Hioba 14

1 Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;

Man, born of woman, is of few days, and full of trouble.

2 Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.

He cometh forth like a flower, and is cut down; and he fleeth as a shadow, and continueth not.

3 A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.

Yet dost thou open thine eyes upon such a one, and bringest me into judgment with thee?

4 Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.

Who can bring a clean [man] out of the unclean? Not one!

5 Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.

If his days are determined, if the number of his months is with thee, [and] thou hast appointed his bounds which he must not pass,

6 Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.

Look away from him; and let him rest, till he accomplish, as a hireling, his day.

7 [Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.

For there is hope for a tree: if it be cut down, it will sprout again, and its tender branch will not cease;

8 Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;

Though its root grow old in the earth, and its stock die in the ground,

9 [To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.

Yet through the scent of water it will bud, and put forth boughs like a young plant.

10 Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?

But a man dieth, and is prostrate; yea, man expireth, and where is he?

11 Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;

The waters recede from the lake, and the river wasteth and drieth up:

12 Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.

So man lieth down, and riseth not again; till the heavens be no more, they do not awake, nor are raised out of their sleep.

13 Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)

Oh that thou wouldest hide me in Sheol, that thou wouldest keep me secret until thine anger be past, that thou wouldest appoint me a set time, and remember me, — (Sheol h7585)

14 Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.

(If a man die, shall he live [again]?) all the days of my time of toil would I wait, till my change should come:

15 Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.

Thou wouldest call, and I would answer thee; thou wouldest have a desire after the work of thy hands.

16 Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?

For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?

17 Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.

My transgression is sealed up in a bag, and thou heapest up mine iniquity.

18 Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.

And indeed a mountain falling cometh to nought, and the rock is removed out of its place;

19 Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.

The waters wear the stones, the floods thereof wash away the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.

20 Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.

Thou prevailest for ever against him, and he passeth away; thou changest his countenance, and dismissest him.

21 Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.

His sons come to honour, and he knoweth it not; and they are brought low, and he perceiveth it not.

22 Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.

But his flesh hath pain for himself alone, and his soul mourneth for himself.