Hioba 19

1 Wtedy Hiob odpowiedział:

Ipapo Jobho akapindura akati:

2 Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?

“Mucharamba muchinditambudza uye muchindipwanya namashoko kusvikira riniko?

3 Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?

Zvino kava kagumi kose muchingonditsoropodza; munondirwisa musina nenyadzi dzose.

4 A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

Kana chiri chokwadi kuti ndakatsauka, kukanganisa kwangu kuchava dambudziko rangu ndoga.

5 A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

Kana zvechokwadi mungada henyu kuzvikudza pamusoro pangu mukashandisa kuderedzwa kwangu pakundirwisa,

6 Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

zvino muzive imi kuti Mwari akandikanganisira uye akandikomberedza nomumbure wake.

7 Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

“Kunyange ndikachema ndichiti, ‘Ndakakanganisirwa we-e!’ handiwani mhinduro; kunyange ndikadanidzira kuti ndibatsirwe, kururamisirwa hakupo.

8 Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

Akadzivira nzira yangu kuti ndikonewe kupfuura; akaisa rima munzira dzangu.

9 Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

Akandibvisira kukudzwa kwangu, uye akabvisa korona mumusoro mangu.

10 Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

Anondibvamburanya kumativi ose kusvikira ndapera; anodzura tariro yangu kunge muti,

11 Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

Kutsamwa kwake kunopfuta pamusoro pangu; anondiverenga pakati pavavengi vake.

12 Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

Mauto ake anouya nesimba; anovaka muchinjiziri wokurwa neni, anokomba tende rangu.

13 Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

“Akaisa hama dzangu kure neni; vazikani vangu vakaparadzaniswa neni zvachose.

14 Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

Hama dzangu dzepedyo dzakaenda kure neni; shamwari dzangu dzandikanganwa.

15 Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

Vaenzi vangu navarandakadzi vangu vava kundiita mubvakure; vanondiona somutorwa.

16 Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

Ndinodana muranda wangu, asi haapinduri, kunyange ndikamukumbirisa nomuromo wangu chaiwo.

17 Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

Kufema kwangu kunonyangadza kumukadzi wangu; ndinosemesa kuhama dzangu chaidzo.

18 Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

Kunyange nezvikomana zviduku zvinondiseka; pandinosvika vanondituka.

19 Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

Shamwari dzangu dzepedyo dzinondisema; vaya vandinoda vandishandukira.

20 Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

Handisati ndichiri chinhu asi ndangova hangu ganda namapfupa; ndangopunyuka napaburi retsono.

21 Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

“Ndinzwirei urombo, shamwari dzangu, ndinzwirei urombo nokuti ruoko rwaMwari rwandirova.

22 Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

Seiko muchindidzingirira sezvinoita Mwari? Ko, hamungaguti nenyama yangu here?

23 Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

“Haiwa, dai mashoko angu ainyorwa hawo, dai ainyorwa hawo mubhuku,

24 Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

dai ainyorwa nechinyoreso chesimbi pamutobvu, kana kuti ainyorwa padombo nokusingaperi!

25 Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.

Ndinoziva kuti mudzikinuri wangu mupenyu, uye kuti pakupedzisira achamira pamusoro penyika.

26 A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

Uye shure kwokunge ganda rangu raparara, kunyange zvakadaro ndichaona Mwari munyama yangu;

27 Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

ini pachangu ndichamuona nameso angu pachangu, iyeni kwete mumwe. Haiwa, mwoyo wangu unopanga sei mukati mangu!

28 Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

“Kana muchiti, ‘Haiwa tichamutambudza sei, sezvo mudzi wenhamo uri maari,’

29 Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.

munofanira kutya munondo imi pachenyu, nokuti hasha dzichauyisa kurangwa nomunondo, ipapo muchaziva kuti pano kutongwa.”