Salmenes 38

1 Ein salme av David; til minnesofferet. Herre, refs meg ikkje i din vreide, og tukta meg ikkje i din harm!

Van David; bij het herinneringsoffer. Jahweh, tuchtig mij niet in uw toorn, Kastijd mij niet in uw gramschap:

2 For dine piler er farne ned i meg, og di hand hev falle tungt på meg.

Want uw pijlen hebben mij getroffen, Uw hand drukt zwaar op mij neer.

3 Det finst inkje friskt i mitt kjøt for din vreide skuld; det er ikkje fred i mine bein for mi synd skuld.

Er is geen gezonde plek aan mijn vlees om uw toorn, Niets gaafs aan mijn gebeente om mijn zonden;

4 For mine misgjerningar stig meg yver hovudet, som ei tung byrd er dei meg for tunge.

Want mijn misdaden stapelen zich op mijn hoofd, En drukken mij neer als een loodzware last.

5 Det luftar ilt av mine sår, dei renn av verk for min dårskap skuld.

Mijn wonden stinken en dragen Om mijn verdwazing;

6 Eg er krøkt, reint samanbøygd, heile dagen gjeng eg svartklædd.

Ik ga gebukt en geknakt, Loop heel de dag maar treurend rond.

7 For mine lender er fulle av brand, og det finst inkje frisk i mitt kjøt.

Mijn lenden zijn aan alle kanten ontstoken, Geen gezonde plek aan mijn vlees;

8 Eg er reint valen og sundslegen, eg skrik høgt av hjartestynjing.

Ik ben uitgeput en gebroken, En snik het uit door het gekerm van mijn hart.

9 Herre, for di åsyn er alt mitt ynskje, og min sukk er ikkje løynd for deg.

Heer, al mijn jammeren is U bekend, Mijn zuchten voor U niet verborgen;

10 Mitt hjarta slær hardt, mi kraft hev forlate meg, og jamvel mine augo hev mist sitt ljos for meg.

Wild bonst mijn hart, de kracht ontzinkt mij, Zelfs het licht van mijn ogen is heen.

11 Mine vener og frendar held seg undan frå mi plåga, og mine næmaste stend langt burte.

Mijn vrienden en makkers keren zich af om mijn plagen, En mijn verwanten staan op een afstand te spotten;

12 Og dei som ligg etter mitt liv, dei legg ut snaror, og dei som søkjer mi ulukka, dei talar um undergang og tenkjer på svik heile dagen.

Die mijn leven belagen en mijn ongeluk zoeken, Bespreken mijn val, en belasteren mij de hele dag.

13 Og eg er som ein dauv, eg høyrer ikkje, og liksom ein mållaus som ikkje let upp sin munn.

Maar ik ben als een dove, die het niet hoort, Als een stomme, die zijn mond niet opent,

14 Ja, eg er som ein mann som ikkje høyrer, og som ikkje hev motmæle i sin munn.

Als een man, die niet luistert, En wiens mond geen antwoord meer weet.

15 For til deg, Herre, stend mi von; du vil svara meg, Herre, min Gud!

Neen, Jahweh, ik verlaat mij op U: Antwoord Gij, mijn Heer en mijn God;

16 For eg segjer: «Dei vil elles gleda seg yver meg; når min fot vaggar, høgmodast dei yver meg.»

Want ik vrees, dat men zich vrolijk over mij maakt, Een grote mond tegen mij zet, nu mijn voeten wankelen.

17 For eg er nær på å falla, og min hugverk er stendigt framfyre meg.

Ja, ieder ogenblik dreig ik te vallen, Mijn ellende staat mij steeds voor de geest;

18 For eg må sanna mi skuld, syrgja yver mi synd.

Want ik moet wel mijn misdaad bekennen, En bekommerd zijn over mijn schuld.

19 Og mine fiendar liver, dei er mannsterke, og dei er mange som hatar meg utan orsak.

En machtig zijn ook, die zonder reden mijn vijanden zijn, Talrijk, die mij onverdiend haten,

20 Og dei som løner godt med vondt, stend meg imot, av di eg fer etter det gode.

Die goed vergelden met kwaad, Mij ondanks mijn beste bedoeling bestrijden.

21 Forlat meg ikkje, Herre! Min Gud, ver ikkje langt ifrå meg!

Jahweh, verlaat mij dus niet; Mijn God, blijf niet verre van mij!

22 Kom meg snart til hjelp, Herre, mi frelsa!

Kom mij spoedig te hulp, Mijn Heer en mijn Heil!