Psalmów 14

1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.

To the chief music-maker. Of David. The foolish man has said in his heart, God will not do anything. They are unclean, they have done evil works; there is not one who does good.

2 Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.

The Lord was looking down from heaven on the children of men, to see if there were any who had wisdom, searching after God.

3 Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.

They have all gone out of the way together; they are unclean, there is not one who does good, no, not one.

4 Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.

Have all the workers of evil no knowledge? they take my people for food as they would take bread; they make no prayer to the Lord.

5 Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.

Then were they in great fear: for God is in the generation of the upright.

6 Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego.

You have put to shame the thoughts of the poor, but the Lord is his support.

7 Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.

May the salvation of Israel come out of Zion! when the fate of his people is changed by the Lord, Jacob will have joy and Israel will be glad.