< مزامیر 129 >
سرود درجات چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. اسرائیل الان بگویند: | ۱ 1 |
En vallfartssång. Mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom -- så säge Israel --
چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. لیکن بر من غالب نیامدند. | ۲ 2 |
mycken nöd hava de vållat mig allt ifrån min ungdom, dock blevo de mig ej övermäktiga.
شیار کنندگان بر پشت من شیار کردند، و شیارهای خود را درازنمودند. | ۳ 3 |
På min rygg hava plöjare plöjt och dragit upp långa fåror.
اما خداوند عادل است و بندهای شریران راگسیخت. | ۴ 4 |
Men HERREN är rättfärdig och har huggit av de ogudaktigas band.
خجل و برگردانیده شوند همه کسانی که از صهیون نفرت دارند. | ۵ 5 |
De skola komma på skam och vika tillbaka, så många som hata Sion.
مثل گیاه بر پشت بامهاباشند، که پیش از آن که آن را بچینند میخشکد. | ۶ 6 |
De skola bliva lika gräs på taken, som vissnar, förrän det har vuxit upp;
که درونده دست خود را از آن پر نمی کند و نه دسته بند آغوش خود را. | ۷ 7 |
ingen skördeman fyller därmed sin hand, ingen kärvbindare sin famn,
و راهگذاران نمی گویند برکت خداوند بر شما باد. شما را به نام خداوند مبارک میخوانیم. | ۸ 8 |
och de som gå där fram kunna icke säga: "HERRENS välsignelse vare över eder! Vi välsigna eder i HERRENS namn."