Jó 19

1 Porém Jó respondeu dizendo:

Ijob respondis kaj diris:

2 Até quando atormentareis minha alma, e me quebrantareis com palavras?

Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?

3 Já dez vezes me humilhastes; não tendes vergonha em me maltratar.

Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.

4 Mesmo se eu tiver errado, meu erro cabe apenas a mim.

Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.

5 Visto que vos exaltais contra mim, e contra mim usais minha desgraça,

Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,

6 Sabei, pois, que foi Deus que me transtornou, e [com] sua rede me cercou.

Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.

7 Eis que eu clamo: Violência! Porém não sou respondido; grito, porém não há justiça.

Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.

8 Ele entrincheirou meu caminho, de modo que não consigo passar; e pôs trevas sobre minhas veredas.

Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.

9 Ele me despojou de minha honra, e tirou a coroa de minha cabeça.

Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.

10 Ele me derrubou por todos os lados, e pereço; e arrancou minha esperança como a uma árvore.

Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.

11 E fez inflamar contra mim sua ira, e me considerou para consigo como a [um de] seus inimigos.

Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.

12 Juntas vieram suas tropas; prepararam contra mim seu caminho, e se acamparam ao redor de minha tenda.

Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.

13 Ele afastou meus irmãos para longe de mim; e os que me conheciam agora me estranham.

Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.

14 Meus parentes [me] deixaram, e meus conhecidos se esqueceram de mim.

Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.

15 Os moradores de minha casa e minhas servas me tiveram por estranho; estrangeiro me tornei em seus olhos.

La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.

16 Chamei a meu servo, e ele não respondeu; de minha própria boca eu lhe suplicava.

Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.

17 Meu hálito é estranho à minha mulher, e sou repugnante aos filhos de minha mãe.

Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.

18 Até os meninos me desprezam; quando eu me levanto, falam contra mim.

Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.

19 Todos os meus amigos próximos me abominam; e [até] aqueles que eu amava se viraram contra mim.

Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.

20 Meus ossos se grudaram à minha pele e à minha carne; e escapei [só] com a pele de meus dentes.

Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.

21 Compadecei-vos de mim, meus amigos, compadecei-vos de mim; pois a mão de Deus me tocou.

Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.

22 Por que vós me perseguis como Deus, e não vos fartais de minhas carne?

Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?

23 Ah se minhas palavras fossem escritas! Ah se fossem escritas em um livro!

Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,

24 Que com ponta de ferro e com chumbo fossem esculpidas em pedra para sempre!

Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!

25 Pois eu sei que meu Redentor vive, e ao fim se levantará sobre a terra;

Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.

26 E mesmo depois de consumida minha pele, então em minha carne verei a Deus;

Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;

27 Ao qual eu verei para mim, e meus olhos [o] verão, e não outro. [Isto é o que] minhas entranhas anseiam dentro de mim.

Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.

28 Se disserdes: Como o perseguiremos? Pois a raiz do problema se acha em mim,

Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,

29 Temei vós mesmos a espada; pois furor [há nos] castigos pela espada; para que [assim] saibais que [haverá] julgamento.

Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.