لوقا 20

۱ 1 روزی از آن روزها واقع شد هنگامی که او قوم را در هیکل تعلیم و بشارت می‌داد که روسا کهنه و کاتبان با مشایخ آمده،

One day as Jesus was teaching the people in the temple courts and proclaiming the gospel, the chief priests and scribes, together with the elders, came up to Him.

۲ 2 به وی گفتند: «به ما بگو که به چه قدرت این کارها رامی کنی و کیست که این قدرت را به تو داده است؟»

“Tell us,” they said, “by what authority are You doing these things, and who gave You this authority?”

۳ 3 در جواب ایشان گفت: «من نیز از شماچیزی می‌پرسم. به من بگویید.

“I will also ask you a question,” Jesus replied. “Tell Me:

۴ 4 تعمید یحیی ازآسمان بود یا از مردم؟»

John’s baptism—was it from heaven, or from men?”

۵ 5 ایشان با خود اندیشیده، گفتند که اگر گوییم از آسمان، هرآینه گوید چرا به او ایمان نیاوردید؟

They deliberated among themselves and said, “If we say, ‘From heaven,’ He will ask, ‘Why did you not believe him?’

۶ 6 و اگر گوییم از انسان، تمامی قوم ما را سنگسار کنند زیرا یقین می‌دارند که یحیی نبی است.»

But if we say, ‘From men,’ all the people will stone us, for they are convinced that John was a prophet.”

۷ 7 پس جواب دادند که «نمی دانیم از کجا بود.»

So they answered that they did not know where it was from.

۸ 8 عیسی به ایشان گفت: «من نیز شما را نمی گویم که این کارها را به چه قدرت به‌جا می‌آورم.»

And Jesus replied, “Neither will I tell you by what authority I am doing these things.”

۹ 9 و این مثل را به مردم گفتن گرفت که «شخصی تاکستانی غرس کرد و به باغبانش سپرده مدت مدیدی سفر کرد.

Then He proceeded to tell the people this parable: “A man planted a vineyard, rented it out to some tenants, and went away for a long time.

۱۰ 10 و در موسم غلامی نزدباغبانان فرستاد تا از میوه باغ بدو سپارند. اماباغبانان او را زده، تهی‌دست بازگردانیدند.

At harvest time, he sent a servant to the tenants to collect his share of the fruit of the vineyard. But the tenants beat the servant and sent him away empty-handed.

۱۱ 11 پس غلامی دیگر روانه نمود. او را نیز تازیانه زده بی‌حرمت کرده، تهی‌دست بازگردانیدند.

So he sent another servant, but they beat him and treated him shamefully, sending him away empty-handed.

۱۲ 12 و بازسومی فرستاد. او را نیز مجروح ساخته بیرون افکندند.

Then he sent a third, but they wounded him and threw him out.

۱۳ 13 آنگاه صاحب باغ گفت چه کنم؟ پسرحبیب خود را می‌فرستم شاید چون او را بینند احترام خواهند نمود.

‘What shall I do?’ asked the owner of the vineyard. ‘I will send my beloved son. Perhaps they will respect him.’

۱۴ 14 اما چون باغبانان او رادیدند، با خود تفکرکنان گفتند، این وارث می‌باشد، بیایید او را بکشیم تا میراث از آن ماگردد.

But when the tenants saw the son, they discussed it among themselves and said, ‘This is the heir. Let us kill him, and the inheritance will be ours.’

۱۵ 15 در حال او را از باغ بیرون افکنده کشتند. پس صاحب باغ بدیشان چه خواهد کرد؟

So they threw him out of the vineyard and killed him. What then will the owner of the vineyard do to them?

۱۶ 16 اوخواهد آمد و باغبانان را هلاک کرده باغ را به دیگران خواهد سپرد.» پس چون شنیدند گفتندحاشا.

He will come and kill those tenants, and will give the vineyard to others.” And when the people heard this, they said, “May such a thing never happen!”

۱۷ 17 به ایشان نظر افکنده گفت: «پس معنی‌این نوشته چیست، سنگی را که معماران ردکردند، همان سر زاویه شده است.

But Jesus looked directly at them and said, “Then what is the meaning of that which is written: ‘The stone the builders rejected has become the cornerstone’?

۱۸ 18 و هر‌که برآن سنگ افتد خرد شود، اما اگر آن بر کسی بیفتداو را نرم خواهد ساخت؟»

Everyone who falls on this stone will be broken to pieces, but he on whom it falls will be crushed.”

۱۹ 19 آنگاه روسای کهنه و کاتبان خواستند که در همان ساعت او را گرفتارکنند. لیکن از قوم ترسیدند زیرا که دانستند که این مثل را درباره ایشان زده بود.

When the scribes and chief priests realized that Jesus had spoken this parable against them, they sought to arrest Him that very hour. But they were afraid of the people.

۲۰ 20 و مراقب او بوده جاسوسان فرستادند که خود را صالح می‌نمودند تا سخنی از او گرفته، اورا به حکم و قدرت والی بسپارند.

So they watched Him closely and sent spies who pretended to be sincere. They were hoping to catch Him in His words in order to hand Him over to the rule and authority of the governor.

۲۱ 21 پس از اوسوال نموده گفتند: «ای استاد می‌دانیم که تو به راستی سخن می‌رانی و تعلیم می‌دهی و از کسی روداری نمی کنی، بلکه طریق خدا را به صدق می‌آموزی،

“Teacher,” they inquired, “we know that You speak and teach correctly. You show no partiality, but teach the way of God in accordance with the truth.

۲۲ 22 آیا بر ما جایز هست که جزیه به قیصر بدهیم یا نه؟»

Is it lawful for us to pay taxes to Caesar or not?”

۲۳ 23 او چون مکر ایشان را درک کرد، بدیشان گفت: «مرا برای چه امتحان می‌کنید؟

But Jesus saw through their duplicity and said to them,

۲۴ 24 دیناری به من نشان دهید. صورت ورقمش از کیست؟ «ایشان در جواب گفتند: «از قیصر است.»

“Show Me a denarius. Whose image and inscription are on it?” “Caesar’s,” they answered.

۲۵ 25 او به ایشان گفت: «پس مال قیصررا به قیصر رد کنید و مال خدا را به خدا.»

So Jesus told them, “Give to Caesar what is Caesar’s, and to God what is God’s.”

۲۶ 26 پس چون نتوانستند او را به سخنی در نظر مردم ملزم سازند، از جواب او در عجب شده ساکت ماندند.

And they were unable to trap Him in His words before the people; and amazed at His answer, they fell silent.

۲۷ 27 و بعضی از صدوقیان که منکر قیامت هستند، پیش آمده از وی سوال کرده،

Then some of the Sadducees, who say there is no resurrection, came to question Him.

۲۸ 28 گفتند: «ای استاد، موسی برای ما نوشته است که اگرکسی را برادری که زن داشته باشد بمیرد وبی اولاد فوت شود، باید برادرش آن زن را بگیردتا برای برادر خود نسلی آورد.

“Teacher,” they said, “Moses wrote for us that if a man’s brother dies and leaves a wife but no children, the man is to marry his brother’s widow and raise up offspring for him.

۲۹ 29 پس هفت برادربودند که اولی زن گرفته اولاد ناآورده، فوت شد.

Now there were seven brothers. The first one married a wife, but died childless.

۳۰ 30 بعد دومین آن زن را گرفته، او نیز بی‌اولاد بمرد.

Then the second

۳۱ 31 پس سومین او را گرفت و همچنین تا هفتمین وهمه فرزند ناآورده، مردند.

and the third married the widow, and in the same way all seven died, leaving no children.

۳۲ 32 و بعد از همه، آن زن نیز وفات یافت.

And last of all, the woman died.

۳۳ 33 پس در قیامت، زن کدام‌یک از ایشان خواهد بود، زیرا که هر هفت او راداشتند؟»

So then, in the resurrection, whose wife will she be? For all seven were married to her.”

۳۴ 34 عیسی در جواب ایشان گفت: «ابنای این عالم نکاح می‌کنند و نکاح کرده می‌شوند. (aiōn g165)

Jesus answered, “The sons of this age marry and are given in marriage. (aiōn g165)

۳۵ 35 لیکن آنانی که مستحق رسیدن به آن عالم و به قیامت از مردگان شوند، نه نکاح می‌کنند و نه نکاح کرده می‌شوند. (aiōn g165)

But those who are considered worthy to share in the age to come and in the resurrection from the dead will neither marry nor be given in marriage. (aiōn g165)

۳۶ 36 زیرا ممکن نیست که دیگربمیرند از آن جهت که مثل فرشتگان و پسران خدامی باشند، چونکه پسران قیامت هستند.

In fact, they can no longer die, because they are like the angels. And since they are sons of the resurrection, they are sons of God.

۳۷ 37 و امااینکه مردگان برمی خیزند، موسی نیز در ذکر بوته نشان داد، چنانکه خداوند را خدای ابراهیم وخدای اسحاق و خدای یعقوب خواند.

Even Moses demonstrates that the dead are raised, in the passage about the burning bush. For he calls the Lord ‘the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob.’

۳۸ 38 و حال آنکه خدای مردگان نیست بلکه خدای زندگان است. زیرا همه نزد او زنده هستند.»

He is not the God of the dead, but of the living, for to Him all are alive.”

۳۹ 39 پس بعضی از کاتبان در جواب گفتند: «ای استاد. نیکوگفتی.»

Some of the scribes answered, “Teacher, You have spoken well!”

۴۰ 40 و بعد از آن هیچ‌کس جرات آن نداشت که از وی سوالی کند.

And they did not dare to question Him any further.

۴۱ 41 پس به ایشان گفت: «چگونه می‌گویند که مسیح پسر داود است

Then Jesus declared, “How can it be said that the Christ is the Son of David?

۴۲ 42 و خود داود در کتاب زبور می‌گوید، خداوند به خداوند من گفت به‌دست راست من بنشین

For David himself says in the book of Psalms: ‘The Lord said to my Lord, “Sit at My right hand

۴۳ 43 تا دشمنان تو راپای انداز تو سازم؟

until I make Your enemies a footstool for Your feet.”’

۴۴ 44 پس چون داود او راخداوند می‌خواند چگونه پسر او می‌باشد؟»

Thus David calls Him ‘Lord.’ So how can He be David’s son?”

۴۵ 45 و چون تمامی قوم می‌شنیدند، به شاگردان خود گفت:

In the hearing of all the people, Jesus said to His disciples,

۴۶ 46 «بپرهیزید از کاتبانی که خرامیدن در لباس دراز را می‌پسندند و سلام در بازارها وصدر کنایس و بالا نشستن در ضیافتها را دوست می‌دارند.

“Beware of the scribes. They like to walk around in long robes, and they love the greetings in the marketplaces, the chief seats in the synagogues, and the places of honor at banquets.

۴۷ 47 و خانه های بیوه‌زنان را می‌بلعند ونماز را به ریاکاری طول می‌دهند. اینها عذاب شدیدتر خواهند یافت.»

They defraud widows of their houses, and for a show make lengthy prayers. These men will receive greater condemnation.”

Jesus Preaches to the Multitude