مزامیر 80

۱ 1 برای سالار مغنیان. شهادتی بر سوسنها. مزمور آساف ای شبان اسرائیل بشنو! ای که یوسف را مثل گله رعایت می‌کنی! ای که برکروبیین جلوس نموده‌ای، تجلی فرما!

For the choirmaster. To the tune of “The Lilies of the Covenant.” A Psalm of Asaph. Hear us, O Shepherd of Israel, who leads Joseph like a flock; You who sit enthroned between the cherubim, shine forth

۲ 2 به حضور افرایم و بنیامین و منسی، توانایی خود رابرانگیز و برای نجات ما بیا!

before Ephraim, Benjamin, and Manasseh. Rally Your mighty power and come to save us.

۳ 3 ‌ای خدا ما را باز آورو روی خود را روشن کن تا نجات یابیم!

Restore us, O God, and cause Your face to shine upon us, that we may be saved.

۴ 4 ‌ای یهوه، خدای صبایوت، تا به کی به دعای قوم خویش غضبناک خواهی بود،

O LORD God of Hosts, how long will Your anger smolder against the prayers of Your people?

۵ 5 نان ماتم رابدیشان می‌خورانی و اشکهای بی‌اندازه بدیشان می‌نوشانی؟

You fed them with the bread of tears and made them drink the full measure of their tears.

۶ 6 ما را محل منازعه همسایگان ماساخته‌ای و دشمنان ما در میان خویش استهزامی نمایند.

You make us contend with our neighbors; our enemies mock us.

۷ 7 ‌ای خدای لشکرها ما را بازآور وروی خود را روشن کن تا نجات یابیم!

Restore us, O God of Hosts, and cause Your face to shine upon us, that we may be saved.

۸ 8 موی را ازمصر بیرون آوردی. امت‌ها را بیرون کرده، آن راغرس نمودی.

You uprooted a vine from Egypt; You drove out the nations and transplanted it.

۹ 9 پیش روی آن را وسعت دادی. پس ریشه خود را نیکو زده، زمین را پر ساخت.

You cleared the ground for it, and it took root and filled the land.

۱۰ 10 کوهها به سایه‌اش پوشانیده شد و سروهای آزاد خدا به شاخه هایش.

The mountains were covered by its shade, and the mighty cedars with its branches.

۱۱ 11 شاخه های خود را تابه دریا پهن کرد و فرعهای خویش را تا به نهر.

It sent out its branches to the Sea, and its shoots toward the River.

۱۲ 12 پس چرا دیوارهایش را شکسته‌ای که هر راهگذری آن را می‌چیند؟

Why have You broken down its walls, so that all who pass by pick its fruit?

۱۳ 13 گرازهای جنگل آن را ویران می‌کنند و وحوش صحرا آن رامی چرند.

The boar from the forest ravages it, and the creatures of the field feed upon it.

۱۴ 14 ‌ای خدای لشکرها رجوع کرده، از آسمان نظر کن و ببین و از این مو تفقد نما

Return, O God of Hosts, we pray! Look down from heaven and see! Attend to this vine—

۱۵ 15 و از این نهالی که دست راست تو غرس کرده است و از آن پسری که برای خویشتن قوی ساخته‌ای!

the root Your right hand has planted, the son You have raised up for Yourself.

۱۶ 16 مثل هیزم در آتش سوخته شده و از عتاب روی تو تباه گردیده‌اند!

Your vine has been cut down and burned; they perish at the rebuke of Your countenance.

۱۷ 17 دست تو بر مرد دست راست توباشد و بر پسر آدم که او را برای خویشتن قوی ساخته‌ای.

Let Your hand be upon the man at Your right hand, on the son of man You have raised up for Yourself.

۱۸ 18 و ما از تو رو نخواهیم تافت. ما راحیات بده تا نام تو را بخوانیم.

Then we will not turn away from You; revive us, and we will call on Your name.

۱۹ 19 ‌ای یهوه، خدای لشکرها ما را بازآور و روی خود را روشن ساز تانجات یابیم.

Restore us, O LORD God of Hosts; cause Your face to shine upon us, that we may be saved.