Przysłów 16
1 Człowiek sporządza myśli serca swego; ale od Pana jest odpowiedź języka.
Le disposizioni dell'animo [son] dell'uomo; Ma la risposta della lingua [è] dal Signore.
2 Wszystkie drogi człowiecze zdadzą się być czyste przed oczyma jego; ale Pan jest, który waży serca.
Tutte le vie dell'uomo gli paiono pure; Ma il Signore pesa gli spiriti.
3 Włóż na Pana sprawy twe, a będą utwierdzone zamysły twoje.
Rimetti le tue opere nel Signore, E i tuoi pensieri saranno stabiliti.
4 Pan dla siebie samego wszystko sprawił, nawet i niezbożnika na dzień zły.
Il Signore ha fatto ogni cosa per sè stesso; Eziandio l'empio per lo giorno del male.
5 Obrzydliwością jest Panu każdy wyniosłego serca; który choć sobie innych na pomoc weźmie, nie ujdzie pomsty.
Chiunque è altiero d'animo [è] abbominevole al Signore; D'ora in ora egli non resterà impunito.
6 Miłosierdziem i prawdą oczyszczona bywa nieprawość, a w bojaźni Pańskiej odstępujemy od złego.
L'iniquità sarà purgata con benignità, e [con] verità; E per lo timor del Signore l'uomo si ritrae dal male.
7 Gdy się podobają Panu drogi człowieka, i nieprzyjaciół jego do zgody z nim przywodzi.
Quando il Signore gradisce le vie dell'uomo, Pacifica con lui eziandio i suoi nemici.
8 Lepsza jest trocha z sprawiedliwością, niż wiele dochodów niesprawiedliwych.
Meglio [vale] poco con giustizia, Che grandi entrate senza dirittura.
9 Serce człowiecze rozrządza drogi swe; ale Pan sprawuje kroki jego.
Il cuor dell'uomo delibera della sua via; Ma il Signore dirizza i suoi passi.
10 Sprawiedliwy rozsądek jest w wargach królewskich; w sądzie nie błądzą usta jego.
Indovinamento [è] nelle labbra del re; La sua bocca non falla nel giudicio.
11 Waga i szale są ustawą Pańską, a wszystkie gwichty sprawiedliwe w worku są za sprawą jego.
La stadera, e le bilance giuste [son] del Signore; Tutti i pesi del sacchetto [son] sua opera.
12 Obrzydliwością jest królom czynić niezbożność; bo sprawiedliwością stolica umocniona bywa.
Operare empiamente [è] abbominevole ai re; Perciocchè il trono sarà stabilito per giustizia.
13 Przyjemne są królom wargi sprawiedliwe, a szczerych w mowie miłują.
Le labbra giuste [son] quelle che i re gradiscono; Ed essi amano chi parla dirittamente.
14 Gniew królewski jest posłem śmierci; ale mąż mądry ubłaga go.
L'ira del re [son] messi di morte; Ma l'uomo savio la placherà.
15 W jasności twarzy królewskiej jest żywot, a łaska jego jest jako obłok z deszczem późnym.
Nella chiarezza della faccia del re [vi è] vita; E la sua benevolenza [è] come la nuvola della pioggia della stagione della ricolta.
16 Daleko lepiej jest nabyć mądrości, niżeli złota najczystszego; a nabyć roztropności lepiej, niż srebra.
Quant'[è] egli cosa migliore acquistar sapienza che oro! E [quant'è] egli cosa più eccellente acquistar prudenza che argento!
17 Gościniec uprzejmych jest odstąpić od złego; strzeże duszy swej, kto strzeże drogi swojej.
La strada degli [uomini] diritti [è] di stornarsi dal male; Chi osserva la sua via guarda l'anima sua.
18 Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha.
La superbia [viene] davanti alla ruina, E l'alterezza dello spirito davanti alla caduta.
19 Lepiej jest być uniżonego ducha z pokornymi, niżeli dzielić korzyści z pysznymi.
Meglio [è] essere umile di spirito co' mansueti, Che spartir le spoglie con gli altieri.
20 Kto ma wzgląd na słowa, znajduje dobre; a kto ufa w Panu, błogosławiony jest.
Chi è intendente nella parola troverà bene; E beato chi si confida nel Signore.
21 Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki.
Il savio di cuore sarà chiamato intendente; E la dolcezza delle labbra aggiugnerà dottrina.
22 Zdrój żywota jest roztropność tym, którzy ją mają; ale umiejętność głupich jest głupstwem.
Il senno [è] una fonte di vita in coloro che ne son dotati; Ma l'ammaestramento degli stolti [è] stoltizia.
23 Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.
Il cuor del[l'uomo] savio rende avveduta la sua bocca, E aggiunge dottrina alle sue labbra.
24 Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom.
I detti soavi [sono] un favo di miele, Dolcezza all'anima, e medicina alle ossa.
25 Zda się podczas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej pewna droga na śmierć.
Vi è tal via che pare diritta all'uomo, Il fine della quale [son] le vie della morte.
26 Człowiek pracowity pracuje sobie; bo go pobudzają usta jego.
L'anima di chi si affatica si affatica per lui stesso; Perciocchè la sua bocca lo preme.
27 Człowiek niezbożny wykopuje złe, a w wargach jego jako ogień pałający.
L'uomo scellerato apparecchia del male; E in su le sue labbra [vi è] come un fuoco ardente.
28 Mąż przewrotny rozsiewa zwady, a klatecznik rozłącza przyjaciół.
L'uomo perverso commette contese; E chi va sparlando disunisce gli amici.
29 Mąż okrutny przewabia bliźniego swego, i wprowadza go na drogę niedobrą.
L'uomo violento seduce il suo compagno, E lo conduce per una via [che] non [è] buona.
30 Kto mruga oczyma swemi, zmyśla przewrotności; a kto rucha wargami swemi, broi złe.
Chi chiude gli occhi macchinando perversità, Dimena le labbra [quando] ha compiuto il male.
31 Koroną chwały jest sędziwość; znajduje się na drodze sprawiedliwości.
La canutezza [è] una corona gloriosa; Ella si troverà nella via della giustizia.
32 Lepszy jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuje sercu swemu, lepszy jest, niżeli ten, co dobył miasta.
Meglio vale chi è lento all'ira, che il forte; E [meglio vale] chi signoreggia il suo cruccio, che un prenditor di città.
33 Los na łono rzucają; ale od Pana jest wszystko rozrządzenie jego.
La sorte è gittata nel grembo; Ma dal Signore [procede] tutto il giudicio di essa.
