< 10 >

1 Minha alma está cansada de minha vida. Darei liberdade à minha queixa sobre mim; falarei com amargura de minha alma.
Tædet animam meam vitæ meæ, dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animæ meæ.
2 Direi a Deus: Não me condenes; faz-me saber por que brigas comigo.
Dicam Deo: Noli me condemnare: indica mihi cur me ita iudices.
3 [Parece] -te bem que [me] oprimas, que rejeites o trabalho de tuas mãos, e favoreças o conselho dos perversos?
Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves?
4 Tens tu olhos de carne? Vês tu como o ser humano vê?
Numquid oculi carnei tibi sunt: aut sicut videt homo, et tu videbis?
5 São teus dias como os dias do ser humano, ou teus anos como os anos do homem,
Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora,
6 Para que investigues minha perversidade, e pesquises meu pecado?
Ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris?
7 Tu sabes que eu não sou mau; todavia ninguém há que [me] livre de tua mão.
Et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere.
8 Tuas mãos me fizeram e me formaram por completo; porém agora tu me destróis.
Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?
9 Por favor, lembra-te que me preparaste como o barro; e me farás voltar ao pó da terra.
Memento quæso quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me.
10 Por acaso não me derramaste como o leite, e como o queijo me coalhaste?
Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti?
11 De pele e carne tu me vestiste; e de ossos e nervos tu me teceste.
Pelle et carnibus vestisti me: ossibus et nervis compegisti me.
12 Vida e misericórdia me concedeste, e teu cuidado guardou meu espírito.
Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum.
13 Porém estas coisas escondeste em teu coração; eu sei que isto esteve contigo:
Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris.
14 Se eu pecar, tu me observarás, e não absolverás minha culpa.
Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi: cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris?
15 Se eu for perverso, ai de mim! Mesmo se eu for justo, não levantarei minha cabeça; estou farto de desonra, e de ver minha aflição.
Et si impius fuero, væ mihi est: et si iustus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria.
16 Se [minha cabeça] se exaltar, tu me caças como um leão feroz, e voltas a fazer em coisas extraordinárias contra mim.
Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.
17 Renovas tuas testemunhas contra mim, e multiplicas tua ira sobre mim; combates vêm sucessivamente contra mim.
Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.
18 Por que me tiraste da madre? [Bom seria] se eu não tivesse respirado, e nenhum olho me visse!
Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem ne oculus me videret.
19 Teria sido como se nunca tivesse existido, e desde o ventre [materno] seria levado à sepultura.
Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum.
20 Por acaso não são poucos os meus dias? Cessa [pois] e deixa-me, para que eu tenha um pouco de alívio,
Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum:
21 Antes que eu me vá para não voltar, à terra da escuridão e da sombra de morte;
Antequam vadam et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine:
22 Terra escura ao extremo, tenebrosa, sombra de morte, sem ordem alguma, onde a luz é como a escuridão.
Terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis, et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.

< 10 >