Lucas 18
1 E [Jesus] lhes disse também uma parábola [sobre] o dever de sempre orar, e nunca se cansar.
Каза им пак и причу како се треба свагда молити Богу, и не дати да дотужи,
2 Dizendo: Havia um certo juiz em uma cidade, que não temia a Deus, nem respeitava pessoa alguma.
Говорећи: У једном граду беше један судија који се Бога не бојаше и људи не стиђаше.
3 Havia também naquela mesma cidade uma certa viúva, e vinha até ele, dizendo: Faze-me justiça com meu adversário.
А у оном граду беше једна удовица и долажаше к њему говорећи: Не дај ме мом супарнику.
4 E por um [certo] tempo ele não quis; mas depois disto, disse para si: Ainda que eu não tema a Deus, nem respeite pessoa alguma,
И не хтеде задуго. А најпосле рече у себи: Ако се и не бојим Бога и људи не срамим,
5 Porém, porque esta viúva me incomoda, eu lhe farei justiça, para que ela pare de vir me chatear.
Но будући да ми досађује ова удовица, одбранићу је, да ми једнако не долази и не досађује.
6 E disse o Senhor: Ouvi o que diz o juiz injusto.
Тада рече Господ: Чујте шта говори неправедни судија.
7 E Deus não fará justiça para seus escolhidos, que clamam a ele de dia e de noite? Demorará com eles?
А камоли Бог неће одбранити избраних својих који Га моле дан и ноћ?
8 Digo-vos que depressa lhes fará justiça. Porém, quando o Filho do homem vier, por acaso ele achará fé na terra?
Кажем вам да ће их одбранити брзо. Али Син човечији кад дође хоће ли наћи веру на земљи?
9 E disse também a uns, que tinham confiança de si mesmos que eram justos, e desprezavam aos outros, esta parábola:
А и другима који мишљаху за себе да су праведници и друге уништаваху каза причу ову:
10 Dois homens subiram ao Templo para orar, um fariseu, e o outro publicano.
Два човека уђоше у цркву да се моле Богу, један фарисеј и други цариник.
11 O fariseu, estando de pé, orava consigo desta maneira: Ó Deus, eu te agradeço, porque não sou como os outros homens, ladrões, injustos e adúlteros; nem [sou] como este publicano.
Фарисеј стаде и мољаше се у себи овако: Боже! Хвалим те што ја нисам као остали људи: хајдуци, неправедници, прељубочинци или као овај цариник.
12 Jejuo duas vezes por semana, [e] dou dízimo de tudo quanto possuo.
Постим двапут у недељи; дајем десетак од свега што имам.
13 E o publicano, estando em pé de longe, nem mesmo queria levantar os olhos ao céu, mas batia em seu peito, dizendo: Ó Deus, tem misericórdia de mim, [que sou] pecador.
А цариник издалека стајаше, и не хтеде ни очију подигнути на небо, него бијаше прси своје говорећи: Боже! Милостив буди мени грешноме.
14 Digo-vos que este desceu mais justificado à sua casa do que aquele outro; porque qualquer que a si mesmo se exalta, será humilhado; e qualquer que a si mesmo se humilha, será exaltado.
Кажем вам да овај отиде оправдан кући својој, а не онај. Јер сваки који се сам подиже понизиће се; а који се сам понижује подигнуће се.
15 E traziam-lhe também crianças pequenas, para que as tocasse; e os discípulos, vendo, os repreendiam.
Доношаху к Њему и децу да их се дотакне; а кад видеше ученици, запретише им.
16 Mas Jesus, chamando-lhes para si, disse: Deixai as crianças virem a mim, e não as impeçais; porque das tais é o Reino de Deus.
А Исус дозвавши их рече: Пустите децу нека долазе к мени, и не браните им; јер је таквих царство Божије.
17 Em verdade vos digo, que qualquer que não receber o Reino de Deus como criança, não entrará nele.
И кажем вам заиста: који не прими царство Божије као дете, неће ући у њега.
18 E um certo líder lhe perguntou, dizendo: Bom mestre, o que tenho que fazer para herdar a vida eterna? (aiōnios g166)
И запита Га један кнез говорећи: Учитељу благи! Шта да учиним да наследим живот вечни? (aiōnios g166)
19 E Jesus lhe disse: Por que me chamas de bom? Ninguém [é] bom, a não ser um: Deus.
А Исус рече му: Што ме зовеш благим? Нико није благ осим једног Бога.
20 Tu sabes os mandamentos: não adulterarás, não matarás, não furtarás, não darás falso testemunho, honra a teu pai e a tua mãe.
Заповести знаш: не чини прељубе; не убиј; не укради; не сведочи лажно; поштуј оца и матер своју.
21 E ele disse: Todas estas coisas tenho guardado desde minha juventude.
А он рече: Све сам ово сачувао од младости своје.
22 Porém Jesus, ouvindo isto, disse-lhe: Ainda uma coisa te falta: vende tudo quanto tens, e reparte-o entre os pobres, e terás um tesouro no céu; e vem, segue-me.
А кад то чу Исус рече му: Још ти једно недостаје: продај све што имаш и раздај сиромасима; и имаћеш благо на небу; и хајде за мном.
23 Mas ele, ouvindo isto, ficou muito triste, porque era muito rico.
А кад он чу то постаде жалостан, јер беше врло богат.
24 E vendo Jesus que ele tinha ficado muito triste, disse: Como é difícil os que têm [muitos] bens entrarem no Reino de Deus!
А кад га виде Исус где постаде жалостан, рече: Како је тешко ући у царство Божије онима који имају богатство!
25 Porque é mais fácil um camelo entrar pelo olho de uma agulha do que um rico entrar no Reino de Deus.
Лакше је камили проћи кроз иглене уши неголи богатом ући у царство Божије.
26 E os que ouviram [isto], disseram: Quem então pode se salvar?
А они који слушаху рекоше: Ко се дакле може спасти?
27 E ele disse: As coisas que são impossíveis para os seres humanos são possíveis para Deus.
А Он рече: Шта је у људи немогуће у Бога је могуће.
28 E Pedro disse: Eis que deixamos tudo, e temos te seguido.
А Петар рече: Ето ми смо оставили све и за Тобом идемо.
29 E ele lhes disse: Em verdade vos digo, que há ninguém que, tenha deixado casa, ou pais, ou irmãos, ou mulher, ou filhos,
А Он им рече: Заиста вам кажем: нема ниједнога који би оставио кућу, или родитеље, или браћу, или сестре, или жену, или децу царства ради Божијег,
31 E tomando consigo aos doze, disse-lhes: Eis que estamos subindo a Jerusalém, e se cumprirá no Filho do homem tudo o que [está] escrito pelos profetas.
Узе пак дванаесторицу и рече им: Ево идемо горе у Јерусалим, и све ће се свршити што су пророци писали за Сина човечијег.
32 Porque ele será entregue aos gentios, e escarnecido, injuriado e cuspido.
Јер ће Га предати незнабошцима, и наругаће Му се, и ружиће Га, и попљуваће Га,
33 E [depois de] açoitá-lo, o matarão; e ao terceiro dia ressuscitará.
И биће Га, и убиће Га; и трећи дан устаће.
34 E eles nada entendiam destas coisas; e esta palavra lhes era oculta; e não entendiam o que estava sendo lhes dito.
И они ништа од тога не разумеше, и беседа ова беше од њих сакривена, и не разумеше шта им се каза.
35 E aconteceu que ele, chegando perto de Jericó, estava um cego sentado junto ao caminho, mendigando.
А кад се приближи к Јерихону, један слепац сеђаше крај пута просећи.
36 E este, ouvindo a multidão passar, perguntou: O que era aquilo?
А кад чу народ где пролази запита: Шта је то?
37 E disseram-lhe que Jesus Nazareno estava passando.
И казаше му да Исус Назарећанин пролази.
38 Então clamou, dizendo: Jesus, Filho de Davi, tem misericórdia de mim!
И повика говорећи: Исусе, сине Давидов! Помилуј ме.
39 E os que estavam mais a frente o repreendiam, para que calasse; porém ele clamava ainda mais: Filho de Davi, tem misericórdia de mim!
И прећаху му они што иђаху напред да ућути; а он још више викаше: Сине Давидов! Помилуј ме.
40 Então Jesus, parando, mandou que o trouxessem para si; e chegando ele, perguntou-lhe,
И Исус стаде и заповеди да Му га доведу; а кад Му се приближи, запита га
41 Dizendo: Que queres que eu te faça? E ele disse: Senhor, que eu veja.
Говорећи: Шта хоћеш да ти учиним? А он рече: Господе! Да прогледам.
42 E Jesus lhe disse: Vê, tua fé te salvou.
А Исус рече: Прогледај; вера твоја поможе ти.
43 E logo ele viu, e o seguia, glorificando a Deus. E o todo o povo, vendo [isto], dava louvores a Deus.
И одмах прогледа, и пође за Њим хвалећи Бога. И сви људи који видеше хваљаху Бога.
