مزامیر 33

۱ 1 ای صالحان در خداوند شادی نمایید، زیرا که تسبیح خواندن راستان رامی شاید.

ای عادلان، خداوند را با سرودی شاد ستایش کنید! خداوند را ستودن زیبندهٔ نیکان است.

۲ 2 خداوند را بربط حمد بگویید. با عودده تار او را سرود بخوانید.

خداوند را با بربط بپرستید و با عود ده تار برای او سرود بخوانید!

۳ 3 سرودی تازه برای اوبسرایید. نیکو بنوازید با آهنگ بلند.

سرودهای تازه برای خداوند بسرایید، نیکو بنوازید و با صدای بلند بخوانید.

۴ 4 زیرا کلام خداوند مستقیم است و جمیع کارهای او با امانت است.

زیرا کلام خداوند راست و درست است و او در تمام کارهایش امین و وفادار است.

۵ 5 عدالت و انصاف را دوست می‌دارد. جهان از رحمت خداوند پر است.

او عدل و انصاف را دوست دارد. جهان سرشار از محبت خداوند است.

۶ 6 به کلام خداوند آسمانها ساخته شد و کل جنود آنها به نفخه دهان او.

به فرمان خداوند آسمانها به وجود آمد؛ او با کلام دهانش خورشید و ماه و ستارگان را آفرید.

۷ 7 آبهای دریا را مثل توده جمع می‌کند و لجه‌ها را در خزانه‌ها ذخیره می‌نماید.

او آبهای دریاها را در یک جا جمع کرد و آبهای عمیق را در مخزنها ریخت.

۸ 8 تمامی اهل زمین از خداوند بترسند. جمیع سکنه ربع مسکون از او بترسند.

ای همهٔ مردم روی زمین، خداوند را حرمت بدارید و در برابر او سر تعظیم فرود آورید!

۹ 9 زیرا که او گفت و شد. او امر فرمود و قایم گردید.

زیرا او دستور داد و دنیا آفریده شد؛ او امر فرمود و عالم هستی به وجود آمد.

۱۰ 10 خداوندمشورت امت‌ها را باطل می‌کند. تدبیرهای قبائل را نیست می‌گرداند.

خداوند مشورت قومها را بی‌اثر می‌کند و نقشه‌های آنها را نقش بر آب می‌سازد.

۱۱ 11 مشورت خداوند قائم است تا ابدالاباد. تدابیر قلب او تا دهرالدهور.

اما تصمیم خداوند قطعی است و نقشه‌های او تا ابد پایدار است.

۱۲ 12 خوشابحال امتی که یهوه خدای ایشان است وقومی که ایشان را برای میراث خود برگزیده است.

خوشا به حال قومی که خداوند، خدای ایشان است! خوشا به حال مردمی که خداوند، ایشان را برای خود برگزیده است!

۱۳ 13 از آسمان خداوند نظر افکند و جمیع بنی آدم را نگریست.

خداوند از آسمان نگاه می‌کند و همهٔ انسانها را می‌بیند؛

۱۴ 14 از مکان سکونت خویش نظر می‌افکند، برجمیع ساکنان جهان.

او از مکان سکونت خود، تمام ساکنان جهان را زیر نظر دارد.

۱۵ 15 او که دلهای ایشان را جمیع سرشته است و اعمال ایشان را درک نموده است.

او که خالق دلهاست، خوب می‌داند که در دل و اندیشهٔ انسان چه می‌گذرد.

۱۶ 16 پادشاه به زیادتی لشکر خلاص نخواهد شد و جبار به بسیاری قوت رهایی نخواهد یافت.

پادشاه به سبب قدرت لشکرش نیست که پیروز می‌شود؛ سرباز با زور بازویش نیست که نجات پیدا می‌کند.

۱۷ 17 اسب به جهت استخلاص باطل است و به شدت قوت خودکسی را رهایی نخواهد داد.

اسب جنگی نمی‌تواند کسی را نجات دهد؛ امید بستن به آن کار بیهوده‌ای است.

۱۸ 18 اینک چشم خداوند بر آنانی است که از او می‌ترسند، برآنانی که انتظار رحمت او را می‌کشند.

اما خداوند از کسانی که او را گرامی می‌دارند و انتظار محبتش را می‌کشند مراقبت می‌کند.

۱۹ 19 تاجان ایشان را از موت رهایی بخشد و ایشان رادر قحط زنده نگاه دارد.

او ایشان را از مرگ می‌رهاند و در هنگام قحطی آنها را زنده نگه می‌دارد.

۲۰ 20 جان ما منتظرخداوند می‌باشد. او اعانت و سپر ما است.

امید ما به خداوند است. او مددکار و مدافع ماست.

۲۱ 21 زیرا که دل ما در او شادی می‌کند و در نام قدوس او توکل می‌داریم.

او مایهٔ شادی دل ماست. ما به نام مقدّس او توکل می‌کنیم.

۲۲ 22 ‌ای خداوندرحمت تو بر ما باد. چنانکه امیدوار توبوده‌ایم.

خداوندا، محبت تو بر ما باد؛ زیرا ما به تو امید بسته‌ایم!