II Królewska 11
1 Tedy Atalija, matka Ochozyjaszowa, widząc iż umarł syn jej, powstała, i wytraciła wszystko nasienie królewskie.
Ahaziah manu Athaliah loh a capa a duek te a sawt tih a hmuh vaengah thoo tih a ram kah tiingan boeih te a thup.
2 Ale wziąwszy Josaba, córka króla Jorama, siostra Ochzyjaszowa, Joaza, syna Ochozyjaszowego, ukradła go z pośrodku synów królewskich, które zabijano; tego i z mamką jego w pokoju łożnicy skryła przed Ataliją, i nie zabito go.
Tedae Manghai Joram canu, Ahaziah ngannu Jehosheba loh Ahaziah capa Joash te a loh. Te vaengah manghai ca rhoek aka ngawn rhoek kah dueknah khui lamloh anih te a huen. Te phoeiah anih te Athaliah mikhmuh lamloh cakhoem imkhui kah baiphaih dongah a thuh dongah duek pawh.
3 I był przy niej w domu Pańskim skryty przez sześć lat, których Atalija królowała nad ziemią.
Anih taengla BOEIPA im ah kum rhuk a thuh vaengah Athaliah lohkhohmuen a manghai thil.
4 Potem roku siódmego posławszy Jojada, przyzwał rotmistrzów, hetmanów i żołnierzy, i wprowadził je do siebie do domu Pańskiego, a uczyniwszy z nimi przymierze, przywiódł, je do przysięgi w domu Pańskim, i ukazał im syna królewskiego.
A kum rhih dongah Jehoiada a tah. Te vaengah yakhat mangpa rhoek te pumoepnah ham neh imtawt hamla hlang yakhat a khuen. Amih te BOEIPA im ah amah taengla a khuen tih amih neh paipi a saii. Te phoeiah amih te BOEIPA im ah a toemngam tih manghai capa te amih a tueng.
5 I rozkazał im, mówiąc: Toć jest co uczynicie: trzecia część z was, którzy przychodzicie w sabat, a trzymywacie straż, niech będzie przy domu królewskim:
Te phoeiah amih te a uen tih, “He ol bangla saii uh. Nangmih Sabbath kah aka pawk rhoek te hlop thum ah hlop at loh manghai im kah tuemkoi te ngaithuen saeh.
6 A trzecia część z was zostanie w bramie Sur; trzecia część zasię będzie w bramie, która jest za żołnierzami; a będziecie trzymali straż przy tym domu dla jakiego gwałtu.
Hlop thum ah hlop at te Sur vongka ah, hlop thum ah hlop at te a hnukah kah vongka ah tawt uh saeh lamtah im kah a kuek te tloetloep ngaithuen uh.
7 A dwie części z was wszystkich wychodzących w sabat niech trzymają straż domu Pańskiego około króla.
Nangmih Sabbath kah aka pawk boeih khuiah hlop nit loh BOEIPA im kah a kuek te manghai yueng la ngaithuen uh saeh.
8 A tak obstąpicie króla około, każdy mając broń swą w rękach swych; a ktobykolwiek przyszedł do waszego szyku, niech będzie zabity, a wy będziecie przy królu, gdy wychodzić i wchodzić będzie.
Manghai kaepvai ah hlang loh a kut dongkah a tubael neh vael uh lamtah rhongpai taengla aka pawk tah duek saeh. Manghai a kun vaengah khaw a vuenva vaengah anih taengah om uh,” a ti nah.
9 I uczynili rotmistrze oni według wszystkiego, co im był rozkazał Jojada kapłan; a wziąwszy każdy męże swe, którzy przychodzili w sabat, i którzy odchodzili w sabat, przyszli do Jojady kapłana.
A cungkuem dongah khosoih Jehoiada kah a uen bangla yakhat kah mangpa yakhat loh a saii. Te dongah Sabbath aka paan hlang loh Sabbath aka paan taengah tah amah kah hlang rhoek te a khuen uh tih khosoih Jehoiada taengla pawk uh.
10 Tedy dał kapłan rotmistrzom włócznie i tarcze, które były króla Dawida, które były w domu Pańskim.
Te vaengah khosoih loh yakhat kah mangpa, yakhat rhoek taengah BOEIPA im ah manghai David hut la aka om caai neh photling te a paek.
11 I stali żołnierze, każdy mając broń swoję w rękach swych, od prawej strony domu aż do lewej strony domu przeciwko ołtarzowi, i przeciwko domowi około króla zewsząd.
Te dongah hlang aka tawt rhoek te a kut dongkah a kubael neh im kaep bantang lamloh im kaep kah banvoei hil, hmueihtuk taeng neh im taengkah manghai taengah pin pai uh.
12 Tedy wywiódł syna królewskiego, i włożył nań koronę, i świadectwo. I uczynili go królem, i pomazali go, a klaskając rękoma mówili: Niech żyje król!
Te vaengah manghai capa te a khuen tih anih te rhuisam neh olphong te a tloeng thil. Anih te a manghai sak tih a koelh vaengah tah kut a paeng uh tih, “Manghai tah hing pai saeh,” a ti uh.
13 Wtem usłyszawszy Atalija krzyk zbiegającego się ludu, weszła do ludu do domu Pańskiego.
Pilnam aka tawt ol te Athaliah loh a yaak daengah BOEIPA im kah pilnam taengla pawk.
14 A gdy ujrzała, że oto król stał na majestacie według zwyczaju, a książęta i trąby około króla, a wszystek lud ziemi weselący się, i trąbiący w trąby, rozdarła Atalija odzienie swoje, i wołała: Sprzysiężenie, sprzysiężenie!
A sawt vaengah a khosing vanbangla manghai te tung taengah tarha ana pai coeng. Mangpa rhoek neh olueng rhoek khaw manghai taengah pai tih khohmuen pilnam boeih khaw a kohoe uh. Olueng te a ueng vaengah tah Athaliah loh a himbai te a phen tih, “Lairhui ni, lairhui ni,” tila pang.
15 Przetoż rozkazał Jojada kapłan rotmistrzom, którzy byli nad wojskiem, i rzekł do nich: Wywiedźcie ją z zagrodzenia kościoła, a ktobykolwiek chciał iść za nią, niech zabity będzie mieczem; bo rzekł był kapłan: Niech nie będzie zabita w domu Pańskim.
Te vaengah khosoih Jehoiada loh caem aka puei yakhat mangpa yakhat te a uen tih amih te, “Khosoih loh, 'BOEIPA im ah duek boel saeh,’ a ti coeng dongah anih te im lamloh rhongpai kah la khuen uh lamtah a hnukkah aka bang khaw cunghang neh duek saeh,” a ti nah.
16 I uczynili jej plac; a gdy przyszła na drogę, którą wodzono konie do domu królewskiego, tamże jest zabita.
Anih te kut a hlah thil tih manghai im kah marhang khuirhai longpuei a pha vaengah pahoi duek.
17 Tedy uczynił Jojada przymierze między Panem, i między królem, i między ludem, aby byli ludem Pańskim; także między królem i między ludem.
Jehoiada loh BOEIPA laklo neh manghai laklo ah khaw pilnam laklo ah khaw paipi a saii. BOEIPA kah pilnam la om sak ham te manghai laklo neh pilnam laklo ah a saii.
18 I wszedł wszystek lud onej ziemi do domu Baalowego, i zburzyli go; ołtarze jego i obrazy jego połamali do szczętu; nadto Matana, kapłana Baalowego, zabili przed ołtarzami. I postanowił znowu kapłan przełożone nad domem Pańskim.
Khohmuen pilnam boeih te Baal im a paan uh tih a hmueihtuk te a palet uh. A muei te khaw phaeng a neet uh. Baal khosoih Mattan te khaw hmueihtuk hmai ah a ngawn uh tih khosoih loh BOEIPA im dongah cawhkung te a khueh.
19 Potem wziąwszy rotmistrze, i hetmany, i żołnierze, i wszystek lud onej ziemi, prowadzili króla z domu Pańskiego, i przyszli drogą aż ku bramie żołnierzy, do domu królewskiego. I usiadł na stolicy królewskiej.
Te phoeiah yakhat mangpa rhoek neh pumoepnah te khaw, imtawt rhoek neh khohmuen pilnam boeih te khaw a khuen. Manghai te BOEIPA im lamloh a suntlak puei uh tih manghai im kah imtawt vongka longpuei la pawk. Te phoeiah manghai te ngolkhoel dongah ngol.
20 I weselił się wszystek lud onej ziemi, a miasto się uspokoiło, gdy Ataliją zabito mieczem podle domu królewskiego.
Te vaengah khohmuen pilnam boeih a kohoe tih khopuei khaw mong coeng. Tedae Athaliah tah manghai im kah manghai cunghang neh a duek sakuh.
21 A było siedm lat Joazowi, gdy począł królować.
Jehoash he kum rhih a lo ca vaengah manghai coeng.
