مزامیر 39

۱ 1 برای یدوتون سالار مغنیان. مزمور داود گفتم راههای خود را حفظ خواهم کردتا به زبانم خطا نورزم. دهان خود را به لجام نگاه خواهم داشت، مادامی که شریر پیش من است.

For the chief musician, for Jeduthun. A psalm of David. I decided, “I will watch what I say so that I do not sin with my tongue. I will muzzle my mouth while in the presence of an evil man.”

۲ 2 من گنگ بودم و خاموش و از نیکویی نیز سکوت کردم و درد من به حرکت آمد.

I kept silent; I kept back my words even from saying anything good, and my pain grew worse.

۳ 3 دلم در اندرونم گرم شد. چون تفکر می‌کردم آتش افروخته گردید. پس به زبان خود سخن گفتم.

My heart became hot; when I thought about these things, it burned like a fire. Then finally I spoke.

۴ 4 ‌ای خداوند اجل مرا بر من معلوم ساز و مقدارایامم را که چیست تا بفهمم چه قدر فانی هستم.

“Yahweh, make me know when will be the end of my life and the extent of my days. Show me how transient I am.

۵ 5 اینک روزهایم را مثل یک وجب ساخته‌ای وزندگانی‌ام در نظر تو هیچ است. یقین هر آدمی محض بطالت قرار داده شد، سلاه.

See, you have made my days only the width of my hand, and my lifetime is like nothing before you. Surely every man is a single breath. (Selah)

۶ 6 اینک انسان در خیال رفتار می‌کند و محض بطالت مضطرب می‌گردد. ذخیره می‌کند و نمی داند کیست که ازآن تمتع خواهد برد.

Surely every man walks about like a shadow. Surely everyone hurries about to accumulate riches although they do not know who will receive them.

۷ 7 و الان‌ای خداوند برای چه منتظر باشم؟ امید من بر تو می‌باشد.

Now, Lord, for what am I waiting? You are my only hope.

۸ 8 مرا از همه گناهانم برهان و مرا نزد جاهلان عار مگردان.

Rescue me from my sins; do not make me the reproach of fools.

۹ 9 من گنگ بودم وزبان خود را باز نکردم زیرا که تو این را کرده‌ای.

I am silent and cannot open my mouth, because it is you who has done it.

۱۰ 10 بلای خود را از من بردار زیرا که از ضرب دست تو من تلف می‌شوم.

Stop wounding me; I am overwhelmed by the blow of your hand.

۱۱ 11 چون انسان را به‌سبب گناهش به عتابها تادیب می‌کنی، نفایس اورا مثل بید می‌گذاری. یقین هر انسان محض بطالت است، سلاه.

When you discipline people for sin, you consume the things they desire like a moth; surely all people are nothing but vapor. (Selah)

۱۲ 12 ‌ای خداوند دعای مرابشنو و به فریادم گوش بده و از اشکهایم ساکت مباش، زیرا که من غریب هستم در نزد تو و نزیل هستم مثل جمیع پدران خود.

Hear my prayer, Yahweh, and listen to me; listen to my weeping! Do not be deaf to me, for I am like a foreigner with you, a refugee like all my ancestors were.

۱۳ 13 روی (خشم )خود را از من بگردان تا فرحناک شوم قبل از آنکه رحلت کنم و نایاب گردم.

Turn your gaze from me so that I may smile again before I die.”