مزامیر 109

۱ 1 برای سالار مغنیان. مزمور داودای خدای تسبیح من، خاموش مباش!

To the chief Musician. Of David. A Psalm. O God of my praise, be not silent:

۲ 2 زیرا که دهان شرارت ودهان فریب را بر من گشوده‌اند، و به زبان دروغ برمن سخن گفته‌اند.

For the mouth of the wicked [man] and the mouth of deceit are opened against me: they have spoken against me with a lying tongue,

۳ 3 به سخنان کینه مرا احاطه کرده‌اند و بی‌سبب با من جنگ نموده‌اند.

And with words of hatred have they encompassed me; and they fight against me without a cause.

۴ 4 به عوض محبت من، با من مخالفت می‌کنند، و اما من دعا.

For my love they are mine adversaries; but I [give myself unto] prayer.

۵ 5 و به عوض نیکویی به من بدی کرده‌اند. و به عوض محبت، عداوت نموده.

And they have rewarded me evil for good, and hatred for my love.

۶ 6 مردی شریر را براو بگمار، و دشمن به‌دست راست او بایستد.

Set a wicked [man] over him, and let [the] adversary stand at his right hand;

۷ 7 هنگامی که در محاکمه بیاید، خطا کار بیرون آیدو دعای او گناه بشود.

When he shall be judged, let him go out guilty, and let his prayer become sin;

۸ 8 ایام عمرش کم شود ومنصب او را دیگری ضبط نماید.

Let his days be few, let another take his office;

۹ 9 فرزندان اویتیم بشوند و زوجه وی بیوه گردد.

Let his sons be fatherless, and his wife a widow;

۱۰ 10 و فرزندان او آواره شده، گدایی بکنند و از خرابه های خودقوت را بجویند.

Let his sons be vagabonds and beg, and let them seek [their bread] far from their desolate places;

۱۱ 11 طلبکار تمامی مایملک او را ضبط نماید و اجنبیان محنت او را تاراج کنند.

Let the usurer cast the net over all that he hath, and let strangers despoil his labour;

۱۲ 12 کسی نباشد که بر او رحمت کند و بر یتیمان وی احدی رافت ننماید.

Let there be none to extend kindness unto him, neither let there be any to favour his fatherless children;

۱۳ 13 ذریت وی منقطع گردند و در طبقه بعد نام ایشان محو شود.

Let his posterity be cut off; in the generation following let their name be blotted out:

۱۴ 14 عصیان پدرانش نزد خداوند به یاد آورده شودو گناه مادرش محو نگردد.

Let the iniquity of his fathers be remembered with Jehovah, and let not the sin of his mother be blotted out;

۱۵ 15 و آنها در مد نظرخداوند دائم بماند تا یادگاری ایشان را از زمین ببرد.

Let them be before Jehovah continually, that he may cut off the memory of them from the earth:

۱۶ 16 زیرا که رحمت نمودن را به یاد نیاورد، بلکه بر فقیر و مسکین جفا کرد و بر شکسته دل تااو را به قتل رساند.

Because he remembered not to shew kindness, but persecuted the afflicted and needy man, and the broken in heart, to slay him.

۱۷ 17 چون که لعنت را دوست می‌داشت بدو رسیده و چون که برکت رانمی خواست، از او دور شده است.

And he loved cursing; so let it come unto him. And he delighted not in blessing; and let it be far from him.

۱۸ 18 و لعنت رامثل ردای خود در بر‌گرفت و مثل آب به شکمش درآمد و مثل روغن در استخوانهای وی.

And he clothed himself with cursing like his vestment; so let it come into his bowels like water, and like oil into his bones;

۱۹ 19 پس مثل جامه‌ای که او را می‌پوشاند، و چون کمربندی که به آن همیشه بسته می‌شود، خواهدبود.

Let it be unto him as a garment with which he covereth himself, and for a girdle wherewith he is constantly girded.

۲۰ 20 این است اجرت مخالفانم از جانب خداوند و برای آنانی که بر جان من بدی می‌گویند.

Let this be the reward of mine adversaries from Jehovah, and of them that speak evil against my soul.

۲۱ 21 اما تو‌ای یهوه خداوند به‌خاطر نام خود بامن عمل نما؛ چون که رحمت تو نیکوست، مراخلاصی ده.

But do thou for me, Jehovah, Lord, for thy name's sake; because thy loving-kindness is good, deliver me:

۲۲ 22 زیرا که من فقیر و مسکین هستم ودل من در اندرونم مجروح است.

For I am afflicted and needy, and my heart is wounded within me.

۲۳ 23 مثل سایه‌ای که در زوال باشد رفته‌ام و مثل ملخ رانده شده‌ام.

I am gone like a shadow when it lengtheneth; I am tossed about like the locust;

۲۴ 24 زانوهایم از روزه داشتن می‌لرزد و گوشتم ازفربهی کاهیده می‌شود.

My knees are failing through fasting, and my flesh hath lost its fatness;

۲۵ 25 و من نزد ایشان عارگردیده‌ام. چون مرا می‌بینند سر خود رامی جنبانند.

And I am become a reproach unto them; [when] they look upon me they shake their heads.

۲۶ 26 ‌ای یهوه خدای من مرا اعانت فرما، و به حسب رحمت خود مرا نجات ده،

Help me, Jehovah my God; save me according to thy loving-kindness:

۲۷ 27 تا بدانند که این است دست تو، و تو‌ای خداوند این را کرده‌ای.

That they may know that this is thy hand; that thou, Jehovah, hast done it.

۲۸ 28 ایشان لعنت بکنند، اما تو برکت بده. ایشان برخیزند و خجل گردند و اما بنده توشادمان شود.

Let them curse, but bless thou; when they rise up, let them be ashamed, and let thy servant rejoice.

۲۹ 29 جفا کنندگانم به رسوایی ملبس شوند و خجالت خویش را مثل ردا بپوشند.

Let mine adversaries be clothed with confusion, and let them cover themselves with their shame as with a mantle.

۳۰ 30 خداوند را به زبان خود بسیار تشکر خواهم کرد و او را در جماعت کثیر حمد خواهم گفت.

I will greatly celebrate Jehovah with my mouth; yea, I will praise him among the multitude.

۳۱ 31 زیرا که به‌دست راست مسکین خواهد ایستادتا او را از آنانی که بر جان او فتوا می‌دهندبرهاند.

For he standeth at the right hand of the needy, to save him from those that judge his soul.