ایّوب 11

۱ 1 و صوفر نعماتی در جواب گفت:

Then responded Zophar the Naamathite, and said: —

۲ 2 «آیابه کثرت سخنان جواب نباید داد و مردپرگو عادل شمرده شود؟

Should, the multitude of words, not be answered? Or should, a man full of talk, be justified?

۳ 3 آیا بیهوده‌گویی تومردمان را ساکت کند و یا سخریه کنی و کسی تورا خجل نسازد؟

Shall, thy pratings, cause men to hold their peace? When thou hast mocked, shall there be none to put thee to shame?

۴ 4 و می‌گویی تعلیم من پاک است، و من در نظر تو بی‌گناه هستم.

Since thou hast said, Right is my doctrine, and pure am I in his eyes.

۵ 5 و لیکن کاش که خدا سخن بگوید و لبهای خود را بر تو بگشاید،

But, in very deed, oh that GOD would speak, that he would open his lips with thee:

۶ 6 و اسرار حکمت را برای تو بیان کند. زیرا که درماهیت خود دو طرف دارد. پس بدان که خدا کمتراز گناهانت تو را سزا داده است.

That he would declare to thee the secrets of wisdom, for they are double to that which actually is, —Know then that GOD could bring into forgetfulness for thee, a portion of thine iniquity.

۷ 7 آیا عمق های خدا را می‌توانی دریافت نمود؟ یا به کنه قادرمطلق توانی رسید؟

The hidden depth of GOD canst thou discover? Or, unto the furthest limit of the Almighty, canst thou attain?

۸ 8 مثل بلندیهای آسمان است؛ چه خواهی کرد؟ گودتر از هاویه است؛ چه توانی دانست؟ (Sheol h7585)

The heights of the heavens, what canst thou do? Depths deeper than hades, what canst thou know? (Sheol h7585)

۹ 9 پیمایش آن از جهان طویل تر واز دریا پهن تر است.

Longer than the earth, is the measure thereof, and broader than the sea.

۱۰ 10 اگر سخت بگیرد و حبس نماید و به محاکمه دعوت کند کیست که او راممانعت نماید؟

If he sweep on, or shut up, or call together, Who then shall hinder him?

۱۱ 11 زیرا که بطالت مردم را می‌داندو شرارت را می‌بیند اگرچه در آن تامل نکند.

For, he, knoweth men of falsity, and seeth iniquity, and him that doth not diligently consider.

۱۲ 12 ومرد جاهل آنوقت فهیم می‌شود که بچه خروحشی، انسان متولد شود.

But, an empty person, will get sense, when, a wild ass’s colt, is born a man!

۱۳ 13 اگر تو دل خود راراست سازی و دستهای خود را بسوی او درازکنی،

If, thou, hast prepared thy heart, and wilt spread forth, unto him, thy hands—

۱۴ 14 اگر در دست تو شرارت باشد، آن را ازخود دور کن، و بی‌انصافی در خیمه های تو ساکن نشود.

If, iniquity, be in thy hand, Put it far away, and let there not dwell in thy tents perversity,

۱۵ 15 پس یقین روی خود را بی‌عیب برخواهی افراشت، و مستحکم شده، نخواهی ترسید.

Surely, then, shalt thou lift up thy face free from blemish, and shalt be established, and not fear.

۱۶ 16 زیرا که مشقت خود را فراموش خواهی کرد، و آن را مثل آب رفته به یاد خواهی آورد،

For, now, shalt thou forget, sorrow, Like waters passed away, shalt thou remember it.

۱۷ 17 و روزگار تو از وقت ظهر روشن ترخواهد شد، و اگرچه تاریکی باشد، مثل صبح خواهد گشت.

Above high noon, shall rise life’s continuance, Darkness, like a morning, shall appear,

۱۸ 18 و مطمئن خواهی بود چونکه امید داری، و اطراف خود را تجسس نموده، ایمن خواهی خوابید.

And thou shalt he confident, that there is hope, and, when thou hast searched, securely shalt thou lie down;

۱۹ 19 و خواهی خوابید وترساننده‌ای نخواهد بود، و بسیاری تو راتملق خواهند نمود.

And shalt rest, with none to put thee in terror, —and many shall entreat thy favour.

۲۰ 20 لیکن چشمان شریران کاهیده می‌شود و ملجای ایشان از ایشان نابود می‌گردد و امید ایشان جان کندن ایشان است.»

But, the eyes of the lawless, shall fail, —and, place of refuge, shall have vanished from them, and, their hope, be a breathing out of life.