Fakkeenya 8
1 Ogummaan hin iyyuu? Hubannaanis sagalee isaa ol hin fudhatuu?
Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!
2 Isheen qarqara karaa, lafa ol kaʼaa irra, iddoo daandiin itti wal gaʼu dhaabatti;
Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,
3 karra magaalaatti nama galchu bira, balbala dura dhaabattee akkana jettee iyyiti:
Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:
4 “Yaa namoota, ani iyyeen isin waama; ani ilmaan namaa hundatti sagalee koo ol nan fudhadha.
Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:
5 Isin warri homaa hin beekne, qalbii horadhaa; isin warri gowwaan hubannaa argadhaa.
Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!
6 Ani waan faayidaa qabu nan dubbadhaatii, dhagaʼaa; waan qajeelaa dubbachuufis afaan koo nan banadha.
Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;
7 Afaan koo dhugaa dubbata; arrabni koo hammina jibbaatii.
Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.
8 Dubbiin afaan koo hundinuu qajeelaa dha; dubbii koo keessaa tokko iyyuu jalʼaa yookaan micciiramaa miti.
Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;
9 Nama waa hubatuuf dubbiin koo hundinuu qajeelaa dha; warra beekumsa qabuufis hirʼina hin qabu.
Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.
10 Qooda meetii gorsa koo, warqee qulqulluu caalaas beekumsa filadhu;
Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;
11 ogummaan lula diimaa caalaa gatii guddaa qabdii; wanni ati hawwitu tokko iyyuu isheedhaan wal hin madaalu.
Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!
12 “Ani ogummaan, qalbii wajjin nan jiraadha; ani beekumsaa fi hubannaa qaba.
Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;
13 Waaqayyoon sodaachuun jibbuu dha; hammina ani of tuulummaa fi of guddisuu, amala hamaa fi haasaa jalʼaa nan jibba.
Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.
14 Gorsaa fi murtiin dhugaa kan koo ti; ani hubannaa fi humna qaba.
Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;
15 Mootonni anaan moʼu; bulchitoonnis anaan seera qajeelaa baasu.
Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;
16 Ilmaan moototaa anaan bulchu; namoonni bebeekamoon hundis anaan biyya bulchu.
Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.
17 Ani warra na jaallatan nan jaalladha; warri na barbaadanis na argatu.
Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.
18 Soorumnii fi ulfinni, qabeenyii fi badhaadhummaan dhuma hin qabne harkuma koo jiru.
Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;
19 Iji koo warqee qulqulluu caala; buʼaan narraa argamus meetii filatamaa caala.
Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.
20 Ani karaa qajeelummaa irra, daandii qajeelaa irras nan deema;
Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:
21 warra na jaallatutti qabeenya nan dhangalaasa; mankuusa qabeenya isaanii illee nan guuta.
Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.
22 “Waaqayyo waan bara durii hojjeteen dura, hojii isaa kan jalqabaatiin dura na aanfate;
Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;
23 ani utuu addunyaan hin uumamin dura, jalqabumatti, bara hamma hin qabneen dura nan muudame.
Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.
24 Ani utuu tuujubni hin jiraatin, utuu burqaawwan bishaaniin hin guutamin dhaladhe;
Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;
25 utuu tulluuwwan iddoo isaanii hin dhaabamin dura, ani gaarraniin dura nan dhaladhe;
Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,
26 utuu inni lafa yookaan dirree ishee yookaan biyyoo addunyaa tokko iyyuu hin uumin dura nan dhaladhe.
Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.
27 Yeroo inni samiiwwan hundeessetti, yeroo inni dhidhima irra muummee kaaʼetti ani achin ture;
Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;
28 yeroo inni gubbaatti duumessa jabeessee dhaabee madda tuujubaa illee hundeessetti ani achin ture;
Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;
29 yeroo inni akka bishaanonni ajaja isaa hin cabsineef jedhee, galaanaaf daangaa dhaabetti, yeroo inni lafa hundeessetti ani achin ture.
Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:
30 Yeroo sanatti ani ogeessa hojii harkaa taʼee isa biran ture. Ani yeroo hunda fuula isaa dura burraaqaa, guyyuma guyyaadhaan gammachuudhaan guutamaan ture;
Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,
31 ani guutummaa addunyaa isaa keessatti ililchaa, ilmaan namaatti illee gammadaan ture.
Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.
32 “Eegaa yaa ilmaan ko, mee na dhagaʼaa; warri karaa koo eegan eebbifamoo dha.
Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;
33 Gorsa koo dhaggeeffadhaatii ogeeyyii taʼaa; isa hin tuffatinaa.
Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.
34 Namni na dhagaʼu, kan guyyaa hunda balbala koo eegu, kan karra koo dura turu eebbifamaa dha.
Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,
35 Namni na argatu kam iyyuu jireenya argata; Waaqayyo biratti illee fudhatama argata.
Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;
36 Namni na hin arganne garuu ofuma miidha; namni na jibbu hundinuu duʼa jaallata.”
Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!
