مزامیر 81

۱ 1 برای سالار مغنیان برجتیت. مزمور آساف ترنم نمایید برای خدایی که قوت ماست. برای خدای یعقوب آوازشادمانی دهید!

Til songmeisteren, etter Gittit; av Asaf. Syng med fagnad for Gud, vår styrke! Ropa med gleda for Jakobs Gud!

۲ 2 سرود را بلند کنید و دف رابیاورید و بربط دلنواز را با رباب!

Set i med song, og lat trumma høyrast, den væne cither med harpa!

۳ 3 کرنا را بنوازیددر اول ماه، در ماه تمام و در روز عید ما.

Blås i lur ved nymåne, ved fullmåne på vår høgtidsdag!

۴ 4 زیرا که این فریضه‌ای است در اسرائیل و حکمی ازخدای یعقوب.

For det er ei lov for Israel, ein rett for Jakobs Gud.

۵ 5 این را شهادتی در یوسف تعیین فرمود، چون بر زمین مصر بیرون رفت، جایی که لغتی را که نفهمیده بودم شنیدم:

Han sette det til eit vitnemål i Josef då han drog ut gjenom Egyptarland. - Eit mål som eg ikkje kjende, høyrde eg:

۶ 6 «دوش او را از بار سنگین آزاد ساختم ودستهای او از سبد رها شد.

«Eg løyste hans oksl frå byrdi, hans hender vart frie frå berekorgi.

۷ 7 در تنگی استدعانمودی و تو را خلاصی دادم. در ستر رعد، تو رااجابت کردم و تو را نزد آب مریبه امتحان نمودم.

I trengsla ropa du, og eg fria deg ut, eg svara deg, løynd i toresky, eg prøvde deg ved Meribavatni. (Sela)

۸ 8 «ای قوم من بشنو و تو را تاکید می‌کنم. وای اسرائیل اگر به من گوش دهی.

Høyr, mitt folk, so vil eg vitna for deg! Israel, gjev du vilde høyra på meg!

۹ 9 در میان توخدای غیر نباشد و نزد خدای بیگانه سجده منما.

Det skal ikkje finnast nokon annan gud hjå deg, og du skal ikkje tilbeda ein framand gud.

۱۰ 10 من یهوه خدای تو هستم که تو را از زمین مصربرآوردم. دهان خود را نیکو باز کن و آن را پرخواهم ساخت.

Eg er Herren, din Gud, som førde deg upp frå Egyptarland, lat munnen vidt upp, at eg kann fylla honom!

۱۱ 11 لیکن قوم من سخن مرانشنیدند و اسرائیل مرا ابا نمودند.

Men folket mitt høyrde ikkje på mi røyst, og Israel vilde ikkje lyda meg.

۱۲ 12 پس ایشان را به سختی دلشان ترک کردم که به مشورتهای خود سلوک نمایند.

So let eg deim fara med sitt harde hjarta, at dei kunde ganga i sine eigne råder.

۱۳ 13 ‌ای کاش که قوم من به من گوش می‌گرفتند و اسرائیل در طریقهای من سالک می‌بودند.

Gjev mitt folk vilde høyra på meg, gjev Israel vilde vandra på mine vegar!

۱۴ 14 آنگاه دشمنان ایشان رابزودی به زیر می‌انداختم و دست خود رابرخصمان ایشان برمی گردانیدم.

Snart skulde eg då bøygja deira fiendar, eg skulde venda mi hand imot deira motstandarar.

۱۵ 15 آنانی که ازخداوند نفرت دارند بدو گردن می‌نهادند. اما زمان ایشان باقی می‌بود تا ابدالاباد.

Dei som hatar Herren, skulde høla honom, og deira tid skulde vara æveleg.

۱۶ 16 ایشان را به نیکوترین گندم می‌پرورد؛ و تو را به عسل ازصخره سیر می‌کردم.»

Og eg skulde føda honom med den beste kveite, og frå berget skulde eg metta deg med honning.»