Salmenes 25
1 Av David. Herre, til deg lyfter eg mi sjæl.
Van David. Tot U verhef ik mijn ziel, O Jahweh, mijn God!
2 Min Gud, til deg hev eg sett mi lit; lat meg ikkje verta til skammar; lat ikkje mine fiendar gilda seg yver meg!
Op U blijf ik hopen; laat mij niet worden beschaamd, En den vijand niet de spot met mij drijven.
3 Ja, ingen av deim som ventar på deg, skal verta til skammar; men dei skal verta til skammar, som utan årsak bryt si tru.
Neen, niemand die op U vertrouwt, wordt beschaamd; Alleen de afvalligen worden te schande.
4 Herre, lat meg kjenna dine vegar, lær meg dine stigar!
Jahweh, toon mij uw wegen, En maak mij uw paden bekend;
5 Leid meg fram i di sanning og lær meg! for du er Gud, min frelsar, på deg ventar eg all dagen.
Laat mij wandelen in uw waarheid, Onderricht mij, want Gij zijt de God van mijn heil. Op U blijf ik altijd vertrouwen, Om uw goedheid, o Jahweh!
6 Herre, kom i hug di miskunn og din nåde! for dei er frå æveleg tid.
Gedenk uw barmhartigheid, Jahweh; En uw ontferming, want ze zijn eeuwig!
7 Kom ikkje i hug min ungdoms synder og mine misgjerningar; kom meg i hug etter di miskunn for din godhug skuld, Herre!
Wees niet de zonden mijner jeugd en mijn fouten indachtig, Maar blijf mij gedenken naar uw genade.
8 Herren er god og rettvis; difor lærer han syndarar vegen.
Jahweh is goed en minzaam: Daarom wijst Hij de zondaars terecht.
9 Han leider dei audmjuke i det som rett er, og lærer dei audmjuke sin veg.
De nederigen houdt Hij in het rechte spoor, Den eenvoudige toont Hij zijn pad;
10 Alle Herrens stigar er nåde og sanning mot deim som held hans pakt og hans vitnemål.
Alle wegen van Jahweh zijn goedheid en trouw, Voor wie zijn Verbond en zijn Wet onderhoudt.
11 For ditt namn skuld, Herre, forlat meg mi skuld, for ho er stor!
O Jahweh, om wille van uw Naam, Vergeef mij mijn schuld, hoe groot zij ook is.
12 Kven er den mann som ottast Herren? Honom lærer han den veg han skal velja.
Iedereen, die Jahweh vreest, Leert Hij, welke weg hij moet kiezen:
13 Hans sjæl skal stødt bu i sæla, og hans avkjøme skal erva landet.
Hijzelf zal steeds in voorspoed leven, Zijn kinderen zullen het Land bezitten.
14 Herren hev samlag med deim som ottast honom, og si pakt vil han kunngjera deim.
Jahweh’s vriendschap geldt hun, die Hem vrezen, Hij maakt hen deelachtig aan zijn Verbond.
15 Mine augo er stendigt vende til Herren, for han dreg mine føter ut or garnet.
Mijn ogen zijn altijd op Jahweh gericht; Want Hij trekt mijn voet uit de strikken.
16 Vend deg til meg og ver meg nådig! for eg er einsleg og arm.
Wend U tot mij, en wees mij genadig, Want ik ben eenzaam, ellendig.
17 Min hjarteverk hev dei gjort stor; før meg ut or mine trengslor!
Verlicht de druk van mijn hart, En bevrijd me van mijn benauwdheid!
18 Sjå min armodsdom og mi møda, og forlat meg alle mine synder!
Blik neer op mijn ellende en jammer, En vergeef mij al mijn zonden.
19 Sjå mine fiendar, at dei er mange! og dei hatar meg med rettarlaust hat.
Zie, hoe talrijk mijn vijanden zijn, En hoe diep ze mij haten.
20 Vara mi sjæl og frels meg! Lat meg ikkje verta til skammar! for eg flyr til deg.
Behoed mij, en red mij; Laat mijn vertrouwen op U niet worden beschaamd!
21 Lat uskyld og trurøkna verja meg, for eg ventar på deg.
Maar mogen onschuld en deugd mij beschermen; Want op U blijf ik hopen, o Jahweh!
22 Å Gud, løys Israel ut or alle sine trengslor!
Verlos Israël uit al zijn ellenden, o God!
