Przysłów 26

1 Jako śnieg w lecie, i jako deszcz we żniwa; tak głupiemu nie przystoi chwała.

Yhtä vähän kuin lumi kesällä ja sade elonaikana soveltuu tyhmälle kunnia.

2 Jako się ptak tam i sam tuła, i jako jaskółka lata: tak przeklęstwo niezasłużone nie przyjdzie.

Kuin liitävä lintu, kuin lentävä pääskynen on aiheeton kirous: ei se toteen käy.

3 Bicz na konia, ogłów na osła, a kij potrzebny jest na grzbiet głupiego.

Hevoselle ruoska, aasille suitset, tyhmille vitsa selkään!

4 Nie odpowiadaj głupiemu według głupstwa jego, abyś mu i ty nie był podobny.

Älä vastaa tyhmälle hänen hulluutensa mukaan, ettet olisi hänen kaltaisensa sinäkin.

5 Odpowiedz głupiemu według głupstwa jego, aby się sobie nie zdał być mądrym.

Vastaa tyhmälle hänen hulluutensa mukaan, ettei hän itseänsä viisaana pitäisi.

6 Jakoby nogi obciął, tak się bezprawia dopuszcza, kto się głupiemu poselstwa powierza.

Jalat altaan katkaisee ja vääryyttä saa juoda, joka sanan lähettää tyhmän mukana.

7 Jako nierówne są golenie u chromego: tak jest powieść w ustach głupich.

Velttoina riippuvat halvatun sääret; samoin sananlasku tyhmäin suussa.

8 Jako kiedy kto przywiązuje kamień drogi do procy: tak czyni ten, który uczciwość głupiemu wyrządza.

Yhtä kuin sitoisi kiven linkoon kiinni, on antaa kunniaa tyhmälle.

9 Jako ciernie, gdy się dostaną w rękę pijanego: tak przypowieść jest w ustach głupich.

Kuin ohdake, joka on osunut juopuneen käteen, on sananlasku tyhmäin suussa.

10 Wielki Pan stworzył wszystko, a daje zapłatę głupiemu, daje także zapłatę przestępcom.

Kuin jousimies, joka kaikkia haavoittaa, on se, joka tyhmän pestaa, kulkureita pestaa.

11 Jako pies wraca się do zwrócenia swego: tak głupi powtarza głupstwo swoje.

Kuin koira, joka palajaa oksennuksilleen, on tyhmä, joka yhä uusii hulluuksiansa.

12 Ujrzyszli człowieka, co się sobie zda być mądrym, nadzieja o głupim lepsza jest, niżeli o nim.

Näet miehen, viisaan omissa silmissään-enemmän on toivoa tyhmästä kuin hänestä.

13 Leniwy mówi: lew na drodze, lew na ulicach.

Laiska sanoo: "Tuolla tiellä on leijona, jalopeura torien vaiheilla".

14 Jako się drzwi obracają na zawiasach swoich: tak leniwiec na łóżku swojem.

Ovi saranoillaan kääntyilee, laiska vuoteellansa.

15 Leniwiec rękę kryje do zanadrzy swych, a ciężko mu jej podnosić do ust swoich.

Laiska pistää kätensä vatiin; ei viitsi sitä viedä suuhunsa jälleen.

16 Leniwiec zda się sobie być mędrszym, niżeli siedm odpowiadających z rozsądkiem.

Laiska on omissa silmissään viisaampi kuin seitsemän, jotka vastaavat taitavasti.

17 Jakoby też psa za uszy łapał, kto się mimo idąc w cudzą zwadę wdaje.

Kulkukoiraa korviin tarttuu se, joka syrjäisten riidasta suuttuu.

18 Jako szalony wypuszcza iskry i strzały śmiertelne:

Kuin mieletön, joka ammuskelee tulisia surmannuolia,

19 Tak jest każdy, który podchodzi przyjaciela swego, a mówi: Azam ja nie żartował?

on mies, joka pettää lähimmäisensä ja sanoo: "Leikillähän minä sen tein".

20 Gdy niestaje drew, gaśnie ogień; tak gdy nie będzie klatecznika, ucichnie zwada.

Halkojen loppuessa sammuu tuli, ja panettelijan poistuessa taukoaa tora.

21 Jako węgiel martwy służy do rozniecenia, i drwa do ognia; tak człowiek swarliwy do rozniecenia zwady.

Hehkuksi hiilet, tuleksi halot, riidan lietsomiseksi toraisa mies.

22 Słowa obmówcy są jako słowa zranionych; a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.

Panettelijan puheet ovat kuin herkkupalat ja painuvat sisusten kammioihin asti.

23 Wargi nieprzyjacielskie i serce złe są jako srebrna piana, którą polewają naczynie gliniane.

Kuin hopeasilaus saviastian pinnalla ovat hehkuvat huulet ja paha sydän.

24 Ten, co kogo nienawidzi, za inszego się udaje wargami swemi; ale w sercu swojem myśli o zdradzie.

Vihamies teeskentelee huulillaan, mutta hautoo petosta sydämessänsä.

25 Gdyć się ochotnym mową swą ukazuje, nie wierz mu: bo siedmioraka obrzydliwość jest w sercu jego.

Jos hän muuttaa suloiseksi äänensä, älä häntä usko, sillä seitsemän kauhistusta hänellä on sydämessä.

26 Nienawiść zdradliwie bywa pokryta; ale odkryta bywa złość jej w zgromadzeniu.

Vihamielisyys kätkeytyy kavalasti, mutta seurakunnan kokouksessa sen pahuus paljastuu.

27 Kto drugiemu dół kopie, wpada weń; a kto kamień toczy, na niego się obraca.

Joka kuopan kaivaa, se itse siihen lankeaa; ja joka kiveä vierittää, sen päälle se takaisin vyörähtää.

28 Człowiek języka kłamliwego ma utrapienie w nienawiści, a usta łagodne przywodzą do upadku.

Valheellinen kieli vihaa omia ruhjomiansa, ja liukas suu saa turmiota aikaan.