Hioba 7
1 Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?
Has not man his ordered time of trouble on the earth? and are not his days like the days of a servant working for payment?
2 Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:
As a servant desiring the shades of evening, and a workman looking for his payment:
3 Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.
So I have for my heritage months of pain to no purpose, and nights of weariness are given to me.
4 Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.
When I go to my bed, I say, When will it be time to get up? but the night is long, and I am turning from side to side till morning light.
5 Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.
My flesh is covered with worms and dust; my skin gets hard and then is cracked again.
6 Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.
My days go quicker than the cloth-worker's thread, and come to an end without hope.
7 Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.
O, keep in mind that my life is wind: my eye will never again see good.
8 Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.
The eye of him who sees me will see me no longer: your eyes will be looking for me, but I will be gone.
A cloud comes to an end and is gone; so he who goes down into the underworld comes not up again. (Sheol h7585)
10 Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.
He will not come back to his house, and his place will have no more knowledge of him.
11 Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.
So I will not keep my mouth shut; I will let the words come from it in the pain of my spirit, my soul will make a bitter outcry.
12 Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?
Am I a sea, or a sea-beast, that you put a watch over me?
13 Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:
When I say, In my bed I will have comfort, there I will get rest from my disease;
14 Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.
Then you send dreams to me, and visions of fear;
15 A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.
So that a hard death seems better to my soul than my pains.
16 Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.
I have no desire for life, I would not be living for ever! Keep away from me, for my days are as a breath.
17 Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?
What is man, that you have made him great, and that your attention is fixed on him,
18 A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?
And that your hand is on him every morning, and that you are testing him every minute?
19 Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?
How long will it be before your eyes are turned away from me, so that I may have a minute's breathing-space?
20 Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?
If I have done wrong, what have I done to you, O keeper of men? why have you made me a mark for your blows, so that I am a weariness to myself?
21 Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.
And why do you not take away my sin, and let my wrongdoing be ended? for now I go down to the dust, and you will be searching for me with care, but I will be gone.
