Przysłów 31

1 Te są słowa Lemuela króla, i zebranie mów, któremi go ćwiczyła matka jego.

Ty enta’ i Lemoela Mpanjaka, ty onin-drehake ­nanaren-drene’e aze:

2 Cóż rzekę, synu mój? cóż rzekę, synu żywota mego? i cóż rzekę, synu ślubów moich?

Anhan ry anako! Anhan ry anake tañ’ ovako ao! Anhan ry anako nafantoko!

3 Nie dawaj niewiastom siły twojej, ani dróg twoich tym, którzy do zginienia królów przywodzą.

Ko atolo’o aman’ ampela ty haozara’o, ndra amo mpandrotsake mpanjakao o sata’oo.

4 Nie królom, o Lemuelu! nie królom należy pić wino, a nie panom bawić się napojem mocnym;

Tsy mañeva ty mpanjaka, ry Lemoela, tsy sazo’ i mpanjakay ty mikama divay, ndra o mpamelek’ arivoo ty hilelalela toake;

5 By snać pijąc nie zapomniał na ustawy, a nie odmienił spraw wszystkich ludzi uciśnionych.

kera hinoñe naho handikoke i liliy vaho hañamengoke ty zo’ o anan-kasotriañeo.

6 Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego.

Anjotsò toake ty heta’e, vaho divay ty voretra añ’arofo,

7 Niech się napije, a zapomni ubóstwa swego, a na utrapienie swoje niech więcej nie wspomni.

angao hinon-dre hañaliñoa’e ty hararaha’e, tsy ho tiahy ka o hasotria’eo.

8 Otwórz usta swe za niemym w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.

Manokafa falie hisolo ty moañe, ho ami’ty zo’ o anam-pamàrañe iabio.

9 Otwórz usta swe, sądź sprawiedliwie, a podejmij się sprawy ubogiego i nędznego.

Manokafa falie vaho mizakà an-kahiti’e; ambeno ty zo’ o rarake naho mavomavoo.

10 Któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż nad perły daleko większa jest cena jej?

Ia ty mahaonin-drakemba mañeva? Ie sarotse te amo safirao.

11 Serce męża jej ufa jej, a na korzyściach schodzić mu nie będzie.

Atokisa’ ty trom-bali’e, ie tsy ho po-vara.

12 Dobrze mu czyni, a nie źle, po wszystkie dni żywota swego.

Hasoa’e fa tsy mañànto, amy ze hene andro fiveloma’e.

13 Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi.

Paia’e ty volon-añondry naho ty vinda, vaho an-kafaleañe ty ifanehafa’e am-pitàñe.

14 Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję.

Manahake o lakam-pañondrañeo, boak’añe ty añandesa’e mahakama.

15 I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym.

Mitroatse te mbe haleñe, hamahañe o keleia’eo, vaho handiva amo anak’ ampata’eo.

16 Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice.

Ereñerè’e ty teteke vaho vilie’e; ambolea’e tanem-­bahe ami’ty vokam-pità’e.

17 Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje.

Midian-kafatrarañe, naho ampaozare’e o sira’eo.

18 Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej.

Oni’e te soa o balibalie’eo, tsy mikipe haleñe i failo’ey.

19 Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono.

An-dravem-pità’e ty fañareta’e, le tana’e an-delam-pità’e ty antsòli’e.

20 Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu.

Velare’e amo rarakeo ty sira’e, vaho ahiti’e amo mavomavoo o fita’eo.

21 Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą.

Tsy hembaña’e i fanalay amo keleia’eo; fa songa misiki-mañabasà o ana’eo.

22 Kobierce sobie robi; płótno subtelne i szarłat jest odzieniem jej.

Anjaira’e saroñe ty vata’e, hene leny naho malòmavo o siki’eo.

23 Znaczny jest w bramach mąż jej, gdy siedzi między starszymi ziemi.

Fohiñe an-dalam-bey eo ty vali’e, ie mitrao-piambesatse amo androanavi’ i taneio.

24 Płótno robi, i sprzedaje, także pasy sprzedaje kupcowi.

Mitenoñe lamba leny re vaho aleta’e, tolora’e sokotry o mpanao takinakeo.

25 Moc i przystojność jest odzieniem jej; nie frasuje się o czasy przyszłe.

Haozarañe naho havantañañe ro fisiki’e, itohafa’e ty ho avy.

26 Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.

Sokafe’e an-kihitse ty falie’e, le fañòham-patarihañe ty am-pivimbi’e eo.

27 Dogląda rządu w domu swym, a chleba próżnując nie je.

Halahalae’e soa o satan-keleia’eo, vaho tsy kamae’e ty mofon-kavotroañe.

28 Powstawszy synowie jej błogosławią jej; także i mąż jej chwali ją,

Miongake o ana’eo ­mañandriañ’ aze, naho mandrenge aze i valie’ey.

29 Mówiąc: Wiele niewiast grzecznie sobie poczynały; ale je ty przechodzisz wszystkie.

Maro ty ampela manao soa, fe fonga ilikoara’o.

30 Omylna jest wdzięczność, i marna piękność; ale niewiasta, która się Pana boi, ta pochwały godna.

Mpamañahy ty hasoa vintañe, kòake ty hamotramotràñe, fe rengèñe ty rakemba mañeveñe am’ Iehovà.

31 Dajcie jej z owocu ręku jej, a niechaj ją chwalą w bramach uczynki jej.

Atoloro aze ty havokaram-pità’e! le handrenge aze an-dalam-bey eo o sata’eo.