سوگنامه 5

۱ 1 ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین.

Remember, O Yahweh, what hath befallen us, Look around, and see our reproach:

۲ 2 میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است.

Our inheritance, turned over to foreigners, our houses, to aliens.

۳ 3 ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند.

Orphans, have we become, and fatherless, our mothers, are widows indeed.

۴ 4 آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود.

Our water—for silver, have we drunk, our wood—for a price, cometh in.

۵ 5 تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم.

Upon our necks, are our pursuers, We labour, and there is allowed us no rest.

۶ 6 با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم.

To Egypt, have we stretched out our hand, to Assyria, to be satisfied with bread.

۷ 7 پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم.

Our fathers, sinned, and are not, and, we, their iniquities, have borne.

۸ 8 غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد.

Slaves, have ruled over us, There is none to set free from their hand.

۹ 9 از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم.

At the risk of our life, do we bring in our bread, because of the sword of the desert.

۱۰ 10 پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است.

Our skin, as with a furnace, is scorched, because of the hot winds of famine.

۱۱ 11 زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا.

Women—in Zion, were ravished, virgins, in the cities of Judah!

۱۲ 12 سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند.

Princes, by their hand, have been hanged, The faces of elders, not honoured.

۱۳ 13 جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند.

Young men, a millstone, have lifted, and, youths, under wood, have staggered.

۱۴ 14 مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش.

Elders, from the gates, have ceased. Young men, from their music.

۱۵ 15 شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید.

Ceased hath the joy of our hearts, Changed to mourning, our dance.

۱۶ 16 تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم.

Fallen is the crown of our head. Surely woe to us, for we have sinned.

۱۷ 17 از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است.

For this cause, faint is our heart, For these things, dimmed are our eyes:

۱۸ 18 یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند.

Because of Mount Zion, which is desolate, jackals, have gone prowling therein.

۱۹ 19 اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود.

Thou, O Yahweh, unto times age-abiding, dost remain, Thy throne, from generation to generation:

۲۰ 20 پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای.

Wherefore shouldst thou perpetually forget us? forsake us, to length of days?

۲۱ 21 ‌ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن.

Bring us back, O Yahweh, unto thyself, and we will come back! Renew our days, as of old;

۲۲ 22 و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای.

For though thou hast not, utterly rejected, us, thou art wroth with us—exceedingly!