< 2 Coríntios 7 >

1 Amados, por termos tais promessas, limpemo-nos de toda impureza da carne e do espírito, aperfeiçoando a santificação no temor de Deus.
Hessa gishshi ta siiqoto! hayssi hidotay nuusu immetida gishshi ashone ayana tunissiza ay miishafeka ane nuna geeshosu. Xoossas yashan nu geeshatetha ane kumeth histoosu.
2 Dai lugar a nós [em vossos corações]; contra ninguém agimos mal, a ninguém corrompemos, a ninguém abusamos para nosso proveito.
Inte nuna ufayssan mokki ekkite. Nuni oonaka qohibeykko; Oonaka naaqibeykko; Oonna go7aka nuusu balethi ekkibeykko;
3 Não digo [isto] para [vos] condenar; porque já disse antes que vós estais em nossos corações, para juntamente morrermos e vivermos.
Tani hessaththo gizay inte bolla piridanas gidena. Hayssafe kase ta intes yootida mala inte nu wozinan deista. Hessa gishshi hayqonkka gidin paxankka wurso wode nu intefe shaaketoko.
4 Muita confiança eu tenho em vós; eu tenho muito orgulho de vós; eu estou cheio de consolação; excedo sobremaneira de alegria em todas as nossas aflições.
Taas inte bolla diza ammanoy daro gitako. Taas inte bolla diza ceeqeteth gitako. Ta intenan ministayss. Nuna gakkiza meto wurson tani keeha ufa7istayss.
5 Porque até quando viemos à Macedônia, nenhum repouso teve nossa carne; mas em tudo fomos afligidos: lutas por fora, temores por dentro.
Nuni Maqidooniya gakkida wodeka duma duma baggara metoy nuna gakkides attin nuni aykoka shempo demibeykko. Nuusu soora hirigay, karera qass ooshi dees.
6 Mas Deus, que consola aos abatidos, nos consolou com a vinda de Tito.
Gido attin muzottidayta mintthethiza Goday Titosa yuusan nuna mintthethides.
7 E não somente com a vinda dele, mas também com a consolação com que foi consolado quanto a vós, contando-nos vossas saudades, vosso choro e vosso zelo por mim, de maneira que me alegrei ainda mais.
Nuni minettiday iza yuussan xalala gidontta dishin inte iza mintthethidayssa nu guji siyida gishshiko. Inte tana laamotidayssane inte taas qadhetizayssane qopizayssaka izi nuusu yootin siyada tani daro ufa7istadis.
8 Porque, ainda que eu tenha vos entristecido com a carta, não me arrependo, ainda que tenha me causado pesar; porque vejo que aquela carta vos entristeceu, ainda que por pouco tempo.
Tani hayssafe kase intes xaafida kiitay intena michisida gidikkoka he kiita xaafida gishshi tani hessaththo aazas xaafadina gaada handatike. Modhetikoka ta handatanay guutha wodes inte tana michisida gishshiko.
9 Agora eu me alegro, não porque vós vos entristecestes, mas porque vos entristecestes para o arrependimento. Porque vós vos entristecestes segundo [a vontade de] Deus; de maneira que em nada sofrestes dano por nós.
Ha7i gidiko ta ufa7istayss. Tani ufa7etida gaasoy tani intena michisida gishshi gidontta inte he michape dendidayssan maarotethan gelidi laametida gishshiko. Hessa gishshi inte michetikoka Xoossa shene mala gidida gishshi nuni intena aykoka qohibeyko guusuko.
10 Pois a tristeza segundo [a vontade de] Deus opera arrependimento para a salvação, de que ninguém se arrepende; mas a tristeza do mundo opera a morte.
Xoossa shene mala mishetethi gede maareti attanaso gathees. Hessasika handatethi deenna; Wozinape gidontta maareteth gidiko hayqon gathees.
11 Porque vede isto mesmo, quanto empenho que vossa tristeza segundo Deus produziu em vós! E também defesa [própria], indignação, temor, saudades, zelo, e desejo de justiça! Em tudo vos mostrastes estar puros quanto a este assunto.
Hayssi inte muuzotethay Xoossa shene mala gidida gishshi hessi ay mala minotethan, ay mala oycha zaaron, ay mala elle hanqetethan, ay mala yashatethan, ay mala laamotethan, ay mala lo7o amon, ay mala muran intena gathidakone ane inte wozinan yuushi qopite. Inte qasse handa wursonkka he hanozape geeshi gididayssa marikasidista.
12 Portanto, ainda que tenha escrito para vós, eu não [fiz isso] por causa daquele que fez o dano, nem por causa daquele que sofreu o dano; mas sim para que nosso empenho por vós diante de Deus vos fosse revelado.
Hessa gishshi ta intes xaafidayssi inte nuusu ay mala ammanetizaytakone inte intena Xoossa sintthan beyana malape attin qohidade gishshine qohetidade gishshi gaada gidenna.
13 Por isso fomos consolados com vosso consolo; e muito mais nos alegramos com a alegria de Tito, de que seu espírito foi revigorado por todos vós.
Nuni minetidayssafe bollara Titosay demmida ufayssan daro ufa7etidosu. Nuni ufa7ettidayka inte wurikka Titosa mintthethida gishshine iza wozina shempisida gishshiko.
14 Porque se em alguma coisa me orgulhei de vós diante dele, não fiquei envergonhado; mas assim como falamos de vós com verdade, assim também nosso orgulho diante de Tito se confirmou verdadeiro.
Tani intenan ceeqetizayssa kase Titosas yoota woththadis. Inteka tana yeelasibeykista. Wuriso wode ta intes tuma xalala yootashe dayss. Hessika nuni inte gishshi Titosas yootida yooy tumu gidi ammanettides.
15 E os sentimentos dele por vós estão ainda maiores, por se lembrar da obediência de todos vós, de como o recebestes com temor e tremor.
Inte wurikka azazetizayta gididayssane yashatethanine kokorishe inte iza mokki ekkidayssa Titosay qopi ekkidi izi intena siiqizayssas zaway baawa.
16 Por isso eu me alegro de que em tudo posso confiar em vós.
Taka wurso baggara intenan ammanetanas danda7ida gishshi ta daro ufa7istadis.

< 2 Coríntios 7 >