Salmenes 73

1 Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.

Psalm van Asaf. Waarachtig; God is goed voor den rechtvaardige, Jahweh voor de reinen van hart!

2 Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.

Toch waren haast mijn voeten gestruikeld, Mijn schreden bijna uitgegleden!

3 For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.

Want ik was jaloers op de bozen, Omdat ik de voorspoed der zondaars zag;

4 For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.

Voor hen toch bestaat er geen lijden, Gezond en vol kracht is hun lijf.

5 Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.

Ze hebben geen zorgen als andere mensen, Worden niet als anderen geplaagd;

6 Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.

Daarom hangen ze hoogmoed om als een keten, Bedekt hen geweld als een mantel.

7 Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.

De misdaad puilt uit hun vet, Hun hart loopt over van slechte gedachten;

8 Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.

Ze honen en lasteren, En dreigen op hoge toon met geweld.

9 Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.

Ze zetten een mond op tegen de hemel, En hun tong gaat zich tegen de aarde te buiten.

10 Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.

Daarom lopen de dwazen achter hen aan, En slurpen begerig hun woorden op.

11 Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»

Ze zeggen: "Hoe zou God er iets van weten, De Allerhoogste er kennis van hebben?"

12 Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.

Zie, zo gaat het de zondaars: Ze zijn altijd gelukkig, en hopen zich rijkdommen op!

13 Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,

Heb ik dan mijn hart vergeefs in reinheid bewaard, En mijn handen in onschuld gewassen:

14 eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.

De ganse dag word ik geplaagd, Iedere morgen opnieuw geslagen!

15 Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.

Dacht ik: Zo wil ik spreken! Dan brak ik de trouw van het geslacht uwer kinderen;

16 Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg

Maar als ik ging peinzen, om het te vatten, Dan bleef het een raadsel in mijn oog.

17 - til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.

Totdat ik in Gods raadsbesluiten drong, En op hun einde ging letten:

18 Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.

Ja, Gij hebt ze op een glibberige bodem gezet, Ze gestort in hun eigen verderf!

19 Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.

Hoe zijn ze in een oogwenk vernietigd, Verdwenen, in verschrikkelijke rampen vergaan:

20 Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.

Heer, als een droom, die bij het ontwaken vervliegt, Wiens beeld we bij het opstaan verachten!

21 Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,

Als dus mijn hart nog verbitterd zou zijn, En mijn nieren bleven geprikkeld,

22 då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.

Dan was ik een dwaas en een zot, Een stuk vee in uw oog.

23 Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.

Want ik blijf altijd bij U, Gij houdt mij bij de rechterhand;

24 Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.

Gij leidt mij naar uw raadsbesluit, En herstelt mij in ere!

25 Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.

Wat heb ik toch in de hemel; Ook op aarde verlang ik niets buiten U!

26 Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.

Al bezwijken mijn vlees en mijn hart, God is voor eeuwig de Rots van mijn hart en mijn erfdeel.

27 For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.

Maar die U verlaten, gaan zeker te gronde, Gij vernietigt wie van U afvalt;

28 Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.

Doch mij is het goed, in Gods nabijheid te blijven, En mijn vertrouwen te stellen op Jahweh, mijn Heer!