مزامیر 104
| ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی. | ۱ 1 |
Благослови, душа моя, Господа! Господи, Боже мой! Ты дивно велик, Ты облечен славою и величием;
| خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای. | ۲ 2 |
Ты одеваешься светом, как ризою, простираешь небеса, как шатер;
| آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد. | ۳ 3 |
устрояешь над водами горние чертоги Твои, делаешь облака Твоею колесницею, шествуешь на крыльях ветра.
| فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل. | ۴ 4 |
Ты творишь ангелами Твоими духов, служителями Твоими - огонь пылающий.
| که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد. | ۵ 5 |
Ты поставил землю на твердых основах: не поколеблется она во веки и веки.
| آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند. | ۶ 6 |
Бездною, как одеянием, покрыл Ты ее, на горах стоят воды.
| از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند. | ۷ 7 |
От прещения Твоего бегут они, от гласа грома Твоего быстро уходят;
| به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای. | ۸ 8 |
восходят на горы, нисходят в долины, на место, которое Ты назначил для них.
| حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند. | ۹ 9 |
Ты положил предел, которого не перейдут, и не возвратятся покрыть землю.
| که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند. | ۱۰ 10 |
Ты послал источники в долины: между горами текут воды,
| تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند. | ۱۱ 11 |
поят всех полевых зверей; дикие ослы утоляют жажду свою.
| بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند. | ۱۲ 12 |
При них обитают птицы небесные, из среды ветвей издают голос.
| او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود. | ۱۳ 13 |
Ты напояешь горы с высот Твоих, плодами дел Твоих насыщается земля.
| نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد. | ۱۴ 14 |
Ты произращаешь траву для скота, и зелень на пользу человека, чтобы произвести из земли пищу,
| و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند. | ۱۵ 15 |
и вино, которое веселит сердце человека, и елей, от которого блистает лице его, и хлеб, который укрепляет сердце человека.
| درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است، | ۱۶ 16 |
Насыщаются древа Господа, кедры Ливанские, которые Он насадил;
| که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد. | ۱۷ 17 |
на них гнездятся птицы: ели - жилище аисту,
| کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است. | ۱۸ 18 |
высокие горы - сернам; каменные утесы - убежище зайцам.
| ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند. | ۱۹ 19 |
Он сотворил луну для указания времен, солнце знает свой запад.
| تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند. | ۲۰ 20 |
Ты простираешь тьму и бывает ночь: во время нее бродят все лесные звери;
| شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند. | ۲۱ 21 |
львы рыкают о добыче и просят у Бога пищу себе.
| چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند. | ۲۲ 22 |
Восходит солнце, и они собираются и ложатся в свои логовища;
| انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه. | ۲۳ 23 |
выходит человек на дело свое и на работу свою до вечера.
| ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است. | ۲۴ 24 |
Как многочисленны дела Твои, Господи! Все соделал Ты премудро; земля полна произведений Твоих.
| و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ. | ۲۵ 25 |
Это - море великое и пространное: там пресмыкающиеся, которым нет числа, животные малые с большими;
| و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای. | ۲۶ 26 |
там плавают корабли, там этот левиафан, которого Ты сотворил играть в нем.
| جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی. | ۲۷ 27 |
Все они от Тебя ожидают, чтобы Ты дал им пищу их в свое время.
| آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند. | ۲۸ 28 |
Даешь им - принимают, отверзаешь руку Твою - насыщаются благом;
| روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند. | ۲۹ 29 |
скроешь лице Твое - мятутся, отнимешь дух их - умирают и в персть свою возвращаются;
| چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی. | ۳۰ 30 |
пошлешь дух Твой - созидаются, и Ты обновляешь лице земли.
| جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود. | ۳۱ 31 |
Да будет Господу слава во веки; да веселится Господь о делах Своих!
| که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند. | ۳۲ 32 |
Призирает на землю, и она трясется; прикасается к горам, и дымятся.
| خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم. | ۳۳ 33 |
Буду петь Господу во всю жизнь мою, буду петь Богу моему, доколе есмь.
| تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود. | ۳۴ 34 |
Да будет благоприятна Ему песнь моя; буду веселиться о Господе.
| گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه! | ۳۵ 35 |
Да исчезнут грешники с земли, и беззаконных да не будет более. Благослови, душа моя, Господа! Аллилуия!
