مزامیر 78

۱ 1 قصیده آساف ای قوم من شریعت مرا بشنوید! گوشهای خود را به سخنان دهانم فراگیرید!

Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!

۲ 2 دهان خود را به مثل باز خواهم کرد به چیزهایی که از بنای عالم مخفی بود تنطق خواهم نمود.

Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.

۳ 3 که آنها را شنیده و دانسته‌ایم و پدران مابرای ما بیان کرده‌اند.

Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,

۴ 4 از فرزندان ایشان آنها راپنهان نخواهیم کرد. تسبیحات خداوند را برای نسل آینده بیان می‌کنیم و قوت او و اعمال عجیبی را که او کرده است.

det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.

۵ 5 زیرا که شهادتی دریعقوب برپا داشت و شریعتی در اسرائیل قرار دادو پدران ما را امر فرمود که آنها را به فرزندان خودتعلیم دهند؛

Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,

۶ 6 تا نسل آینده آنها را بدانند وفرزندانی که می‌بایست مولود شوند تا ایشان برخیزند و آنها را به فرزندان خود بیان نمایند؛

so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,

۷ 7 و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا رافراموش نکنند بلکه احکام او را نگاه دارند.

og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,

۸ 8 ومثل پدران خود نسلی گردن کش و فتنه انگیزنشوند، نسلی که دل خود را راست نساختند وروح ایشان بسوی خدا امین نبود.

og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.

۹ 9 بنی افرایم که مسلح و کمان کش بودند، درروز جنگ رو برتافتند.

Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.

۱۰ 10 عهد خدا را نگاه نداشتند و از سلوک به شریعت او ابا نمودند،

Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.

۱۱ 11 واعمال و عجایب او را فراموش کردند که آنها رابدیشان ظاهر کرده بود،

Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.

۱۲ 12 و در نظر پدران ایشان اعمال عجیب کرده بود، در زمین مصر و در دیارصوعن.

For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.

۱۳ 13 دریا را منشق ساخته، ایشان را عبورداد و آبها را مثل توده برپا نمود.

Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.

۱۴ 14 و ایشان را درروز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نورآتش.

Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.

۱۵ 15 در صحرا صخره‌ها را بشکافت و ایشان را گویا از لجه های عظیم نوشانید.

Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.

۱۶ 16 پس سیلها رااز صخره بیرون آورد و آب را مثل نهرها جاری ساخت.

Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.

۱۷ 17 و بار دیگر بر او گناه ورزیدند و برحضرت اعلی در صحرا فتنه انگیختند،

Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.

۱۸ 18 و دردلهای خود خدا را امتحان کردند، چونکه برای شهوات خود غذا خواستند.

Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.

۱۹ 19 و بر‌ضد خداتکلم کرده، گفتند: «آیا خدا می‌تواند در صحراسفره‌ای حاضر کند؟

Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?

۲۰ 20 اینک صخره را زد و آبهاروان شد و وادیها جاری گشت. آیا می‌تواند نان رانیز بدهد. و گوشت را برای قوم خود حاضرسازد؟»

Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»

۲۱ 21 پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید.

Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;

۲۲ 22 زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند.

for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.

۲۳ 23 پس ابرها را از بالاامر فرمود و درهای آسمان را گشود

Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.

۲۴ 24 و من را برایشان بارانید تا بخورند و غله آسمان را بدیشان بخشید.

Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.

۲۵ 25 مردمان، نان زورآوران را خوردند وآذوقه‌ای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند.

Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.

۲۶ 26 بادشرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، بادجنوبی را آورد،

Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.

۲۷ 27 و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا.

Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,

۲۸ 28 وآن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگردمسکن های ایشان.

og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.

۲۹ 29 پس خوردند و نیکو سیرشدند و موافق شهوات ایشان بدیشان داد.

Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.

۳۰ 30 ایشان از شهوت خود دست نکشیدند. و غذاهنوز در دهان ایشان بود

Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,

۳۱ 31 که غضب خدا برایشان افروخته شده؛ تنومندان ایشان را بکشت وجوانان اسرائیل را هلاک ساخت.

då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.

۳۲ 32 با وجود این همه، باز گناه ورزیدند و به اعمال عجیب او ایمان نیاوردند.

Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.

۳۳ 33 بنابراین، روزهای ایشان را در بطالت تمام کرد و سالهای ایشان را درترس.

Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.

۳۴ 34 هنگامی که ایشان را کشت اورا طلبیدند و بازگشت کرده، درباره خدا تفحص نمودند،

Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,

۳۵ 35 و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان، و خدای تعالی ولی ایشان است.

og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.

۳۶ 36 اما به دهان خود او را تملق نمودند و به زبان خویش به اودروغ گفتند.

Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.

۳۷ 37 زیرا که دل ایشان با او راست نبودو به عهد وی موتمن نبودند.

Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.

۳۸ 38 اما او به حسب رحمانیتش گناه ایشان راعفو نموده، ایشان را هلاک نساخت بلکه بارهاغضب خود را برگردانیده، تمامی خشم خویش را برنینگیخت.

Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.

۳۹ 39 و به یاد آورد که ایشان بشرند، بادی که می‌رود و بر نمی گردد.

Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.

۴۰ 40 چند مرتبه درصحرا بدو فتنه انگیختند و او را در بادیه رنجانیدند.

Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!

۴۱ 41 و برگشته، خدا را امتحان کردند وقدوس اسرائیل را اهانت نمودند،

Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.

۴۲ 42 و قوت او رابه‌خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود.

Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,

۴۳ 43 که چگونه آیات خود را در مصرظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعن.

då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.

۴۴ 44 و نهرهای ایشان را به خون مبدل نمود ورودهای ایشان را تا نتوانستند نوشید.

Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.

۴۵ 45 انواع پشه‌ها در میان ایشان فرستاد که ایشان را گزیدند وغوکهایی که ایشان را تباه نمودند؛

Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.

۴۶ 46 و محصول ایشان را به کرم صد پا سپرد و عمل ایشان را به ملخ داد.

Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.

۴۷ 47 تاکستان ایشان را به تگرگ خراب کردو درختان جمیز ایشان را به تگرگهای درشت.

Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.

۴۸ 48 بهایم ایشان را به تگرگ سپرد و مواشی ایشان را به شعله های برق.

Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.

۴۹ 49 و آتش خشم خود را برایشان فرستاد، غضب و غیظ و ضیق را، به فرستادن فرشتگان شریر.

Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.

۵۰ 50 و راهی برای غضب خود مهیا ساخته، جان ایشان را از موت نگاه نداشت، بلکه جان ایشان را به وبا تسلیم نمود.

Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.

۵۱ 51 و همه نخست زادگان مصر را کشت، اوایل قوت ایشان را در خیمه های حام.

Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.

۵۲ 52 و قوم خود را مثل گوسفندان کوچانید وایشان را در صحرا مثل گله راهنمایی نمود.

Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.

۵۳ 53 وایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند و دریادشمنان ایشان را پوشانید.

Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.

۵۴ 54 و ایشان را به حدودمقدس خود آورد، بدین کوهی که به‌دست راست خود تحصیل کرده بود.

Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.

۵۵ 55 و امت‌ها را از حضورایشان راند و میراث را برای ایشان به ریسمان تقسیم کرد و اسباط اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید.

Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.

۵۶ 56 لیکن خدای تعالی را امتحان کرده، بدو فتنه انگیختند و شهادات او را نگاه نداشتند.

Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.

۵۷ 57 وبرگشته، مثل پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان خطا کننده منحرف شدند.

Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.

۵۸ 58 و به مقامهای بلند خود خشم او را به هیجان آوردند و به بتهای خویش غیرت او را جنبش دادند.

Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.

۵۹ 59 چون خدااین را بشنید غضبناک گردید و اسرائیل را به شدت مکروه داشت.

Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.

۶۰ 60 پس مسکن شیلو را ترک نمود، آن خیمه‌ای را که در میان آدمیان برپاساخته بود،

Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.

۶۱ 61 و (تابوت ) قوت خود را به اسیری داد و جمال خویش را به‌دست دشمن سپرد،

Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.

۶۲ 62 وقوم خود را به شمشیر تسلیم نمود و با میراث خود غضبناک گردید.

Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.

۶۳ 63 جوانان ایشان را آتش سوزانید و برای دوشیزگان ایشان سرود نکاح نشد.

Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.

۶۴ 64 کاهنان ایشان به دم شمشیر افتادند وبیوه های ایشان نوحه گری ننمودند.

Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja

۶۵ 65 آنگاه خداوند مثل کسی‌که خوابیده بودبیدار شد، مثل جباری که از شراب می‌خروشد،

Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.

۶۶ 66 و دشمنان خود را به عقب زد و ایشان را عارابدی گردانید.

Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.

۶۷ 67 و خیمه یوسف را رد نموده، سبط افرایم را برنگزید.

Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.

۶۸ 68 لیکن سبط یهودا رابرگزید و این کوه صهیون را که دوست می‌داشت.

Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.

۶۹ 69 و قدس خود را مثل کوههای بلند بنا کرد، مثل جهان که آن را تا ابدالاباد بنیاد نهاد.

Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.

۷۰ 70 و بنده خود داود را برگزید و او را از آغلهای گوسفندان گرفت.

Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.

۷۱ 71 از عقب میشهای شیرده او را آورد تاقوم او یعقوب و میراث او اسرائیل را رعایت کند.

Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.

۷۲ 72 پس ایشان را به حسب کمال دل خود رعایت نمود و ایشان را به مهارت دستهای خویش هدایت کرد.

Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.