Psalmów 78

1 Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.

Maskil na Asaf. Ya mutanena, ku ji koyarwata; ku saurari kalmomin bakina.

2 Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;

Zan buɗe bakina da misalai, zan faɗi ɓoyayyun abubuwa, abubuwan dā,

3 Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie.

abin da muka ji muka kuma sani, abubuwan da kakanninmu suka faɗa mana.

4 Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.

Ba za mu ɓoye su wa’ya’yanmu ba; za mu faɗa wa tsara mai zuwa ayyukan da suka zama yabo na Ubangiji, ikonsa, da abubuwan banmamakin da ya aikata.

5 Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;

Ya kafa ƙa’idodi wa Yaƙub ya kuma kafa doka a cikin Isra’ila, wadda ya umarce kakanni-kakanninmu su koya wa’ya’yansu,

6 Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom;

don tsara na biye su san su, har da’ya’yan da ba a riga an haifa ba, su kuma su faɗa wa’ya’yansu.

7 Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;

Ta haka za su dogara ga Allah ba kuwa za su manta da ayyukansa ba amma za su kiyaye umarnansa.

8 Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.

Ba za su zama kamar kakanni kakanninsu ba, masu taurinkai da kuma tsara masu tayarwa, waɗanda zukatansu ba su yi biyayya ga Allah ba, waɗanda zukatansu ba su yi aminci ga Allah ba.

9 Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.

Mutanen Efraim, ko da yake suna da bakkuna, suka juya da baya a ranar yaƙi;

10 [Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.

ba su kiyaye alkawarin Allah ba suka kuma ƙi su yi rayuwa ta wurin dokarsa.

11 Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.

Suka manta da abin da ya aikata, abubuwan banmamakin da ya nuna musu.

12 Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.

Ya yi mu’ujizai a idanun kakanninsu a ƙasar Masar, a yankin Zowan.

13 Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.

Ya raba teku ya kuma bi da su ciki; ya sa ruwa ya tsaya daram kamar bango.

14 Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.

Ya bishe su da girgije da rana da kuma haske daga wuta dukan dare.

15 Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.

Ya tsage duwatsu a cikin hamada ya kuma ba su ruwaye a yalwace kamar tekuna;

16 Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.

ya fid da rafuffuka daga dutsen da ya tsaga ya sa ruwa ya gudu kamar koguna.

17 Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;

Amma suka ci gaba da yin masa zunubi, suna tayarwa a cikin hamada a kan Mafi Ɗaukaka.

18 I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.

Da gangan suka gwada Allah ta wurin neman abincin da suke kwaɗayi.

19 I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?

Suka yi magana a kan Allah, suna cewa, “Allah zai iya shimfiɗa tebur a cikin hamada?

20 Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?

Sa’ad da ya bugi dutse, ruwa ya ɓulɓulo, rafuffuka suka yi gudu a yalwace. Amma zai iya ba mu abinci? Zai iya tanada wa mutanensa nama?”

21 Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;

Sa’ad da Ubangiji ya ji su, ya yi fushi ƙwarai; wutarsa ta ɓarke a kan Yaƙub, hasalarsa kuwa ta tashi a kan Isra’ila,

22 Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;

gama ba su gaskata ga Allah ba ko su dogara ga cetonsa.

23 Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.

Duk da haka ya ba da umarni ga sarari a bisa ya kuma buɗe ƙofofin sammai;

24 I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.

ya sauko da Manna wa mutanensa don su ci, ya ba su hatsin sama.

25 Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.

Mutane suka ci burodin mala’iku; ya aika musu dukan abincin da za su iya ci.

26 Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.

Ya saki iskar gabas daga sammai ya kuma saki iskar yamma ta wurin ikonsa.

27 Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.

Ya sauko da nama a kansu kamar ƙura, tsuntsaye masu firiya kamar yashi a bakin teku.

28 Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.

Ya sa suka sauka a cikin sansaninsu, ko’ina kewaye da tentunansu.

29 Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.

Suka ci har suka sami fiye da abin da ya ishe su, gama ya ba su abin da suka yi kwaɗayi.

30 [A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach;

Amma kafin su juyo daga abincin da suka yi kwaɗayi, kai tun ma yana a bakunansu,

31 Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.

fushin Allah ya ƙuna a kansu; ya karkashe waɗanda suka fi ƙiba a cikinsu, yana yankan matasan Isra’ila.

32 Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;

Duk da haka, suka ci gaba da yin zunubi; duk da abubuwan banmamakinsa, ba su gaskata ba.

33 Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.

Saboda haka ya sa kwanakinsu suka ƙare a banza shekarunsu kuma cikin masifa.

34 Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;

A duk sa’ad da Allah ya kashe su, sai su neme shi; sukan juyo a natse gare shi.

35 Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;

Sun tuna cewa Allah ne Dutsensu, cewa Allah Mafi Ɗaukaka ne Mai fansarsu.

36 Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;

Amma sai su yi ta yin masa zaƙin baki, suna masa ƙarya da harsunansu;

37 A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.

zukatansu ba sa biyayya gare shi, ba su da aminci ga alkawarinsa.

38 On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;

Duk da haka ya kasance mai jinƙai; ya gafarta laifofinsu bai kuwa hallaka su ba. Sau da sau ya janye fushinsa bai kuwa sa fushinsa yă ƙuna ba.

39 Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.

Ya tuna cewa su naman jiki ne kawai, iska mai wucewa da ba ta dawowa.

40 Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu!

Sau da yawa sun tayar masa a cikin hamada suka kuma ɓata masa rai a jeji!

41 Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.

Sau da sau suka riƙa gwada Allah; suka tsokane Mai Tsarki na Isra’ila.

42 Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;

Ba su tuna da ikonsa, a ranar da ya fanshe su daga mai danniya,

43 Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;

ranar da ya nuna mu’ujizansa a Masar abubuwan banmamakinsa a yankin Zowan ba.

44 Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić.

Ya mai da kogunansu suka zama jini; ba su iya sha daga rafuffuka ba.

45 Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;

Ya aika da tarin ƙudajen da suka cinye su, da kwaɗin da suka wahalshe su.

46 I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.

Ya ba da hatsinsu ga fāra, amfanin gonakinsu ga ɗango.

47 Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.

Ya lalace inabinsu da ƙanƙara itatuwan al’ul nasu kuma da jaura.

48 Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic.

Ya miƙa shanunsu ga ƙanƙara, tumakinsu ga aradun tsawa.

49 Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.

Ya saki musu fushinsa mai zafi, hasalarsa, zafin rai da kuma ɓacin ransa, ƙungiyar mala’iku masu hallakarwa.

50 Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;

Ya shirya hanya wa fushinsa; bai tsare ransu daga mutuwa ba amma ya miƙa su ga annoba.

51 Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama;

Ya bugi kowane ɗan fari na Masar, mafari ƙarfin mazantakansu a tentunan Ham.

52 Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.

Amma ya fitar da mutanensa kamar garke; ya bi da su kamar tumaki ta cikin hamada.

53 Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;

Ya bi da su lafiya ƙalau, don kada su ji tsoro; amma teku ya cinye abokan gābansu.

54 I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.

Ta haka ya kawo su iyakar ƙasa mai tsarki, zuwa ƙasar tudun da hannunsa na dama ya kame.

55 Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.

Ya kori al’ummai a gabansu ya rarraba ƙasashensu gare su a matsayin gādo; ya zaunar da kabilan Isra’ila a gidajensu.

56 Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.

Amma suka gwada Allah suka tayar wa Mafi Ɗaukaka; ba su kiyaye ƙa’idodinsa ba.

57 Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.

Kamar kakanninsu suka zama marasa biyayya da marasa aminci, marar tabbas kamar tanƙwararren baka.

58 Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.

Suka ba shi haushi da masujadansu na kan tudu; suka tayar da kishinsa da gumakansu.

59 Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.

Sa’ad da Allah ya ji su, ya yi fushi ƙwarai; ya ƙi Isra’ila gaba ɗaya.

60 I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi;

Ya yashe tabanakul na Shilo, tentin da ya kafa a cikin mutane.

61 I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.

Ya aika da akwatin alkawarin ƙarfinsa zuwa bauta, darajarsa zuwa cikin hannuwan abokin gāba.

62 Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.

Ya ba da mutanensa ga takobi; ya yi fushi ƙwarai da gādonsa.

63 Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.

Wuta ta cinye matasansu maza,’yan matansu kuma ba su da waƙoƙin aure;

64 Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.

aka karkashe firistocinsu, gwaurayensu kuwa ba su iya makoki ba.

65 Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.

Sa’an nan Ubangiji ya farka sai ka ce daga barcinsa, kamar yadda mutum kan farka daga buguwar ruwan inabi.

66 I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.

Ya kori abokan gābansa; ya sa suka sha madawwamiyar kunya.

67 Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;

Sa’an nan ya ƙi tentunan Yusuf, bai zaɓi kabilar Efraim ba;

68 Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.

amma ya zaɓi kabilar Yahuda, Dutsen Sihiyona, wanda ya ƙaunaci.

69 I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.

Ya gina wurinsa mai tsarki kamar bisa, kamar duniyar da ya kafa har abada.

70 Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;

Ya zaɓi Dawuda bawansa ya kuma ɗauke shi daga ɗakin tumaki;

71 Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.

daga kiwon tumaki ya kawo shi don yă kuma zama makiyayin mutanensa Yaƙub, na Isra’ila gādonsa.

72 A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.

Dawuda kuwa ya zama makiyayinsu da mutuncin zuciya; da hannuwa masu gwaninta ya bi da su.