Przysłów 31

1 Te są słowa Lemuela króla, i zebranie mów, któremi go ćwiczyła matka jego.

Słowa króla Lemuela, proroctwo, którego nauczyła go jego matka.

2 Cóż rzekę, synu mój? cóż rzekę, synu żywota mego? i cóż rzekę, synu ślubów moich?

Cóż, synu mój? Cóż, synu mojego łona? I cóż, synu moich ślubów?

3 Nie dawaj niewiastom siły twojej, ani dróg twoich tym, którzy do zginienia królów przywodzą.

Nie oddawaj kobietom swej siły ani twoich dróg temu, co [prowadzi] do zguby królów.

4 Nie królom, o Lemuelu! nie królom należy pić wino, a nie panom bawić się napojem mocnym;

Nie królom, o Lemuelu, nie królom wypada pić wina i nie książętom bawić się mocnym napojem;

5 By snać pijąc nie zapomniał na ustawy, a nie odmienił spraw wszystkich ludzi uciśnionych.

By pijąc, nie zapomnieli praw i nie wypaczyli sprawy wszystkich ludzi uciśnionych.

6 Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego.

Dajcie mocny napój ginącym, a wino strapionym na duchu.

7 Niech się napije, a zapomni ubóstwa swego, a na utrapienie swoje niech więcej nie wspomni.

Niech się napiją i zapomną o swoim ubóstwie, i niech nie pamiętają więcej swego utrapienia.

8 Otwórz usta swe za niemym w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.

Otwórz swe usta dla niemych w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.

9 Otwórz usta swe, sądź sprawiedliwie, a podejmij się sprawy ubogiego i nędznego.

Otwórz swe usta, sądź sprawiedliwie i broń sprawy ubogiego i nędzarza.

10 Któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż nad perły daleko większa jest cena jej?

Któż znajdzie kobietę cnotliwą? Jej wartość przewyższa perły.

11 Serce męża jej ufa jej, a na korzyściach schodzić mu nie będzie.

Serce męża jej ufa i zysku mu nie zabraknie.

12 Dobrze mu czyni, a nie źle, po wszystkie dni żywota swego.

Dobro mu będzie wyświadczać, a nie zło, po wszystkie dni swego życia.

13 Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi.

Szuka wełny i lnu i chętnie pracuje swymi rękami.

14 Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję.

Podobna jest do okrętów handlowych; przywozi żywność z daleka.

15 I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym.

Wstaje, gdy jeszcze jest noc, i daje pokarm swoim domownikom i odpowiednią porcję swym służącym.

16 Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice.

Myśli o polu i kupuje je; z zarobku swych rąk sadzi winnice.

17 Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje.

Przepasuje swe biodra siłą i umacnia swoje ramiona.

18 Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej.

Dostrzega, że jej dorobek jest dobry, a jej pochodnia w nocy nie gaśnie.

19 Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono.

Wyciąga ręce po kądziel, a dłonią chwyta wrzeciono.

20 Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu.

Otwiera dłoń przed ubogim i wyciąga swe ręce do nędzarza.

21 Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą.

Nie boi się śniegu dla swych domowników, bo wszyscy jej domownicy są ubrani w szkarłat.

22 Kobierce sobie robi; płótno subtelne i szarłat jest odzieniem jej.

Robi sobie kobierce; jej ubiór jest z jedwabiu i purpury.

23 Znaczny jest w bramach mąż jej, gdy siedzi między starszymi ziemi.

Jej mąż jest znany w bramach, gdy siedzi wśród starszyzny ziemi.

24 Płótno robi, i sprzedaje, także pasy sprzedaje kupcowi.

Wyrabia płótno i sprzedaje je, dostarcza pasy kupcowi.

25 Moc i przystojność jest odzieniem jej; nie frasuje się o czasy przyszłe.

Siła i godność są jej strojem; będzie się cieszyła jeszcze w przyszłości.

26 Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.

Otwiera swe usta mądrze i na jej języku [jest] prawo miłosierdzia.

27 Dogląda rządu w domu swym, a chleba próżnując nie je.

Dogląda spraw swego domu i nie je chleba próżniactwa.

28 Powstawszy synowie jej błogosławią jej; także i mąż jej chwali ją,

Jej dzieci powstają i błogosławią jej, mąż także ją chwali:

29 Mówiąc: Wiele niewiast grzecznie sobie poczynały; ale je ty przechodzisz wszystkie.

Wiele kobiet poczynało sobie cnotliwie, ale ty przewyższasz je wszystkie.

30 Omylna jest wdzięczność, i marna piękność; ale niewiasta, która się Pana boi, ta pochwały godna.

Wdzięk [jest] zwodniczy i piękność próżna, [lecz] kobieta, która się boi PANA, jest godna pochwały.

31 Dajcie jej z owocu ręku jej, a niechaj ją chwalą w bramach uczynki jej.

Dajcie jej z owocu jej rąk i niech jej czyny chwalą ją w bramach.