Hioba 29
1 Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
Job reprit sa parabole, et dit,
2 Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;
« Oh! si j'étais comme dans les mois d'autrefois, comme à l'époque où Dieu veillait sur moi;
3 Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;
quand sa lampe brillait sur ma tête, et par sa lumière j'ai traversé les ténèbres,
4 Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;
que j'étais dans la fleur de l'âge, quand l'amitié de Dieu était dans ma tente,
5 Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;
quand le Tout-Puissant était encore avec moi, et mes enfants étaient autour de moi,
6 Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
quand mes pas étaient lavés au beurre, et le rocher a versé pour moi des flots d'huile,
7 Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.
quand je suis sorti par la porte de la ville, quand j'ai préparé mon siège dans la rue.
8 Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.
Les jeunes gens m'ont vu et se sont cachés. Le vieillard s'est levé et s'est mis debout.
9 Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.
Les princes s'abstinrent de parler, et ont posé leur main sur leur bouche.
10 Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.
La voix des nobles était étouffée, et leur langue collée au palais.
11 Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,
Car lorsque l'oreille m'a entendu, elle m'a béni, et quand l'œil m'a vu, il m'a félicité,
12 Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.
car j'ai délivré le pauvre qui criait, et l'orphelin aussi, qui n'avait personne pour l'aider,
13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.
la bénédiction de celui qui était prêt à périr est venue sur moi, et j'ai fait en sorte que le cœur de la veuve chante de joie.
14 W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.
Je me suis revêtu de la justice, et elle m'a habillé. Ma justice était comme une robe et un diadème.
15 Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.
J'étais les yeux des aveugles, et des pieds aux boiteux.
16 Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.
J'ai été un père pour les nécessiteux. J'ai fait des recherches sur la cause de celui que je ne connaissais pas.
17 I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.
J'ai brisé les mâchoires des injustes. et a arraché la proie de ses dents.
18 Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.
Alors j'ai dit: « Je mourrai dans ma propre maison », Je compterai mes jours comme le sable.
19 Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.
Ma racine s'étend jusqu'aux eaux. La rosée repose toute la nuit sur ma branche.
20 Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.
Ma gloire est fraîche en moi. Mon arc est renouvelé dans ma main.
21 Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.
« Les hommes m'ont écouté, ils ont attendu, et j'ai gardé le silence pour mon conseil.
22 Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.
Après mes paroles, ils n'ont plus parlé. Mon discours est tombé sur eux.
23 Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.
Ils m'attendaient comme la pluie. Leurs bouches buvaient comme avec la pluie de printemps.
24 Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.
Je leur ai souri quand ils n'avaient pas confiance. Ils n'ont pas rejeté la lumière de mon visage.
25 Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.
J'ai choisi leur voie, et je me suis assis comme chef. J'ai vécu comme un roi dans l'armée, comme celui qui réconforte les personnes en deuil.
