مزامیر 102

۱ 1 دعای مسکین وقتی که پریشان حال شده، ناله خود را به حضور یهوه می‌ریزد ای خداوند دعای مرا بشنو، و فریادمن نزد تو برسد.

A Prayer for the Humbled One when he is about to faint, and, before Yahweh, poureth out his grief. O Yahweh, hear thou my prayer, and let, my cry for help, unto thee, enter in.

۲ 2 در روز تنگی‌ام روی خود را از من مپوشان. گوش خود را به من فراگیر، و روزی که بخوانم مرا به زودی اجابت فرما.

Do not hide thy face from me, In the day when I am in distress, —Bend down unto me thine ear, In the day when I call, speedily answer me.

۳ 3 زیرا روزهایم مثل دود تلف شد واستخوانهایم مثل هیزم سوخته گردید.

For, consumed in smoke, are my days, And, my bones, like a burning mass, are scorched through;

۴ 4 دل من مثل گیاه زده شده و خشک گردیده است زیراخوردن غذای خود را فراموش می‌کنم.

Smitten like herbage, so is my heart dried up, For I have forgotten to eat my food.

۵ 5 به‌سبب آواز ناله خود، استخوانهایم به گوشت من چسبیده است.

At the noise of my groaning, my bone, hath cleaved, to my flesh:

۶ 6 مانند مرغ سقای صحرا شده، ومثل بوم خرابه‌ها گردیده‌ام.

I am like the pelican of the desert, I have become as an owl among ruins.

۷ 7 پاسبانی می‌کنم ومثل گنجشک بر پشت بام، منفرد گشته‌ام.

I have watched and am become, Like a bird sitting alone upon a housetop.

۸ 8 تمامی روز دشمنانم مرا سرزنش می‌کنند و آنانی که برمن دیوانه شده‌اند مرا لعنت می‌نمایند.

All the day, have mine enemies, reproached me, And, they who are mad against me, by me, have sworn.

۹ 9 زیراخاکستر را مثل نان خورده‌ام و مشروب خود را بااشک آمیخته‌ام،

For, ashes—like bread, have I eaten, And, my drink—with my tears, have I mingled;

۱۰ 10 به‌سبب غضب و خشم توزیرا که مرا برافراشته و به زیر افکنده‌ای.

Because of thine indignation and thy wrath, For thou hast lifted me up, and cast me down.

۱۱ 11 روزهایم مثل سایه زوال پذیر گردیده و من مثل گیاه پژمرده شده‌ام.

My days, are like a shadow extended, And, I, as green herbage, do wither.

۱۲ 12 لیکن تو‌ای خداوند جلوس فرموده‌ای تاابدالاباد! و ذکر تو تا جمیع نسل هاست!

But, thou, O Yahweh, age-abidingly wilt remain, And the memorial of thee, to generation after generation.

۱۳ 13 توبرخاسته، بر صهیون ترحم خواهی نمود زیراوقتی است که بر او رافت کنی و زمان معین رسیده است.

Thou, wilt arise, wilt have compassion upon Zion, Surely it is time to favour her, Surely the time appointed, hath come;

۱۴ 14 چونکه بندگان تو در سنگهای وی رغبت دارند و بر خاک او شفقت می‌نمایند.

Seeing that thy servants, take pleasure, in her stones, And, her dust, they favour:

۱۵ 15 پس امتها از نام خداوند خواهند ترسید وجمیع پادشاهان جهان از کبریایی تو.

That the nations may revere thy Name, O Yahweh, And all the kings of the earth, thy glory.

۱۶ 16 زیراخداوند صهیون را بنا نموده، و در جلال خودظهور فرموده است.

When Yahweh, hath built up, Zion, Hath appeared in his glory;

۱۷ 17 به دعای مسکینان توجه نموده، و دعای ایشان را خوار نشمرده است.

Hath turned towards the prayer of the destitute, And not despised their prayer,

۱۸ 18 این برای نسل آینده نوشته می‌شود تا قومی که آفریده خواهند شد خداوند را تسبیح بخوانند.

This, shall be written, for a later generation, And, a people to be created, will give praise unto Yah: —

۱۹ 19 زیرا که از بلندی قدس خودنگریسته، خداوند از آسمان بر زمین نظر افکنده است.

That he looked down, out of his holy height, Yahweh, from the heavens unto the earth, directed his gaze; —

۲۰ 20 تا ناله اسیران را بشنود و آنانی را که به موت سپرده شده‌اند آزاد نماید.

To hear the groaning of the prisoner, To set free, them who were appointed to death.

۲۱ 21 تا نام خداوندرا در صیهون ذکر نمایند و تسبیح او را دراورشلیم،

To the end the Name of Yahweh, might be celebrated in Zion, And his praise in Jerusalem:

۲۲ 22 هنگامی که قوم‌ها با هم جمع شوند وممالک نیز تا خداوند را عبادت نمایند.

When the peoples, gather themselves together, And the kingdoms, to serve Yahweh.

۲۳ 23 توانایی مرا در راه ناتوان ساخت و روزهای مرا کوتاه گردانید.

He hath prostrated, in the way, my strength, —He hath shortened my days.

۲۴ 24 گفتم‌ای خدای من مرا در نصف روزهایم برمدار. سالهای تو تا جمیع نسل‌ها است.

I said, O my GOD, do not remove me in the midst of my days, Throughout the generation of generations, are thy years;

۲۵ 25 از قدیم بنیاد زمین را نهادی وآسمان‌ها عمل دستهای تو است.

Of old—the earth, thou didst found, And, the work of thy hands, are the heavens;

۲۶ 26 آنها فانی می‌شوند، لیکن تو باقی هستی و جمیع آنها مثل جامه مندرس خواهند شد. و مثل ردا آنها راتبدیل خواهی کرد و مبدل خواهند شد.

They, shall perish, But, thou, wilt abide; And, they all, like a garment, shall fall in pieces, As a vesture, wilt thou change them and they shall vanish;

۲۷ 27 لیکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد گردید.

But, thou, art, the same, —And, thy years, shall have no end:

۲۸ 28 فرزندان بندگانت باقی خواهند ماند و ذریت ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود.

The children of thy servants, shall continue, —And, their seed, before thee, be established.