Salmenes 37

1 Av David. Vreidskast ikkje yver illgjerningsmennerne, harmast ikkje yver deim som gjer urett!

Van David. Wees niet afgunstig op zondaars, En benijd de boosdoeners niet;

2 For liksom gras vert dei brått avskorne, og som grøne urter visnar dei burt.

Want snel versmachten zij als gras, Verkwijnen als het groen gewas.

3 Lit på Herren og gjer det gode, bu i landet og legg vinn på truskap!

Vertrouw op Jahweh, doe enkel wat goed is, Blijf in het land en wees trouw;

4 Og hugnast i Herren, so skal han gjeva deg det som ditt hjarta ynskjer.

Dan zult gij uw vreugde in Jahweh vinden, En Hij schenkt u wat uw hart maar begeert.

5 Gjev Herren din veg i vald, og lit på honom! Han skal gjera det;

Laat Jahweh uw weg maar bestieren, Verlaat u op Hem: Hij zal hem banen;

6 og han skal lata di rettferd ganga fram som ljoset, og din rett som middagsklåren.

Als de dageraad doet Hij uw gerechtigheid stralen, En als de middagzon uw recht.

7 Ver still for Herren og stunda på honom! Vreidast ikkje yver den som hev lukka på sin veg, den mannen som legg upp meinråd!

Berust in Jahweh, En blijf op Hem hopen. Benijd niet den man, wien het goed gaat, Ofschoon hij bedriegt.

8 Haldt deg frå vreide, lat harm fara, vreidast ikkje, det er berre til å gjera ilt!

Word niet toornig en maak u niet boos, Wind u niet op: gij maakt het maar erger;

9 For illgjerningsmenner skal verta utrudde, men dei som ventar på Herren, dei skal erva landet.

Want de zondaars worden vernietigd, Maar die op Jahweh vertrouwen, bezitten het Land!

10 Og um ei liti stund er den ugudlege ikkje til, og legg du merke til hans stad, so er han der ikkje.

Een ogenblik maar: en de zondaar is er niet meer; Gij zoekt naar zijn plaats: hij is weg.

11 Men dei spaklyndte skal erva landet og hugnast ved mykjen fred.

Maar de rechtschapenen bezitten het Land, En genieten een heerlijke vrede.

12 Den ugudlege tenkjer upp vondt imot den rettferdige og skjer tenner imot honom.

De zondaar belaagt den rechtvaardige, En knarst tegen hem op zijn tanden;

13 Herren lær åt honom; for han ser at hans dag kjem.

Maar de Heer lacht hem uit, Want Hij ziet zijn Dag al nabij.

14 Dei ugudlege dreg sverdet og spenner sin boge til å fella den arme og fatige og myrda deim som fer ærleg fram.

De bozen trekken hun zwaard en spannen hun boog, Om ongelukkigen en armen te doden, en vromen te slachten;

15 Deira sverd skal ganga inn i deira eige hjarta, og deira bogar verta brotne sund.

Maar het zwaard dringt in hun eigen hart, En hun bogen worden gebroken.

16 Betre er det vesle den rettferdige hev, enn mykje gods hjå mange ugudlege.

Beter het weinige, dat de rechtvaardige heeft, Dan de geweldige rijkdom der bozen;

17 For armarne vert brotne på dei ugudlege, men Herren styd dei rettferdige.

Want de arm der bozen wordt gebroken, Maar voor de rechtvaardigen is Jahweh een stut.

18 Herren kjenner dei dagar dei ulastande skal liva, og deira arv skal vara til æveleg tid.

Jahweh zorgt voor de dagen der vromen, En hun erfdeel blijft eeuwig bijeen;

19 Dei skal ikkje verta til skammar i den vonde tid, og i hungers dagar skal dei verta mette.

Ze staan niet verlegen in tijden van rampspoed, Maar worden verzadigd bij hongersnood.

20 For dei ugudlege skal ganga til grunnar, og Herrens fiendar som blomeskrud på engjar; dei kverv som røyk, kverv burt.

Maar de goddelozen gaan zeker te gronde, En hun kinderen bedelen om brood; Jahweh’s vijanden vergaan als de glorie der velden, En verdwijnen als rook.

21 Den ugudlege låner og gjev ikkje att, men den rettferdige gjer miskunn og gjev.

De boze moet lenen, en kan niet betalen, De gerechte kan mild zijn en geven;

22 For dei han velsignar, skal erva landet; men dei han forbannar, skal verta utrudde.

Want wien Hij zegent, bezit het Land, Maar wien Hij vervloekt, wordt vernietigd.

23 Herren gjer ein manns steg faste, og han hev hugnad i hans veg.

Jahweh leidt de schreden der mensen, Hij richt overeind, wiens gedrag Hem behaagt;

24 Når han fell, vert han ikkje støypt til marki; for Herren styd hans hand.

En mocht hij al wankelen, toch zal hij niet vallen, Want Jahweh houdt hem bij de hand.

25 Eg hev vore ung og vorte gamall, men aldri hev eg set den rettferdige forlaten eller hans born beda um brød.

Ik was jong, en nu ben ik oud: Maar nooit heb ik een vrome verlaten gezien;

26 Heile dagen gjer han miskunn og låner ut, og hans born vert velsigna.

Steeds kan hij nog mild zijn en aan anderen lenen, Zijn nageslacht tot zegen zijn.

27 Vik frå det vonde og gjer det gode, so vert du æveleg buande i landet.

Houd u ver van het kwaad, en doe enkel wat goed is, Dan woont gij veilig voor eeuwig;

28 For Herren elskar rett og forlet ikkje sine trugne; til æveleg tid vert dei haldne uppe; men avkjøme av ugudlege vert utrudt.

Want Jahweh heeft de gerechtigheid lief, En nimmer verlaat Hij zijn vromen. De bozen worden voor eeuwig vernietigd, En het geslacht van de zondaars vergaat;

29 Dei rettferdige skal erva landet og bu i det til æveleg tid.

Maar de rechtvaardigen bezitten het Land, En blijven er altijd in wonen.

30 Rettferdig manns munn andar visdom, og hans tunga taler det som rett er.

De mond van den rechtvaardige verkondigt de wijsheid, En zijn tong spreekt wat recht is.

31 Hans Guds lov er i hans hjarta, hans stig er ikkje ustøde.

Hij draagt de Wet van zijn God in zijn hart; Nooit wankelen zijn schreden.

32 Dei ugudlege lurer på den rettferdige og søkjer å drepa honom.

De boze loert op den vrome, En zoekt hem te doden;

33 Herren yvergjev honom ikkje i hans hand og fordømer honom ikkje, når han vert dømd.

Maar Jahweh laat hem niet in zijn macht, En duldt geen veroordeling, als men hem richt.

34 Venta på Herren og haldt deg på hans veg! so skal han upphøgja deg til å erva landet; du skal sjå på at dei ugudlege vert utrudde.

Blijf op Jahweh vertrouwen, En bewandel zijn wegen; Dan stelt Hij u in het bezit van het Land, En zult gij de verdelging der zondaars aanschouwen.

35 Eg såg ein ugudleg ovrikjen mann, og han breidde seg ut som eit heimevakse tre med sitt grøne lauv.

Ik heb een zondaar gezien in zijn vermetele trots, Hoog als een Libanon-ceder;

36 Men han gjekk burt, og sjå, han var ikkje meir, og eg leita etter honom, men han vart ikkje funnen.

Ik ging voorbij: zie, hij was er niet meer; Ik zocht hem, hij was niet te vinden.

37 Merk deg den ulastande mann, og sjå på den rett-tenkte, at freds mann hev ei framtid.

Geef acht op den vrome en let op den brave: Het kroost van dien man leeft in vrede;

38 Men dei fråfalne vert alle saman utøydde, framtidi vert avskori for dei ugudlege.

Maar de zondaars gaan allen te gronde, De kinderen der bozen worden vernietigd.

39 Og frelsa for dei rettferdige kjem frå Herren, deira sterke vern i trengsels tid.

Jahweh is het heil van de vromen, Hun toevlucht in tijden van nood;

40 Og Herren hjelper deim og friar deim ut, han friar deim frå dei ugudlege og frelser deim, for dei flyr til honom.

Jahweh helpt en beschermt hen tegen de bozen, Hij redt hen, als ze vluchten tot Hem!