Przysłów 7
1 Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
Fis mwen an, kenbe pawòl mwen yo e kache kòmandman mwen yo anndan ou.
2 Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
Kenbe kòmandman mwen yo pou viv, ak enstriksyon mwen yo kon de grenn zye nan tèt ou.
3 Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
Mare yo sou dwèt ou; ekri yo sou tablo a kè ou.
4 Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
Di a sajès: “Se ou ki sè mwen,” e rele sajès pi bon zanmi ou,
5 Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
Pou li kab anpeche ou ale jwenn ak yon fanm adiltè; yon fanm etranje a ki fè flate ak pawòl li.
6 Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
Paske bo fenèt lakay mwen, mwen te gade nan fant fenèt mwen an.
7 I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
Konsa, mwen te wè pami moun sòt yo, e te rekonèt pami jenn yo, yon jennonm ki te manke bon sans;
8 Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
ki t ap pase nan lari a toupre kwen kay fanm nan. Konsa, li pran chemen pou rive lakay li,
9 Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
nan solèy kouche a, nan aswè, nan mitan lannwit ak nan fènwa.
10 A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
Epi gade, yon fanm vin pwoche li abiye kon pwostitiye ak riz nan kè l.
11 Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
Li parèt plen kouraj nan rebelyon li. Pye li pa rete lakay li.
12 Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
Koulye a nan lari yo, koulye a nan plas yo, lap kache tan nan tout kwen.
13 I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
Konsa, li sezi li, bo li; e ak figi byen ranje, li di li:
14 Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
“Mwen te prèt pou ale fè ofrann lapè yo. Se jodi a, mwen fin peye ve mwen yo.
15 Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
Konsa, mwen te vin rankontre ou, pou jwenn prezans ou; e konsa, mwen te twouve ou.
16 Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
Mwen byen ranje kabann mwen ak kouvèti; avèk bèl dra Égypte yo.
17 Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
Mwen te flite kabann nan ak pafen flè jasmen, lwil womaren ak kanèl.
18 Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
Vini, annou bwè ladann e fè lanmou jis rive nan maten. Annou fè kè nou kontan ak doudous nou yo.
19 Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
Paske mari m pa lakay la; li ale nan yon gran vwayaj.
20 Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
Li te pran yon sak lajan avè l. Jis rive nan plèn lin, l ap retounen lakay.”
21 I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
Ak anpil ankourajman, li atire li; avèk lèv a flatè, li sedwi li.
22 Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
Sibitman, li swiv li tankou yon bèf k ap monte labatwa, tankou moun sòt kab mache rive nan ne koulan an.
23 I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
Jiskaske yon flèch frennen li nan fwa l; tankou yon zwazo k ap fè vit pou rive nan pèlen. Se konsa, li pa konnen ke sa va koute lavi li.
24 Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
Alò, pou sa, fis yo, koute mwen e okipe pawòl a bouch mwen yo.
25 Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
Pa kite kè ou vire akote nan chemen li yo! Pa vin antre egare nan wout li yo!
26 Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
Paske, anpil se viktim ke li deja jete anba yo; e anpil se sila ki te mouri akoz li.
