مزامیر 50

۱ 1 مزمور آساف خدا، خدا یهوه تکلم می‌کند و زمین رااز مطلع آفتاب تا به مغربش می‌خواند.

A Psalm of Asaph. The God of gods, the Lord has spoken, and he has called the earth, from the rising of the sun even to its setting,

۲ 2 از صهیون که کمال زیبایی است، خدا تجلی نموده است.

from Zion, the brilliance of his beauty.

۳ 3 خدای ما می‌آید و سکوت نخواهد نمود. آتش پیش روی او می‌بلعد. وطوفان شدید گرداگرد وی خواهد بود.

God will arrive manifestly. Our God also will not keep silence. A fire will flare up in his sight, and a mighty tempest will surround him.

۴ 4 آسمان را از بالا می‌خواند و زمین را، تا قوم خود راداوری کند:

He will call to heaven from above, and to the earth, to discern his people.

۵ 5 «مقدسان مرا نزد من جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته‌اند.»

Gather his holy ones to him, you who order his covenant above sacrifices.

۶ 6 و آسمانها ازانصاف او خبر خواهند داد. زیرا خدا خود داوراست، سلاه.

And the heavens will announce his justice. For God is the judge.

۷ 7 «ای قوم من بشنوتا سخن گویم. و‌ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تومن هستم.

Listen, my people, and I will speak. Listen, Israel, and I will testify for you. I am God, your God.

۸ 8 درباره قربانی هایت تو را توبیخ نمی کنم و قربانی های سوختنی تو دائم در نظرمن است.

I will not reprove you for your sacrifices. Moreover, your holocausts are ever in my sight.

۹ 9 گوساله‌ای از خانه تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو.

I will not accept calves from your house, nor he-goats from your flocks.

۱۰ 10 زیراکه جمیع حیوانات جنگل از آن منند و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند.

For all the wild beasts of the forest are mine: the cattle on the hills and the oxen.

۱۱ 11 همه پرندگان کوهها را می‌شناسم و وحوش صحرا نزد من حاضرند.

I know all the flying things of the air, and the beauty of the field is with me.

۱۲ 12 اگر گرسنه می‌بودم تورا خبر نمی دادم. زیرا ربع مسکون و پری آن از آن من است.

If I should be hungry, I would not tell you: for the whole world is mine, and all its plentitude.

۱۳ 13 آیا گوشت گاوان را بخورم و خون بزها را بنوشم؟

Shall I gnaw on the flesh of bulls? Or would I drink the blood of goats?

۱۴ 14 برای خدا قربانی تشکر رابگذران، و نذرهای خویش را به حضرت اعلی وفانما.

Offer to God the sacrifice of praise, and pay your vows to the Most High.

۱۵ 15 پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو راخلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.»

And call upon me in the day of tribulation. I will rescue you, and you will honor me.

۱۶ 16 و اما به شریر خدا می‌گوید: «ترا چه‌کاراست که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟

But to the sinner, God has said: Why do you discourse on my justices, and take up my covenant through your mouth?

۱۷ 17 چونکه تو از تادیب نفرت داشته‌ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته‌ای.

Truly, you have hated discipline, and you have cast my sermons behind you.

۱۸ 18 چون دزد را دیدی او را پسند کردی و نصیب تو با زناکاران است.

If you saw a thief, you ran with him, and you have placed your portion with adulterers.

۱۹ 19 دهان خود را به شرارت گشوده‌ای و زبانت حیله را اختراع می‌کند.

Your mouth has abounded with malice, and your tongue has concocted deceits.

۲۰ 20 نشسته‌ای تا به ضد برادر خود سخن رانی ودرباره پسر مادر خویش غیبت‌گویی.

Sitting, you spoke against your brother, and you set up a scandal against your mother’s son.

۲۱ 21 این راکردی و من سکوت نمودم. پس گمان بردی که من مثل تو هستم. لیکن تو را توبیخ خواهم کرد. و این را پیش نظر تو به ترتیب خواهم نهاد.

These things you have done, and I was silent. You thought, unjustly, that I ought to be like you. But I will reprove you, and I will set myself against your face.

۲۲ 22 ‌ای فراموش کنندگان خدا، در این تفکر کنید! مباداشما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد.

Understand these things, you who forget God; lest at any time, he might quickly take you away, and there would be no one to rescue you.

۲۳ 23 هر‌که قربانی تشکر را گذراند مرا تمجید می‌کند. و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات خدا را به وی نشان خواهم داد.»

The sacrifice of praise will honor me. And in that place is the journey by which I will reveal to him the salvation of God.