مزامیر 74

۱ 1 قصیده آساف چرا‌ای خدا ما را ترک کرده‌ای تا به ابدو خشم تو بر گوسفندان مرتع خودافروخته شده است؟

Учение Асафа. Для чего, Боже, отринул нас навсегда? возгорелся гнев Твой на овец пажити Твоей?

۲ 2 جماعت خود را که ازقدیم خریده‌ای، بیاد آور و آن را که فدیه داده‌ای تا سبط میراث تو شود و این کوه صهیون را که درآن ساکن بوده‌ای.

Вспомни сонм Твой, который Ты стяжал издревле, искупил в жезл достояния Твоего, - эту гору Сион, на которой Ты веселился.

۳ 3 قدمهای خود را بسوی خرابه های ابدی بردار زیرا دشمن هرچه را که درقدس تو بود خراب کرده است.

Подвигни стопы Твои к вековым развалинам: все разрушил враг во святилище.

۴ 4 دشمنانت درمیان جماعت تو غرش می‌کنند و علمهای خودرا برای علامات برپا می‌نمایند.

Рыкают враги Твои среди собраний Твоих; поставили знаки свои вместо знамений наших;

۵ 5 و ظاهرمی شوند چون کسانی که تبرها را بر درختان جنگل بلند می‌کنند.

показывали себя подобными поднимающему вверх секиру на сплетшиеся ветви дерева;

۶ 6 و الان همه نقشهای تراشیده آن را به تبرها و چکشها خرد می‌شکنند.

и ныне все резьбы в нем в один раз разрушили секирами и бердышами;

۷ 7 قدس های تو را آتش زده‌اند و مسکن نام تو را تابه زمین بی‌حرمت کرده‌اند.

предали огню святилище Твое; совсем осквернили жилище имени Твоего;

۸ 8 و در دل خودمی گویند آنها را تمام خراب می‌کنیم. پس جمیع کنیسه های خدا را در زمین سوزانیده‌اند.

сказали в сердце своем: “разорим их совсем”, - и сожгли все места собраний Божиих на земле.

۹ 9 آیات خود را نمی بینیم و دیگر هیچ نبی نیست. و درمیان ما کسی نیست که بداند تا به کی خواهد بود.

Знамений наших мы не видим, нет уже пророка, и нет с нами, кто знал бы, доколе это будет.

۱۰ 10 ‌ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ وآیا خصم، تا به ابد نام تو را اهانت خواهد نمود؟

Доколе, Боже, будет поносить враг? вечно ли будет хулить противник имя Твое?

۱۱ 11 چرا دست خود یعنی دست راست خویش رابرگردانیده‌ای؟ آن را از گریبان خود بیرون کشیده، ایشان را فانی کن.

Для чего отклоняешь руку Твою и десницу Твою? Из среды недра Твоего порази их.

۱۲ 12 و خدا از قدیم پادشاه من است. او در میان زمین نجات‌ها پدید می‌آورد.

Боже, Царь мой от века, устрояющий спасение посреди земли!

۱۳ 13 تو به قوت خوددریا را منشق ساختی و سرهای نهنگان را در آبهاشکستی.

Ты расторг силою Твоею море, Ты сокрушил головы змиев в воде;

۱۴ 14 سرهای لویاتان را کوفته، و او را خوراک صحرانشینان گردانیده‌ای.

Ты сокрушил голову левиафана, отдал его в пищу людям пустыни;

۱۵ 15 توچشمه‌ها و سیلها را شکافتی و نهرهای دائمی راخشک گردانیدی.

Ты иссек источник и поток, Ты иссушил сильные реки.

۱۶ 16 روز از آن توست و شب نیزاز آن تو. نور و آفتاب را تو برقرار نموده‌ای.

Твой день и Твоя ночь: Ты уготовал светила и солнце;

۱۷ 17 تمامی حدود جهان را تو پایدار ساخته‌ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده‌ای.

Ты установил все пределы земли, лето и зиму Ты учредил.

۱۸ 18 ‌ای خداوند این را بیادآور که دشمن ملامت می‌کند و مردم جاهل نام تو را اهانت می‌نمایند.

Вспомни же: враг поносит Господа, и люди безумные хулят имя Твое.

۱۹ 19 جان فاخته خود را به‌جانور وحشی مسپار. جماعت مسکینان خود را تا به ابد فراموش مکن.

Не предай зверям душу горлицы Твоей; собрания убогих Твоих не забудь навсегда.

۲۰ 20 عهد خود را ملاحظه فرما زیرا که ظلمات جهان از مسکن های ظلم پراست.

Призри на завет Твой; ибо наполнились все мрачные места земли жилищами насилия.

۲۱ 21 مظلومان به رسوایی برنگردند. مساکین و فقیران نام تو را حمدگویند.

Да не возвратится угнетенный посрамлен-ным; нищий и убогий да восхвалят имя Твое.

۲۲ 22 ‌ای خدا برخیز و دعوای خود را برپادار؛ و بیادآور که احمق تمامی روز تو را ملامت می‌کند.

Восстань, Боже, защити дело Твое, вспомни вседневное поношение Твое от безумного;

۲۳ 23 آواز دشمنان خود را فراموش مکن وغوغای مخالفان خود را که پیوسته بلند می‌شود.

не забудь крика врагов Твоих; шум восстающих против Тебя непрестанно поднимается.