tina hy.
24 E ele lhes declarou outra parábola, dizendo: O Reino dos céus é semelhante a um homem que semeia boa semente em seu campo,
Jesu ing ak chang nyhtahnaak awi ce a mingmih a venawh kqawn bai hy: “Khawk khan taw thlang pynoet ing a lo awh camci a saw ing myih hy.
25 Mas, enquanto as pessoas dormiam, o inimigo dele veio, semeou joio entre o trigo, e foi embora.
Cehlai a mi ih tloek awh ami qaal ce law nawh cang anglakawh beei ak ui ce theh awh cehtaak hy.
26 E, quando a erva cresceu e produziu fruto, então apareceu também o joio.
Caang ce cawt nawh a vui ak thaih law awhtaw, beei awm cawt law lawt hy.
27 Então os servos do dono da propriedade chegaram, e lhe perguntaram: “Senhor, não semeaste boa semente no teu campo? De onde, pois, veio o joio?”
Cawh lokung a tyihzawihkhqi ce a venawh law unawh, 'Bawipa, ak leek ni na lo awh nak theh hlai. Hanakaw beeikhqi nu ak cawt hy voei?' tina uhy.
28 E ele lhes respondeu: “Um inimigo fez isto”. Em seguida, os servos lhe perguntaram: “Queres, pois, que vamos e o tiremos?”
“A mingmih a venawh, 'Qaal ing ni a sai hawh hy ce,' tina hy. A tyihzawihkhqi ing, 'cawhtaw cet unyng seitaw phu mai vang unyng aw? tina uhy.
29 Ele, porém, lhes respondeu: “Não, para não haver que, enquanto tirais o joio, arranqueis com ele também o trigo.
Cehlai lokung ing, “amni, beei ce nami phuk mantaw cang awm phuk sih hau kawm uk ti.
30 Deixai-os crescer ambos juntos até a colheita; e no tempo da colheita direi aos que colhem: ‘Recolhei primeiro o joio, e amarrai-o em molhos, para o queimarem; mas ao trigo ajuntai no meu celeiro’.”
Caang ah hlan dy taw cawt haih mai cang seh. Cang ah awhtaw cang aatkhqi venawh, 'Beeikhqi ce phu ma unawh, mai awh phum aham ak nep na tum uh, cang taw teep ak khuiawh chan uh, tina bit kawng,” tinak khqi hy.
31 Ele lhes propôs outra parábola: O Reino dos céus é semelhante a um grão de mostarda que alguém tomou e semeou no seu campo.
Cekcoengawh a mingmih a venawh nyhtahnaak awi ak chang ce kqawn pek khqi bai hy: “Khan qam taw antlam cii ce thlang ing lo nawh a lo awh ak theh ing myih hy.
32 De fato, dentre todas as sementes, esta é a menor. Mas quando cresce, é a maior das hortaliças; e se torna [tamanha] árvore, que as aves do céu vêm e se aninham em seus ramos.
Ce antlam cii taw ak ui boeih boeih anglakawh ak zawi soeih na awm hlai hy, a cawt law awhtaw beei ak chang boeihkhqi anglakawh ak bau soeih na awm hy, khan nakaw phakhqi ce law unawh a paangkhqi awh cu uhy,” tinak khqi hy.
33 Ele lhes disse outra parábola: O Reino dos céus é semelhante ao fermento que uma mulher tomou e misturou em três medidas de farinha, até que tudo ficasse fermentado.
A mingmih a venawh nyhtahnaak awi ak chang kqawn pe bai hy: “Khan qam taw nu pynoet ing hen lo nawh vaidam dawn khui thum a zamnaak boeih aham vaidam awh a phul ing myih hy,” tinak khqi hy.
34 Tudo isto Jesus falou por parábolas às multidões. Sem parábolas ele não lhes falava,
Vawhkaw ik-oeihkhqi boeih ve Jesu ing nyhtahnaak awi ing thlang kqeng a venawh kqawn pehy; nyhtahnaak awi kaana a mingmih a venawh ikaw pynoet awm ap kqawn pehy.
35 para que se cumprisse o que foi falado pelo profeta, que disse: Abrirei a minha boca em parábolas; Pronunciarei coisas escondidas desde a fundação.
Cedawngawh tawngha ing: “Nyhtahnaak awikhqi ing, khawmdek a syn cyk awhkawng thuh na ak awmkhqi ce kqawn kawng,” tinawh anak kqawn ce cup sak hy.
36 Então [Jesus] despediu as multidões, e foi para casa. Seus discípulos se aproximaram dele, e disseram: Explica-nos a parábola do joio do campo.
Cekcoengawh thlang kqeng ce cehta nawh ipkhui na lut hy. Cawh a hubatkhqi ce a venna law unawh, “Lo awhkaw beei nyhtahnaak awi nak kqawn ce kaimih aham kqawn caih lah,” tina uhy.
37 E ele respondeu: O que semeia a boa semente é o Filho do homem.
A mingmih a venawh, “Camcik leek ak thehkung taw thlanghqing Capa ni.
38 E o campo é o mundo; e a boa semente, estes são os filhos do Reino; e o joio são os filhos do maligno.
Lo taw ve khawmdek ni, camcik leek taw a qam cakhqi ak kqawnnaak ni. Beeikhqi taw thlak thawlh a cakhqi ni,
39 E o inimigo, que o semeou, é o diabo; e a colheita é o fim da era; e os que colhem são os anjos. (aiōn g165)
a mingmih ak thehkung cetaw qaai ni. Cang ah cetaw khawmdek a dytnaak, cang ak aatkungkhqi cetaw khan ceityihkhqi ni. (aiōn g165)
40 Portanto, como o joio é colhido e queimado no fogo, assim também será no fim da era. (aiōn g165)
“Beeikhqi ce phu boeih nawh mai awh amik phum amyihna khawmdek a dyt awh ce amyihna ce awm lawt kaw. (aiōn g165)
41 O Filho do homem enviará seus anjos, e eles recolherão do seu Reino todas as causas do pecado, assim como os que praticam injustiça,
Thlanghqing Capa ing ak khan ceityihkhqi ce tyi kawmsaw, thawlhnaak ak saikhqi ingkaw ik-oeih amak leek ak saikhqi ce a qam khui awhkawng caawi kaw.
42 e os lançarão na fornalha de fogo. Ali haverá choro e ranger de dentes.
Thii a tui na ami hloeinaak mai khuiawh a mingmih ce khaawng khqi kaw, cawh ce kqangnaak ingkaw hatahnaak ce awm kaw.
43 Então os justos brilharão como o sol, no Reino de seu Pai. Quem tem ouvidos, ouça.
Cekcoengawh thlak dyngkhqi taw a mi pa a qam awh khawmik amyihna vang hawh kawm uh. Haa ak takhqi ingtaw za seh nyng.
44 O Reino dos céus é semelhante a um tesouro escondido num campo, que um homem, depois de achá-lo, escondeu. Então, em sua alegria, vai, vende tudo quanto tem, e compra aquele campo.
Khan qam taw lo awhkaw qo thuh ing myih hy. Cawhkaw qo ce thlang pynoet ing a huh awh thuh tlaih nawh, cekcoengawh zeel doena cet nawh a taak ik-oeihkhqi boeih ce zawi nawh cawhkaw lo ce thlai hy.
45 O Reino dos céus também é semelhante a um homem negociante, que buscava boas pérolas.
Cekcoeng baiawh, khan qam taw phuk tlo pale ak suikung them ak zaawi ing myih hy.
46 Quando este achou uma pérola de grande valor, foi, vendeu tudo quanto tinha, e a comprou.
Anih ing pale lung phu ak tlo soeih ce a huh awh, cet nawh a taakkhqi boeih ce zawi nawh thlai hy.
47 O Reino dos céus também é semelhante a uma rede lançada ao mar, que colhe toda espécie [de peixes].
“Cek coeng bai awh, khan qam taw tuili awh lawk khawng nawh nga soepkep ak kaawi ing myih hy.
48 E quando está cheia, [os pescadores] puxam-na à praia, sentam-se, e recolhem os bons em cestos, mas os ruins lançam fora.
Lawk awh nga a be awh ce peem awh chan unawh nga ak che taw khaawng uhy.
49 Assim será ao fim da era; os anjos sairão, e separarão dentre os justos os maus, (aiōn g165)
Khawmdek a dyt awhtaw ce amyihna ce awm lawt kaw. Khan ceityihkhqi law kawm usaw thlak dyngkhqi anglakawhkawng thlak thawlhkhqi ce hoep khqi kaw; (aiōn g165)
50 e os lançarão na fornalha de fogo. Ali haverá choro e ranger de dentes.
cekkhqi ce a tui hloeinaak maih khuina khaawng kaw, ce a hyn awh kqangnaak ingkaw haatahnaak ce awm kaw,” tina hy.
51 Entendestes todas estas coisas? Eles lhe responderam: Sim.
Jesu ing a mingmih a venawh, “Vawhkaw ik-oeihkhqi boeih ve namik zasim nu?” tinawh doet khqi hy. Cekkhqi ing, “Oeih, Bawipa,” tina uhy.
52 E ele lhes disse: Portanto todo escriba que se tornou discípulo no Reino dos céus é semelhante a um chefe de casa, que do seu tesouro tira coisas novas e velhas.
A mingmih a venawh, “Cedawngawh khan qam akawng kqawn peek na ak awm cawng saknaak awi ak qeekungkhqi boeih taw iptakung ing a ipkhui awhkawng a khawhthem ak khqym ak thai ak chet pheng ing myih hy,” tina hy.
53 E aconteceu que, quando Jesus acabou essas parábolas, retirou-se dali.
Jesu ing vawhkaw nyhtahnaak awikhqi ak kqawn boeih coengawh, ce a hyn ce cehta hy.
54 E vindo à sua terra, ensinava-os na sinagoga deles, de tal maneira que ficavam admirados, e diziam: De onde [vêm] a este tal sabedoria, e os milagres?
Amah a khaw na ce law nawh Sinakawk awh ce thlang cawngpyi hy, cawh a mingmih ce a ming ngaih kyi hy.” Ve ak thlang ing hana kaw vemyih cyihnaak ingkaw kawpoek kyi ik-oeih saithainaakkhqi a taak hy voei?” ti uhy.
55 Não é este o filho do carpinteiro? E não se chama sua mãe Maria, e seus irmãos Tiago, José, Simão, e Judas?
“Anih ve thing aatkung a capa am nu? Anu awm Meri am nu ve, a koeinaakhqi Jakop, Joseph, Simon ingkaw Juda am nu ve?
56 Não estão todas as suas irmãs conosco? Ora, de onde [vem] a este tudo isto?
A koeinukhqi awm ningnih a venawh amik awm haih lawt am nu ve? Ve ak thlang ing vawhkaw ik-oeihkhqi hana kaw a huh hy voei?” ti uhy.
57 E ofenderam-se por causa dele. Mas Jesus lhes disse: Não há profeta sem honra, a não ser em sua terra, e em sua casa.
Ak khan awh amik kaw am zeel hy. Cehlai Jesu ing cekkhqi venawh, “Tawngha taw amah a khaw ingkaw amah a im am awhtaw zoeksangna am awm man hy,” tina hy.
58 E não fez ali muitos milagres por causa da incredulidade deles.
Cangnaak a mami taak a dawngawh ce a hyn awh kawpoek kyi ik-oeih khawzah am sai hy.

< Mateus 13 >