ایّوب 5

۱ 1 «الان استغاثه کن و آیا کسی هست که تو راجواب دهد؟ و به کدامیک از مقدسان توجه خواهی نمود؟

Call, I pray thee—is there one to answer thee? Or, to which of the holy ones, wilt thou turn?

۲ 2 زیرا غصه، احمق رامی کشد و حسد، ابله را می‌میراند.

For, to the foolish man, death is caused by vexation, and, the simple one, is slain by jealousy.

۳ 3 من احمق رادیدم که ریشه می‌گرفت و ناگهان مسکن او رانفرین کردم.

I, have seen the foolish taking root, and then hath his home decayed, in a moment:

۴ 4 فرزندان او از امنیت دور هستند ودر دروازه پایمال می‌شوند و رهاننده‌ای نیست.

His children are far removed from safety, and they are crushed in the gate, and there is none to deliver:

۵ 5 که گرسنگان محصول او را می‌خورند، و آن رانیز از میان خارها می‌چینند، و دهان تله برای دولت ایشان باز است.

Whose harvest, the hungry, eateth up, and, even out of thorn hedges, he taketh it, and the snare gapeth for their substance.

۶ 6 زیرا که بلا از غبار درنمی آید، و مشقت از زمین نمی روید.

For sorrow, cometh not forth out of the dust, —nor, out of the ground, sprouteth trouble.

۷ 7 بلکه انسان برای مشقت مولود می‌شود، چنانکه شراره‌ها بالامی پرد.

Though, man, to trouble, were born, as, sparks, on high, do soar,

۸ 8 و لکن من نزد خدا طلب می‌کردم، ودعوی خود را بر خدا می‌سپردم،

Yet indeed, I, would seek unto El, and, unto Elohim, would I set forth any cause: —

۹ 9 که اعمال عظیم و بی‌قیاس می‌کند و عجایب بی‌شمار؛

Who doeth great things, beyond all search, —Wondrous things, till they cannot be recounted;

۱۰ 10 که بر روی زمین باران می‌باراند، و آب بر روی صخره‌ها جاری می‌سازد،

Who giveth rain, upon the face of the earth, and sendeth forth waters, over the face of the open fields;

۱۱ 11 تا مسکینان را به مقام بلند برساند، و ماتمیان به سلامتی سرافراشته شوند.

Setting the lowly on high, and, mourners, are uplifted to safety;

۱۲ 12 که فکرهای حیله گران را باطل می‌سازد، به طوری که دستهای ایشان هیچ کار مفیدنمی تواند کرد.

Who doth frustrate the schemes of the crafty, that their hands cannot achieve abiding success;

۱۳ 13 که حکیمان را در حیله ایشان گرفتار می‌سازد، و مشورت مکاران مشوش می‌شود.

Who captureth the wise in their own craftiness, yea the headlong counsel of the crooked:

۱۴ 14 در روز به تاریکی برمی خورند و به وقت ظهر، مثل شب کورانه راه می‌روند.

By day, they encounter darkness, and, as though it were night, they grope at high noon.

۱۵ 15 که مسکین را از شمشیر دهان ایشان، و از دست زورآور نجات می‌دهد.

But he saveth from the sword, out of their mouth, and, out of the hand of the strong, the needy.

۱۶ 16 پس امید، برای ذلیل پیدا می‌شود و شرارت دهان خود را می‌بندد.

Thus to the poor hath come hope, and, perversity, hath shut her mouth.

۱۷ 17 «هان، خوشابحال شخصی که خدا تنبیهش می‌کند. پس تادیب قادر مطلق را خوار مشمار.

Lo! how happy is the man whom God correcteth! Therefore, the chastening of the Almighty, do not thou refuse;

۱۸ 18 زیرا که او مجروح می‌سازد و التیام می‌دهد، ومی کوبد و دست او شفا می‌دهد.

For, he, woundeth that he may bind up, He smiteth through, that, his own hands, may heal.

۱۹ 19 در شش بلا، تو را نجات خواهد داد و در هفت بلا، هیچ ضرر برتو نخواهد رسید.

In six troubles, he will rescue thee, and, in seven, there shall smite thee no misfortune:

۲۰ 20 در قحط تو را از موت فدیه خواهد داد، و در جنگ از دم شمشیر.

In famine, he will ransom thee from death, and in battle from the power of the sword;

۲۱ 21 ازتازیانه زبان پنهان خواهی ماند، و چون هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.

During the scourge of the tongue, shalt thou be hid, neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh;

۲۲ 22 بر خرابی وتنگسالی خواهی خندید، و از وحوش زمین بیم نخواهی داشت.

At destruction and at hunger, shalt thou laugh, and, of the wild beast of the earth, be not thou afraid;

۲۳ 23 زیرا با سنگهای صحراهمداستان خواهی بود، و وحوش صحرا با توصلح خواهند کرد.

For, with the stones of the field, shall be thy covenant, and, the wild beast of the field, hath been made thy friend;

۲۴ 24 و خواهی دانست که خیمه تو ایمن است، و مسکن خود را تجسس خواهی کرد و چیزی مفقود نخواهی یافت.

And thou shalt know that, at peace, is thy tent, and shalt visit thy fold, and miss nothing;

۲۵ 25 وخواهی دانست که ذریتت کثیر است و اولاد تومثل علف زمین.

And thou shalt know, that numerous is thy seed, and, thine offspring, like the young shoots of the field.

۲۶ 26 و در شیخوخیت به قبرخواهی رفت، مثل بافه گندم که در موسمش برداشته می‌شود.

Thou shalt come, yet robust, to the grave, as a stack of sheaves mounteth up in its season.

۲۷ 27 اینک این را تفتیش نمودیم وچنین است، پس تو این را بشنو و برای خویشتن بدان.»

Lo! as for this, we have searched it out—so, it is, Hear it, and know, thou, for thyself.