مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Песнь восхождения. Возвожу очи мои к горам, откуда придет помощь моя.

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Помощь моя от Господа, сотворившего небо и землю.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Не даст Он поколебаться ноге твоей, не воздремлет хранящий тебя;

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

не дремлет и не спит хранящий Израиля.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

Господь - хранитель твой; Господь - сень твоя с правой руки твоей.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

Днем солнце не поразит тебя, ни луна ночью.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

Господь сохранит тебя от всякого зла; сохранит душу твою Господь.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Господь будет охранять выхождение твое и вхождение твое отныне и вовек.