Jó 20

1 E Zofar, o naamita, respondeu, dizendo:

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 Por isso meus meus pensamentos me fazem responder; por causa da agitação dentro de mim.

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

3 Eu ouvi a repreensão que me envergonha; mas o espírito desde o meu entendimento responderá por mim.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

4 Por acaso não sabes isto, [que foi] desde a antiguidade, desde que o ser humano foi posto no mundo?

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

5 Que o júbilo dos perversos é breve, e a alegria do hipócrita [dura apenas] um momento?

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

6 Ainda que sua altura subisse até o céu, e sua cabeça chegasse até as nuvens,

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

7 [Mesmo assim] com o seu excremento perecerá para sempre; os que houverem o visto, dirão: Onde ele está?

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

8 Como um sonho voará, e não será achado; e será afugentado como a visão noturna.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

9 O olho que já o viu nunca mais o verá; nem seu lugar olhará mais para ele.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

10 Seus filhos procurarão o favor dos pobres; e suas mãos devolverão a sua riqueza.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

11 Seus ossos estão cheios de sua juventude, que juntamente com ele se deitará no pó.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

12 Se o mal é doce em sua boca, e o esconde debaixo de sua língua;

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

13 Se o guarda para si, e não o abandona; ao contrário, o retém em sua boca.

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

14 Sua comida se mudará em suas entranhas, veneno de cobras será em seu interior.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

15 Engoliu riquezas, porém as vomitará; Deus as tirará de seu ventre.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

16 Veneno de cobras subará; língua de víbora o matará.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

17 Não verá correntes, rios, [e] ribeiros de mel e de manteiga.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

18 Restituirá o trabalho e não o engolirá; da riqueza de seu comério não desfrutará.

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

19 Pois oprimiu [e] desamparou aos pobres; roubou a casa que não edificou;

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

20 Por não ter sentido sossego em seu ventre, nada preservará de sua tão desejada riqueza.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

21 Nada [lhe] restou para que devorasse; por isso sua riqueza não será duradoura.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

22 Estando cheio de sua fartura, [ainda] estará angustiado; todo o poder da miséria virá sobre ele.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

23 Quando ele estiver enchendo seu vendre, Deus mandará sobre ele o ardor de sua ira, e [a] choverá sobre ele em sua comida.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

24 [Ainda que] fuja das armas de ferro, o arco de bronze o atravessará.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

25 Ele a tirará de [seu] corpo, e a ponta brilhante atingirá seu fígado; haverá sobre ele assombros.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

26 Todas as trevas estão reservadas para seus tesouros escondidos; um fogo não assoprado o consumirá; acabará com o que restar em sua tenda.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

27 Os céus revelarão sua maldade, e a terra se levantará contra ele.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

28 As riquezas de sua casa serão transportadas; nos dias de sua ira elas se derramarão.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

29 Esta é a parte que Deus dá ao homem perverso, a herança que Deus lhe prepara.

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.