Jó 5
1 Clama agora! Haverá alguém que te responda? E a qual dos santos te voltarás?
Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?
2 Pois a ira acaba com o louco, e o zelo mata o tolo.
Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.
3 Eu vi ao louco lançar raízes, porém logo amaldiçoei sua habitação.
Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.
4 Seus filhos estarão longe da salvação; na porta são despedaçados, e não há quem os livre.
Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.
5 O faminto devora sua colheita, e a tira até dentre os espinhos; e o assaltante traga sua riqueza.
Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.
6 Porque a aflição não procede do pó da terra, nem a opressão brota do chão.
Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.
7 Mas o ser humano nasce para a opressão, assim como as faíscas das brasas se levantam a voar.
Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.
8 Porém eu buscaria a Deus, e a ele confiaria minha causa;
Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;
9 [Pois] ele é o que faz coisas grandiosas e incompreensíveis, e inúmeras maravilhas.
Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;
10 Ele é o que dá a chuva sobre a face da terra, e envia águas sobre os campos.
Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,
11 Ele põe os humildes em lugares altos, para que os sofredores sejam postos em segurança.
Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.
12 Ele frustra os planos dos astutos, para que suas mãos nada consigam executar.
Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.
13 Ele prende aos sábios em sua própria astúcia; para que o conselho dos perversos seja derrubado.
Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.
14 De dia eles se encontram com as trevas, e ao meio-dia andam apalpando como de noite.
En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.
15 Porém livra ao necessitado da espada de suas bocas, e da mão do violento.
Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.
16 Pois ele é esperança para o necessitado, e a injustiça tapa sua boca.
Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.
17 Eis que bem-aventurado é o homem a quem Deus corrige; portanto não rejeites o castigo do Todo-Poderoso.
Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;
18 Pois ele faz a chaga, mas também põe o curativo; ele fere, mas suas mãos curam.
Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.
19 Em seis angústias ele te livrará, e em sete o mal não te tocará.
En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.
20 Na fome ele te livrará da morte, e na guerra [livrará] do poder da espada.
En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.
21 Do açoite da língua estarás encoberto; e não temerás a destruição quando ela vier.
Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.
22 Tu rirás da destruição e da fome, e não temerás os animais da terra.
Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;
23 Pois até com as pedras do campo terás teu pacto, e os animais do campo serão pacíficos contigo.
Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.
24 E saberás que há paz em tua tenda; e visitarás tua habitação, e não falharás.
Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.
25 Também saberás que tua semente se multiplicará, e teus descendentes serão como a erva da terra.
Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.
26 Na velhice virás à sepultura, como o amontoado de trigo que se recolhe a seu tempo.
En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.
27 Eis que é isto o que temos constatado, e assim é; ouve-o, e pensa nisso tu para teu [bem].
Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.
